«Δεν προσέξαμε», είπε ξεκινώντας την ομιλία του ο υπουργός Υγείας κ. Κικίλιας, σε μια απόπειρα πολιτικής διάσωσης του ιδίου αλλά και της κυβέρνησης, ρίχνοντας το βάρος του δεύτερου κύματος της πανδημίας στην κοινωνία που τάχα μου δεν συμμορφώθηκε με τις κυβερνητικές επιταγές. Τις επόμενες μέρες, η ίδια επιχειρηματολογία εκφράσθηκε και από τον κ. Μητσοτάκη, στην ομιλία του στην Βουλή, όπου λίγο-πολύ είπε πως δεν φταίει η κυβερνητική πολιτική για την ασφυκτική πίεση που δέχεται το ΕΣΥ, αλλά η νεολαία και ο κοινωνικός εφησυχασμός. Αν και αυτή η ρητορική δεν εκπλήσσει, δεδομένου ότι η κυβέρνηση από το πρώτο κιόλας κύμα έχει επιλέξει να επενδύσει στην «ατομική ευθύνη», είναι τρομερά προβληματικό και εξοργιστικό τη στιγμή που η χώρα καθημερινά έχει 50 νεκρούς, να επιχειρείται ανερυθρίαστα και μέσα από πολλές λαθροχειρίες η ευθύνη να πέσει στην κοινωνία.
Εμείς όμως θα ακούσουμε την συμβουλή του κ. Κικίλια και θα προβληματιστούμε για το πως φτάσαμε σε αυτή την διασπορά. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή αλλά και σύμφωνα με όσα είπαν τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο υπουργός Υγείας. Το άνοιγμα στον τουρισμό σε αντίθεση με όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την σημερινή κατάσταση. Επιχειρείται όμως να συσκοτιστεί το ζήτημα λέγοντας ότι η εκθετική αύξηση προέκυψε τέλη Οκτώβρη και όχι στο τέλος του καλοκαιριού. Ωστόσο κάτι τέτοιο είναι απόλυτα ψευδές. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς με πόσα κρούσματα ξεκίνησε η καλοκαιρινή σεζόν και πόσα είχαμε στο τέλος του καλοκαιριού – μαζί με όλα τα ευτράπελα για το ποιά και πόσα κρούσματα καταγράφηκαν. Και εδώ πρέπει να ληφθούν υπόψη οι μετακινήσεις πληθυσμού λόγω διακοπών, τα κλειστά σχολεία και επιχειρήσεις που συνέβαλαν στην μεγάλη διασπορά στο σύνολο της χώρας, χωρίς όμως αυτό να γίνεται με εκρηκτικό τρόπο. Με λίγα λόγια από το Σεπτέμβρη και μετά το καζάνι σιγόβραζε και τα αποτελέσματα ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένα, τουλάχιστον όσο συνέχιζε να εφαρμόζεται η ίδια πολιτική.
Σε ό,τι αφορά την περίοδο Σεπτέμβρη-Οκτώβρη η κυβέρνηση συνεχίζει να επαναλαμβάνει ότι έκανε όσα ήταν ανθρωπίνως δυνατά, ώστε να περιοριστεί η μεταδοτικότητα στις νέες συνθήκες. Ψέματα και πάλι, σε όλους τους τομείς όπου ήταν δεδομένο ότι θα υπήρχε συγχρωτισμός, υπήρξε σημαντική υποτίμηση και ολιγωρία. Στο ΕΣΥ που από το πρώτο κιόλας κύμα μέχρι και σήμερα το προσωπικό μιλά για ελλιπή προετοιμασία, δεν έχουν γίνει όσα θα έπρεπε, άσχετα αν προφανώς και υπάρχει μια ενίσχυση των ΜΕΘ. Αυτό όμως θα συνέβαινε έτσι κι αλλιώς ακόμα και για λόγους πολιτικής διάσωσης. Στα ΜΜΜ προτάθηκαν και ζητήθηκαν ενισχύσεις αλλά και διαφορετικές νόρμες για να μπορεί ο κόσμος να πηγαίνει με ασφάλεια στη δουλειά του. Όμως και πάλι αγνοήθηκαν.
Με αποτέλεσμα να φτάνουμε στο σήμερα και η κατάσταση να εκτιμάται λες και πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο. Με δηλώσεις για τις ΜΕΘ που έτσι κι αλλιώς γεμίζουν και το ΕΣΥ που έχει κάποια πεπερασμένα όρια. Τώρα λοιπόν, που όσα δεν έγιναν βαραίνουν και η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, η κυβέρνηση επιλέγει να λασπολογεί κατά πάντων. Καταλήγοντας ότι το σχέδιο προδόθηκε από κάποιους και ότι για όλα φταίει η διασκέδαση των νέων! Όμως, όλα τα πράγματα έχουν τα όρια τους, και η αιτία της σημερινής κατάστασης είναι το μείγμα πολιτικής που αβαντάρει την οικονομία σε σχέση με την Υγεία. Αυτή την ιεράρχηση πληρώνουμε με ανθρώπινες ζωές και αυτό θα πρέπει να τη χρεωθεί η κυβέρνηση.
Ιάσονας Κωστόπουλος
