Ευθύς, μαχητικός, αφοσιωμένος, ευαίσθητος, με τη λαϊκότητα ενός γνήσιου παιδιού της Αριστεράς. Πάλεψε για τη ζωή του και τη ζωή των άλλων, εργάστηκε από μικρό παιδί, σπούδασε, αγωνίστηκε, διώχθηκε, δίδαξε, έζησε και μας άφησε μια γλυκιά γεύση συνέπειας και συντροφικότητας. Δεν ακούστηκε από τα χείλη του ένα παράπονο για τις αντιξοότητες της ζωής του, που δεν ήταν λίγες. Από οικογένεια αγωνιστών που διώχθηκαν σκληρά για την κοινωνική τους δράση, πίστεψε την κοινωνική προσφορά ως αυτονόητη υποχρέωση.
Οι στιγμές με τον Τάκη ήταν σημαντικές και θα μείνουν αξέχαστες. Στην κοινωνική δράση, στην ιδεολογική αντιπαράθεση, στην προσπάθεια να φωτιστούν ζητήματα δύσκολα για το παρόν και το μέλλον της Αριστεράς, αλλά και στην απλή συναναστροφή, στη χαλάρωση και στην παρέα, ήταν αδύνατο να μη σημαδέψει με την παρουσία του. Γι’ αυτό αγαπήσαμε τον Τάκη, γι’ αυτό νιώθουμε σήμερα μια θλίψη βαθιά για το χαμό του.
Η αγάπη και η σκέψη μας στις δύσκολες αυτές ώρες βρίσκεται κοντά στη Δανάη, στον Κώστα, στον Ορέστη και στα αδέλφια του.
Τάκης Τασιόπουλος
Γεννήθηκε το 1940 στο Κοπανάκι Μεσσηνίας. Ανήκε σε οικογένεια αγωνιστών που πλήρωσε βαρύ τίμημα για την αντιστασιακή της δράση ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς καταχτητές. Στα 16 χρόνια του ανεβαίνει στην Αθήνα. Συνδέεται με τον παράνομο μηχανισμό της ΕΠΟΝ. Οργανώνεται στη νεολαία της ΕΔΑ. Αναγκάζεται να εργαστεί σκληρά, ενώ παράλληλα φοιτά σε νυχτερινό σχολείο. Αναπτύσσει πλούσια δράση στο χώρο των εργαζόμενων μαθητών, από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης του ΣΕΜΜΕ (Σύλλογος Εργαζομένων Μαθητών Μέσης Εκπαίδευσης), μέλος του Δ.Σ. και αρχισυντάκτης της εφημερίδας Μαθητική.
Για την δράση υφίσταται συνεχείς διώξεις, συλλήψεις και ξυλοδαρμούς. Αποφοιτά από το 2ο Νυχτερινό Γυμνάσιο και εισάγεται στην ΑΣΟΕΕ. Το 1964 κατατάσσεται στο στρατό και λόγω πολιτικών φρονημάτων υπηρετεί σε ειδικό πειθαρχικό τάγμα (10ο τάγμα ορεινών μεταφορών) ως σκαπανέας. Την περίοδο εκείνη βρισκόταν σε εξέλιξη σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης Παπανδρέου και επιβολής δικτατορίας.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, με κατηγορίες που χαλκεύτηκαν στα γραφεία του Α2 του Γ΄ Σώματος Στρατού και της εφημερίδας Ελληνικός Βορράς, που με πρωτοσέλιδα κινδυνολογούσε σε βάρος του, παραπέμφθηκε στο στρατοδικείο Θεσσαλονίκης για «ανυπακοή» (παράβαση στρατιωτικού κώδικα σε συνδυασμό με το Γ΄ ψήφισμα) και καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός χρόνου και 8 μηνών. Μεταφέρεται στο Γεντί Κουλέ και εν συνεχεία στις στρατιωτικές φυλακές Μπογιατίου.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του και έχοντας διαφωνήσει με την απόφαση για διάλυση της νεολαίας της ΕΔΑ, προσανατολίζεται προς τις ιδέες που έκφραζε το περιοδικό Αναγέννηση.
Μετά την απόλυσή του από το στρατό, παραμονές της 21ης Απρίλη 1967, αναχωρεί για σπουδές στη Μόσχα (απόφοιτος του Ινστιτούτου Οικονομίας-Στατιστικής, μάστερ οικονομικών επιστημών). Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Μόσχας. Με την επιβολή της δικτατορίας το 1967 συνδέεται με την οργάνωση της ΟΜΛΕ στο Παρίσι και από τότε συμμετέχει στο καθοδηγητικό της όργανο. Εισέρχεται παράνομα στην Ελλάδα επί δικτατορίας Ιωαννίδη. Μετά την πτώση της δικτατορίας συνεχίζει την πολιτική του δράση μέσα πάντα από τις γραμμές της ΟΜΛΕ.
Το 1979 εκδίδει το βιβλίο Ελληνική Βιομηχανία-Μονοπωλιακή ανάπτυξη και συγκέντρωση παραγωγής. Αναπτύσσει συνδικαλιστική δραστηριότητα στο χώρο δουλειάς του, στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, με στόχο την ίδρυση σωματείου, με αποτέλεσμα την απόλυσή του. Το 1981, κι αφού είχε διαφωνήσει με θεωρητικές επεξεργασίες του κινέζικου Κ.Κ., που τις θεωρούσε αντιμαρξιστικές, αποχωρεί από το ΚΚΕ (μ-λ).
Έκτοτε επέλεξε τη σιωπή. Έμεινε σταθερά προσηλωμένος στη μαρξιστική ιδεολογία και στην πίστη για την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.
