Ο λαός της Αιγύπτου υπερασπίζεται την πλατεία που έγινε σύμβολο του αγώνα του εναντίον του Μουμπάρακ
«Αν δεις ένα μέλος των Ικουάνι να έρχεται στην πλατεία, της μητέρας του η νύχτα θα είναι σκοτεινή, κι εκείνος δυστυχής θα φύγει απ’ την Πλατεία»
(Ικουάνι είναι οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι)
Ήταν η Παρασκευή της ανάκτησης της πλατείας Ταχρίρ: της πλατείας που έγινε η επιτομή και η προσωπικότητα της επανάστασης. Η Ταχρίρ ήταν η επανάσταση και το ανάποδο. Το να προστατεύεις την Ταχρίρ σήμαινε να προστατεύεις την επανάσταση, ή την ανάκτηση μιας κατά πολλούς κλεμμένης Επανάστασης.
«Ήταν στην Ταχρίρ, και ιδιαίτερα στον δρόμο Μοχάμεντ Μαχμούντ, που έμαθα πολιτική, που έγινα επαναστάτρια», λέει η Αμπίρ, ένα 18χρονο κορίτσι. «Πριν τις 25 Ιανουαρίου και την Ταχρίρ είχα μια άδεια ζωή, και το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να βγαίνω βόλτες και να περνώ καλά. Η Ταχρίρ και η εμπλοκή μου σε αυτήν, άλλαξε τη ζωή μου».
Την νύχτα της Πέμπτης, η Αμπίρ φοβήθηκε για την πλατεία της. Η φωνή της είναι επίμονη: «Αυτή δεν είναι η πλατεία τους, τι σχέση έχουν με την επανάσταση; Δεν ήταν εδώ στις 25 Ιανουαρίου, άργησαν πολύ. Όταν είδαν ότι νικά η επανάσταση, προσχώρησαν και την έκλεψαν. Δεν είναι η πλατεία τους, όπως δεν ήταν δικιά τους η επανάσταση. Πήραν την επανάσταση, και τώρα θέλουν να πάρουν την πλατεία. Δεν τους την δίνουμε, και θα ανακτήσουμε την επανάσταση εδώ, στην Ταχρίρ, όπου ήρθαν μόνο και μόνο για να κλέψουν την επανάσταση».
Οι Ικουάνι μάχονται αυτή την αφήγηση. «Συμμετείχαμε στην επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου», δήλωσε εκπρόσωπός τους στο Αλ-Τζαζίρα, «και ήμασταν ένα μεγάλο μέρος της». Ρωτήθηκε γιατί η διαδήλωση των υποστηρικτών του Μόρσι διοργανώθηκε στην Ταχρίρ και όχι κάπου αλλού. «Ήμασταν στην Ταχρίρ τότε, και είναι δικαίωμά μας να διαδηλώσουμε ξανά εκεί… Επιλέξαμε να διαδηλώσουμε στην Ταχρίρ εξαιτίας του συμβολισμού της. Η Ταχρίρ έγινε το σύμβολο της επανάστασης, και πρέπει να παραμείνει τέτοιο για όλους τους επαναστάτες. Καμία ομάδα δεν μπορεί να αποκλείσει άλλες ομάδες επαναστατών από την Ταχρίρ!»
Ένας νέος στην Ταχρίρ αποκρίθηκε οργισμένα: «Σε ποια επανάσταση συμμετείχες, σκύλας γιέ; Πότε ήσασταν επαναστάτες; Αυτοί οι Ικουάνι πάντα έτσι είναι. Πάντα αξιώνουν αυτό που δεν είναι δικό τους». Ύστερα τραγούδησε ένα σύνθημα: «ο Μπάνα είναι Βρετανός πράκτορας και ο Μόρσι φίλος του Πέρες!» (ο Μπάνα είναι ιδρυτής των Αδερφών Μουσουλμάνων και ο Πέρες Πρόεδρος του Ισραήλ).
Το πρωί της Παρασκευής, οι Ικουάνι πήγαν από την πλατεία Ταχρίρ στην πλατεία Νάχντετ Μισρ. Ωστόσο, οι λαϊκές επιτροπές στην Ταχρίρ οργάνωσαν πρωτοφανή μέτρα ασφαλείας. Στήθηκαν σημεία ελέγχου στις εισόδους των δρόμων που οδηγούν στην πλατεία και πύργοι επόπτευσης ώστε να παρακολουθούν τη δραστηριότητα των Ικουάνι.
