Διπλή Ταρίφα: Απ’ το Σύνταγμα ώς το Φάληρο

Καλημέρα, πελάτες μου, συντρόφια του Δρόμου. Πέρασε κι αυτή η εβδομάδα, ομολογώ χωρίς πολλές διαδρομές, και η ταρίφα όλο και πιο λίγο γράφει. Για τη διπλή ούτε λόγος, πελάτες μου!

Αφού για Αθήνα-Γλυφάδα η ταρίφα θα περάσει το εικοσάρικο, πάει και η βόλτα και το παγωτό χωνάκι! (Τα παιχνίδια του ΣΑΤΑ των μαντράδων και της εκάστοτε κυβέρνησης τα πλήρωσε ο κλάδος άγρια, αγαπητοί συνάδελφοι!). Και τώρα ούτε στις πιάτσες δεν φαίνονται οι συνδικαλιστές, όταν μας διώχνουν οι τροχονόμοι, και οι κλήσεις πάνε σύννεφο. Λέτε να σκέφτονται τα παθήματα του Πάγκαλου;
Ειρηνική εξέγερση, λοιπόν, όπως λέει και ο Αλαβάνος.
Που λέτε, πελάτες μου, ήρθαν κάποια πουλάκια και μου το είπαν ότι για την παραμονή στο Σύνταγμα, στις 23 Φλεβάρη, είχαν συμφωνήσει και άλλες φίλιες δυνάμεις και στο τέλος δραπέτευσαν. (Τι να φοβήθηκαν άραγε; Ή, μάλλον, ξέρω και δεν το λέω!). Το ακούσατε από τον Αιγύπτιο και τον Τυνήσιο στην Πάντειο, ο λαϊκός παράγοντας είναι αυτός που πρέπει να σφραγίζει τις όποιες εξελίξεις.
Πάμε τώρα στις ιστορίες και στα βιώματα του λαού. Η κυρία μπαίνει και λέει: «Στη Χαροκόπου δεξιά, παρακαλώ». Εγώ το πιάνω και αρχίζω: «Στου Χαροκόπου και στην Καλλιθέα μου είπανε πως τα έπινες εχτές, ψηλό μελαχρινό είχες παρέα κι εγώ σε γύρευα στις Τζιτζιφιές». «Μπράβο, κύριε ταξιτζή, κρίση-κρίση, αλλά το τραγούδι-τραγούδι». «Ναι, γιατί, αν σας αφήσω στα χέρια του Γιώργου… Μπορεί να τη σώσει τη χώρα και να έχουν πεθάνει οι πολίτες». «Φιλάκια, καλημέρα! Γεια σου, ταξιτζή».
Πιο κάτω, στη Θησέως, η κυρία με το μπαστουνάκι της: «Στη Νικηφόρου, στο ταμείο μου, παρακαλώ, να δω για τη σύνταξή μου». «Γιατί, καλέ, τι έπαθε η σύνταξη;» ρωτάω. «Το τι θα πάθει θα το δούμε. Το θέμα είναι να τη βάλουν. Μου είπαν σε τρεις μήνες, αφότου χήρεψα…» «Ζωή σε σας», της λέω. «Ευχαριστώ. Εκεί που με πήρες είναι η Νομαρχία, και τι ζητάω; Μια έγκριση για ασανσέρ, γιατί ο σύζυγος δεν πρόβλεψε, και τώρα που γέρασα δεν ανεβαίνω σκάλες». «Την πήρατε;» «Θα το δούμε. Το θέμα είναι ότι θέλω και 15 χιλιάδες ευρώ, και τα παιδιά μου δεν έχουν λεφτά. Κι όλο στο δώσε είναι!» «Θα το έχουν ξεχάσει το “πάρε”», λέω. Και λυνόμαστε στα γέλια. Ωστόσο, έχει μπει και μια νεαρή δικηγόρος, που μόνο κουνάει το κεφάλι της. «Τον είδατε, κορίτσια, τον Πρετεντέρη χτες;» ρωτάω. «Πώς σας φάνηκε o Πάγκαλος με τον Αλαβάνο;» Η μεγάλη κυρία εξαγριώνεται. «Έχει χάρη που τα κανάλια τα κρύβουν. Kαλά τού τα είπε ο Αλαβάνος. Μου είπαν κάτι δικοί μου ότι ο Πάγκαλος έτρωγε παϊδάκια μαζί με την οικογένειά του στα Καλύβια και, σε κάποια στιγμή, άλλοι πελάτες τού φώναξαν: “Από αυτά που φάγαμε μαζί τρως, βρε γουρ…ι!” Κι αυτός πήρε την οικογένεια κι έφυγε». Εγώ και η δικηγόρος τάβλα κάτω. «Να ’σαι καλά, κυρία, και καλοφάγωτη η σύνταξη», λέω. «Να δούμε, θα προλάβω;» μου απαντά με περισσή αισιοδοξία. «Γεια σου, να είσαι καλά!».
Στην κάθοδο για κλείσιμο, να σου η κυρία Αγγελική από την «Πόλη». «Για Φάληρο, παρακαλώ». «Στα Φάληρα, στα Φάληρα, τα φάγαμε τα τάλαρα!» σιγοτραγουδώ εγώ. «Μπα, άλλοι μας τα φάγανε, φίλε!» «Πώς θα πάμε;» ρωτάω. «Από Αφροδίτης», μου λέει. «Στο Φάληρο με τους πολλούς θεούς και τις θεές, στη Νέα Σμύρνη και στην Καλλιθέα έχω γράψει τις πιο ωραίες ιστορίες για το Δρόμο», της λέω. «Και στον μπάτη τις πιο ωραίες βουτιές μου στη θάλασσα!» «Θα γράψεις και για μένα», μου ζητάει επιτακτικά η κυρία Αγγελική. «Ο λόγος μου συμβόλαιο, αρκεί να μην ξεχνάς το Δρόμο και τη Διπλή Ταρίφα». «Έγινε! Γεια σου, κύριε Γιάννη!»

Σχόλια