Προσεγγίζουν τις 850.000 τα στρέμματα δασικής έκτασης που έχουν καεί, ως σήμερα, στην περιοχή της Δαδιάς και του Έβρου σε μια φωτιά που καίει ακόμα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη καταστροφή δασικής έκτασης από φωτιά στην Ευρώπη και που οι ειδικοί λένε ότι ίσως η φύση αποκατασταθεί τα επόμενα 150 χρόνια – ίσως… Την ίδια στιγμή στη Βουλή, η συζήτηση είναι σαν να μην συμβαίνει κάτι σημαντικό, σαν κάποιες ακόμα φωτιές απλά να μπήκαν αυτό το καλοκαίρι. Μοιάζει το πολιτικό προσωπικό, τα κόμματα και οι διαχειριστές, να έχουν άλλα, σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούν. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ προετοιμάζονται για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά τον νέο του αρχηγό. Στα επιτελεία των κομμάτων αυτές είναι οι συζητήσεις. Μόνο η κυβέρνηση έχει λίγο παραπάνω σκοτούρα για το πώς θα διαχειριστεί επικοινωνιακά το ζήτημα. Και αυτό όπως προτάσσουν οι επικοινωνιολόγοι. Λίγο πένθος, λίγο αξύριστο λουκ, στα ψιλά οι 40 μέχρι τώρα νεκροί, βομβαρδισμός πλάνων στα ΜΜΕ αλλά και απουσία ενημέρωσης για τα σημαντικά, σιωπητήριο σε όσους (επιτελείς, ειδικούς) έχουν να ασκήσουν κριτική ουσιαστική για τις ευθύνες του κράτους, ατομική ευθύνη και 112, λίγο pass και επιδόματα, και πάμε παρακάτω. Η πρόκληση είναι μεγάλη αφού δεν έχουμε μία παραίτηση – σαν να έχουν το ακαταδίωκτο (τυπικά ή άτυπα) όσοι από πολιτικές ή διοικητικές θέσεις διαχειρίζονται με τόσο καταστροφικό τρόπο τις τύχες του τόπου.
Άλλωστε ακόμη και μέσα στην καταστροφή υπάρχουν δυνατότητες για μπίζνες. Τα αρπακτικά ήδη βλέπουν την επόμενη μέρα. Πώς θα μπουν ιδιώτες στη δασοπροστασία και δασοπυρόσβεση, ποιος θα πάρει την προμήθεια για τα νέα πυροσβεστικά αεροσκάφη, τι θα γίνει με τις μελέτες αποκατάστασης των καμένων περιοχών, πώς θα αλλάξουν οι χρήσεις γης ώστε να γίνουν «επενδύσεις», πράσινες (αιολικά) και συμβατικές, πάνω στα αποκαΐδια.
Η Ελλάδα εκπέμπει εικόνα διάλυσης και εγκατάλειψης. Η ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να προλάβει ή να ελέγξει στα πρώτα στάδια τις πυρκαγιές δείχνει μια οργανωμένη απαξίωση, μια αδυναμία του κράτους να διασφαλίσει στοιχειώδεις όρους ασφάλειας. Οι καταστροφικές πυρκαγιές έρχονται να αναδείξουν τα βαθύτερα αδιέξοδα της χώρας, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου (για όποιον δεν έχει κλειστά τα αυτιά) για την ίδια τη βιωσιμότητα της κοινωνίας και της κρατικής μας υπόστασης. Μένουμε όρθιοι χάρη στην προσφορά και την δράση των καθημερινών ανθρώπων, που κρατάνε ζωντανές (έστω και στα κόκκινα) βασικές λειτουργίες του κράτους, ενώ οι κυβερνώντες και οι ελίτ κάνουν μπίζνες στις πλάτες της χώρας, έχοντας ως μόνη στρατηγική την εντολή «εκκενώστε!».
Μ.Α.