Η Οργάνωση Νεολαίας «6 Απριλίου» εξέδωσε ανακοίνωση: «η απόφαση της Μ.Α. να διαδηλώσει στην Ταχρίρ θα καταλήξει ακριβώς σε αυτό που αποσκοπεί, στην αιματοχυσία». Ένα πανό κρεμόταν χαμηλά: «Πρόσεχε, αδελφέ μου επαναστάτη: πρόσεχε τον προδότη, τον εισβολέα, τον πράκτορα που θα προσπαθήσει να μπει κρυφά στην πλατεία. Η πλατεία είναι η Αίγυπτος. Προστάτεψέ την». Φωνές ακούγονταν: «είμαστε εδώ για να προστατέψουμε την Πλατεία», «είμαστε εδώ για να προστατέψουμε την επανάσταση», «είμαστε εδώ για να ανακτήσουμε την επανάσταση.»
Ο Χαμντίν Σαμπαχί, ο νασερικός, είπε από το μιρκόφωνο: «Η Πλατεία Ταχρίρ είναι το ομορφότερο και σημαντικότερο μέρος της Αιγύπτου. Όχι μόνο για την Αίγυπτο, αλλά για όλο τον κόσμο».
Ο Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι, ηγέτης του κόμματος Ντόστουρ, τελείωσε το λόγο του καλώντας τον κόσμο να μείνει στην πλατεία, να «παραμείνει σταθερός στην πλατεία».
Δικό τους το Σύνταγμα, δικιά μας η πλατεία
Η Καρίμα από το Κεφάγια (Αιγυπτιακό Κίνημα Αλλαγής) ξεκίνησε την ομιλία της με μια πρόκληση: «το Σύνταγμά τους είναι παράνομο – όχι στο Σύνταγμά τους. Το φωνάζουμε από την πλατεία μας, δεν θέλουμε ένα Σύνταγμα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας». «Η Ταχρίρ είναι η πλατεία των επαναστατών», είπε ο Ραμί Ισάμ. «Υπήρχαν άνθρωποι στην πλατεία που εναντιώνονταν στην παρουσία των Φουλούλ (απομεινάρια του παλαιού καθεστώτος). Θέλω να πω στα απομεινάρια αυτά, σε αυτούς τους ανθρώπους, αν είναι στην πλατεία επειδή αναθεώρησαν τη στάση τους ενάντια στην αδιάκοπη επανάστασή μας, αν είναι στην πλευρά της επανάστασης επειδή κατανοούν τη σημασία της για τους Αιγύπτιους, επειδή θέλουν να χτίσουν μια νέα Αίγυπτο μαζί μας, ότι είναι καλοδεχούμενοι. Αν όμως είναι στην πλατεία μόνο και μόνο επειδή είναι εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, τους λέμε ότι δεν είναι καλοδεχούμενοι. Η Ταχρίρ είναι μόνο για επαναστάτες, αν είσαι ένας από αυτούς, είσαι καλοδεχούμενος εδώ, αν όχι, τότε φύγε από την πλατεία».
Ο κόσμος στην Ταχρίρ αποφάσισε: «κάτω το καθεστώς των Ικουάνι», «η πλατεία είναι γεμάτη, κάτω οι Ικουάνι». Αυτές οι σημαίες κυματίζουν κατά μήκος του Μουσείου της Επανάστασης που καταλαμβάνει τη μια πλευρά της Ταχρίρ. Η Ταχρίρ διδάσκει τους Αιγύπτιους για τη σημασία να καταλαμβάνεις δημόσιους χώρους, να γκρεμίζεις καθεστώτα, να ζητάς αλλαγή. «Ήταν στην Ταχρίρ που οι Αιγύπτιοι έμαθαν πολιτική, έμαθαν να είναι επαναστάτες», λέει η Αμπίρ. Οι Αιγύπτιοι ανακάλυψαν τη δύναμή τους στην Ταχρίρ και τις άλλες πλατείες σε όλη τη χώρα. Θα βρουν ξανά τη δύναμη να επαναφέρουν τη γλώσσα της κοινωνικής δικαιοσύνης στην πλατεία;
«Ψωμί, ελευθερία και κάτω η Συντακτική Συνέλευση», «Ψωμί, ελευθερία και Σαρία». Αυτά τα συνθήματα ανταλλάσσονται ανάμεσα στην Ταχρίρ και στην πλατεία Ναχντέτ Μισρ. Και οι δυο πλευρές έχουν παραλλάξει το κοινό σύνθημα της 25 Γενάρη, «ψωμί, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη». Η «κοινωνική δικαιοσύνη» πάει…
Η Ταχρίρ πρόσθεσε το «κάτω η Συντακτική Συνέλευση» και η Αδελφότητα το «Σαρία». Αυτά τα συνθήματα βρίσκονται τώρα σε σύγκρουση. Ο άνεμος της σύμπνοιας ενάντια στο παλιό καθεστώς δεν υπάρχει πια.
Μαϊσούν Σουκαρίγιεχ
Πηγή: counterpunch.org
