Ένας σύλλογος που δίδαξε ήθος, ομαδικότητα και συνδέθηκε οργανικά με την κοινωνία. Του Νίκου Μάλλιαρη
Ο Γυμναστικός Σύλλογος Δόξα Δράμας που ιδρύθηκε το 1918 δημιούργησε τότε την πρώτη οργανωμένη ποδοσφαιρική ομάδα στην Ελλάδα. Ο σύλλογος στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν δίδαξε ήθος, αξιοπρέπεια, φίλαθλο πνεύμα, αναδεικνύοντας επιφανείς διοικητικούς παράγοντες και κορυφαίους ποδοσφαιριστές σε Πανελλαδικό επίπεδο.
Οι «Μαυραετοί» της Δόξας υπήρξαν μοντέλο υγιούς αθλητικής σωματειακής ανάπτυξης. Με πενιχρά έσοδα, αλλά με μεράκι, όραμα και προγραμματισμό που στηρίζονταν στις δυνατότητες και τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας, κατάφεραν να ξεπεράσουν τα όρια του νομού και να εμπνεύσουν τους ανά τον κόσμο φιλάθλους Δραμινούς Έλληνες και όχι μόνο.
Οι «Μαυραετοί», το 1954, 1958 και 1959 αγωνίστηκαν στον Τελικό Κυπέλλου με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, στην Αθήνα. Και τις τρεις φορές έχασαν το τρόπαιο, αλλά κατέκτησαν την εκτίμηση και το χειροκρότημα των φιλάθλων όλης της χώρας. Οι «Μαυραετοί», ακόμη και όταν αδικούνταν, ουδέποτε στράφηκαν κατά των διαιτητών. Πάντοτε είχαν ένα καλό λόγο και ένα συγχαρητήριο τηλεγράφημα για το νικητή.
Δημιουργός εκείνης της ομάδας ήταν ο αείμνηστος Νίκος Πάγκαλος. Όταν η ομάδα κατέβαινε στην Αθήνα για αγώνες, οι ποδοσφαιριστές επισκέπτονταν την Ακρόπολη, πήγαιναν στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Σε μία εποχή που η επιβράβευση για τον νικητή ήταν μία πάστα ή ένα γιαούρτι, η Δόξα ήταν η πρώτη ομάδα στις αποστολές της οποίας οι ποδοσφαιριστές φορούσαν κοστούμι. Από τα έσοδά της κατέβαλε μηνιαίως 600 δρχ. για να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο ο Αντώνης Γεωργιάδης και ο Βασίλης Σημιτλιώτης.
Χιλιάδες τα γράμματα που έφταναν στα γραφεία της Δόξας από φιλάθλους όλης της Ελλάδας, τον ελληνισμό της Αμερικής, της Αυστραλίας, της Γερμανίας, για να την συγχαρούν. Εκατοντάδες αιτήματα απευθύνονταν στη Δόξα από κοινωνικούς, πολιτιστικούς και φιλανθρωπικούς συλλόγους για να ενισχύσει το έργο τους. Ακόμη και πολιτικοί κρατούμενοι, Δραμινοί αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που βρίσκονταν στις φυλακές του Ηράκλειου και της Αίγινας 18 χρόνια ζητούσαν τη συμπαράσταση της Δόξας για την αποφυλάκισή τους…
Τα καλοκαίρια η Δόξα Δράμας οργάνωνε κατασκηνώσεις μέσα από τις οποίες αντλούσε τους αθλητές που θα στελέχωναν τα τμήματά της. Οι Βασίλης Ιωάννου, Αντώνης Γεωργιάδης, Θανάσης και Τάκης Λουκανίδης, Παύλος Γρηγοριάδης, Αλέκος Ναλπάντης ήταν μερικοί από τους «Μαυραετούς» που φόρεσαν την φανέλα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου.
Η επικοινωνιακή και εμπορική οργάνωση της ερασιτεχνικής Δόξας Δράμας, στο τέλος του ’50 και τις αρχές το ’60, ήταν εντυπωσιακή. Είχε επαφή με όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις της εποχής. Οι επαρχιακές ομάδες παρακαλούσαν για ένα φιλικό παιχνίδι με την ομάδα της Δράμας, η οικονομική επιτυχία του οποίου ήταν δεδομένη.
Στη δεκαετία του ’60 η Δόξα αποδυναμώνεται αγωνιστικά με την αποχώρηση λόγω μεταγραφής κορυφαίων ποδοσφαιριστών της (Λουκανίδης, Γεωργιάδης, Γρηγοριάδης κ.ά.) και διοικητικά με το θάνατο του πρόεδρου της Αντώνη Καστρινού, με συνέπεια να υποβιβασθεί στη Β΄ Εθνική Κατηγορία.
Στη δεκαετία του ’80 η Δόξα επανέρχεται στην Α’ Εθνική και αγωνίζεται μέχρι το ’90 οπότε και υποβιβάζεται στη Β’ Εθνική. Από τότε περνάει μια παρατεταμένη περίοδο παρακμής σε σύγκριση με την περίοδο που μεσουρανούσε στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Το ερώτημα σήμερα είναι αν η Δόξα με τέτοια ιστορία και λάμψη μπορεί να στηριχθεί και να εμπνεύσει εκ νέου την τοπική κοινωνία, για να αναδειχθεί και να λειτουργήσει ως μια ομάδα πρότυπο που θα δείξει το δρόμο και για την ανασύνταξη του χρεοκοπημένου ελληνικού ποδοσφαίρου.
