– «Να προχωρήσουμε με αντάρτικο στην συμφωνία» δήλωσε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Να δω Φίλη, Τσουκαλά, Αυλωνίτου να περιμένουν την τρόικα στο Γοργοπόταμο και τι στον κόσμο… Μην ξεχάσετε και τον νέο Ναπολέοντα Ζέρβα, αυτόν ντε που μαθαίνει γράψιμο με το δεξί…
– «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Παλιό, αλλά πάντα κλασικό. Από περιέργεια, τι σημαίνει αριστερά, θυμόμαστε; Γιατί μια γενική σύγχυση διακρίνω τελευταία…» (από την πολύ καλή «Στήλη Άλατος» στο agonaskritis.gr)
– Φταίμε κι εμείς που δαιμονοποιήσαμε το μνημόνιο ως λέξη, δήλωσε άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενε τον ΣΥΡΙΖΑ το μνημόνιο για να δαιμονοποιηθεί, το είχε απορρίψει ο κόσμος πολύ πριν. Ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποίησε αυτή τη διάθεση για να ανέβει στην κυβέρνηση και τώρα πασχίζει να το «αποδαιμονοποιήσει»…
– Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε στην τηλεόραση: «Το δίλημμα που θα τεθεί στον πολίτη είναι ποιος, ποιοι θέλεις να σε κυβερνήσουν». Η Αυγή το έκανε και πρωτοσέλιδο: «Τσίπρας ή Μεϊμαράκης, το καθαρό δίλημμα της 20ης Σεπτεμβρίου». Αφού λύθηκε λοιπόν το «πώς θα μας κυβερνήσουν», ας διαλέξουμε τώρα «ποιος θα μας κυβερνήσει»…
– Φυσικά και είχε προηγηθεί ο «πάντα πιο μπροστά από τις εξελίξεις» Δ. Παπαδημούλης από τις 28 Αυγούστου και φυσικά από το twitter: «Το βασικό δίλημμα της κάλπης: Κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Ν.Δ.; Τσίπρας η Μεϊμαράκης; Μπροστά με δυσκολίες ή επιστροφή στο παρελθόν;». Αυτό που μας σώζει με αυτό τον άνθρωπο είναι που το twitter παίρνει μέχρι 140 χαρακτήρες.
– Πάντως, προβλέπω από τώρα το μετεκλογικό tweet του Δημήτρη: «Μην αφήσουμε τη Ν.Δ. να κυβερνήσει μόνη της. Οικουμενική κυβέρνηση σε προγραμματική βάση για να προωθήσουμε όσα μπορούμε από το πρόγραμμά μας». Το πάω και στοίχημα!
– Tο βασικό, πάντως, είναι η νεολαία. Χωρίς καδρόνια με κόκκινη σημαία και κάποια αποφασισμένα αγόρια στην πρώτη γραμμή να δίνουν τον τόνο, ελάχιστα πράγματα μπορούν να προχωρήσουν. Νόμος της ταξικής πάλης.
– Και μιας και λέμε για νεολαία, μια ερώτηση: Όταν μάζευε βιογραφικά ο Π. Λαφαζάνης είχε βάλει όρο για να είσαι υποψήφιος σε εκλόγιμη θέση, να έχεις περάσει από την ΚΝΕ του 1970-80; Με δυο-τρεις εξαιρέσεις, όλοι προέρχονται από εκεί. Δεν λέω, σημαντικό προσόν αλλά αρκεί;
– Κάποιοι δυσανασχετούν γιατί λέει γίνεται υπερβολική κριτική στη ΛΑΕ και μάλιστα από κάποιους που υποτίθεται ότι ήταν «υποστηρικτές του Προέδρου». Πρώτον, είναι πιο γόνιμο να απαντούν στην κριτική παρά να πετούν την μπάλα στην εξέδρα. Δεύτερον, πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι πιο κοντινοί στο «σύστημα/κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ» ήταν τα στελέχη και οι υπουργοί της Αριστερής Πλατφόρμας. Εκτός αν «αντιπολίτευση» ήταν οι τροπολογίες και οι ισορροπίες για θέσεις και συσχετισμούς. Τρίτον, όταν κάτι ευαγγελίζεται το «νέο» είναι αναγκαίο να εξετάζεται. Ο Τσίπρας το νέο απέναντι στους δεινόσαυρους και ο σ. Λεουτσάκος η νέα αριστερά απέναντι στην παλιά που ξεπουλήθηκε;
– Ο καθένας έχει ευκολότερα αποψάρα για το πρόβλημα του διπλανού του παρά για τα δικά του ζητήματα, τις επιλογές του, τα αδιέξοδά του, το ρόλο που παίζει ή δεν παίζει στο «κίνημα». Είναι κι αυτό μια κατάρα της αριστεράς. Να νιώθει κανείς δικαιωμένος από την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά με αφετηρία τη γραμμή για «κυβέρνηση των εργαζομένων», για «λαϊκή εξουσία», για «αντικαπιταλιστική ανατροπή» κλπ. δεν είναι και πολύ σοβαρό…
Αηδόνης
