Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο.
Το στέλεχος της ΔΕΑ και μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, Αντώνης Νταβανέλλος, που τις προηγούμενες μέρες βρέθηκε στο Παρίσι και παρακολούθησε το συνέδριο του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA), μίλησε στο Δρόμο για τα ζητήματα που συζητήθηκαν στο συνέδριο, τους συσχετισμούς, τις αποφάσεις, αλλά και τις πρωτοβουλίες που θα πάρει το επόμενο διάστημα η ευρωπαϊκή αντικαπιταλιστική Αριστερά.
Δώστε μας μια εικόνα αρχικά του συνεδρίου, των αντιπροσωπειών και κάποιων γενικότερων «ειδήσεων» που βγήκαν.
Να πω αρχικά ότι το ΝPA (Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα), σήμερα, συγκεντρώνει γύρω στις 4.500 με 6.000 αγωνιστές. Έχει μια πτώση σε σχέση με το πρώτο ιδρυτικό του συνέδριο και αυτό ήταν κεντρικό ζήτημα προς αντιμετώπιση σε όλες τις διαδικασίες του συνεδρίου. Κατά τη γνώμη μου, κορυφαία στιγμή του συνεδρίου ήταν η συζήτηση για την επανάσταση στην Αίγυπτο και την Τυνησία, με ομιλητές από αυτές τις δύο χώρες. Οι ομιλητές υπογράμμισαν την τεράστια σημασία που έχει για την περιοχή η πτώση των δικτατοριών στην Τυνησία και την Αίγυπτο και την προοπτική να επεκταθούν παρόμοια φαινόμενα και σε άλλες χώρες της Αφρικής.
Σε μία καταπληκτική ομιλία του σχετικά με αυτό το ζήτημα, ο Μπεζανσενό υπογράμμισε ότι η σημασία των εξεγέρσεων στην Αίγυπτο και την Τυνησία είναι παγκόσμια. Τόνισε ότι αυτές οι εξεγέρσεις δίνουν το συγκεκριμένο παράδειγμα για το πώς μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, παράδειγμα που είναι απόλυτα χρήσιμο στις συνθήκες της κρίσης, που έχουν συγκεντρώσει εκρηκτική ύλη και στην Ευρώπη και σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Και, βέβαια, ανασκεύασε τις ρατσιστικές κατηγορίες ενάντια στους καθυστερημένους λαούς της Ανατολής –που είναι πολύ διαδεδομένες στην Ευρώπη- καθώς και όλα τα επιχειρήματα περί ισλαμοφοβίας, λέγοντας ότι στην Τυνησία και την Αίγυπτο ο ίδιος ο κόσμος έδωσε ένα εκπληκτικό μάθημα αξιοπρέπειας στους Μπερλουσκόνι και τους Σαρκοζί αυτού του κόσμου. Αυτή ήταν μία πραγματικά καλή στιγμή του συνεδρίου.
Επίσης, στο μάζεμα των διεθνών αντιπροσωπειών (από διάφορες χώρες της Ευρώπης, από τις ΗΠΑ, από την Αργεντινή, από την Ασία), που παρευρεθήκαμε στο συνέδριο, στο Μοντρέιγ του Παρισιού, εγκρίθηκε ένα ψήφισμα αλληλεγγύης απ’ όλες τις οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής ή επαναστατικής Αριστεράς.
Σε αυτή τη διεθνή συνάντηση ανακοινώθηκε η πρωτοβουλία του NPA και του SWP (Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος) από τη Βρετανία για μία σύνοδο της ευρωπαϊκής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, τον Ιούνη, στο Λονδίνο. Επίσης, το NPA, ειδικά μετά τις εξελίξεις στην Αίγυπτο και την Τυνησία, σκέφτεται να διοργανώσει μια μεσογειακή συνάντηση των οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς όλης της περιοχής -προφανώς, όχι μόνο της ευρωπαϊκής Μεσογείου, αλλά και της άλλης όχθης, που αυτή τη στιγμή έχει πάρει φωτιά.
Ποια ήταν τα κρίσιμα ζητήματα που απασχόλησαν το συνέδριο;
Τα κρίσιμα ζητήματα στο συνέδριο ήταν αυτά της τακτικής του NPA. Έγινε πολλή συζήτηση για τη δράση μέσα στα κινήματα, ενάντια στην πολιτική Σαρκοζί και τη νεοφιλελεύθερη επίθεση στη Γαλλία -η οποία παρεμπιπτόντως έχει λάβει πολύ μεγάλες διαστάσεις. Στο Παρίσι βλέπεις τη φτώχια και την απελπισία του κόσμου άμεσα πια. Αλλά σε αυτά τα ζητήματα υπήρξε ομοφωνία.
Εκεί που υπήρξαν διαφωνίες ήταν στα ζητήματα της εκλογικής τακτικής. Η απερχόμενη ηγεσία –η οποία είχε προκύψει από την πλειοψηφία στο ιδρυτικό συνέδριο του ΝPA- ουσιαστικά πρότεινε να συνεχίσουν με την ίδια τακτική που είχαν μέχρι σήμερα. Δεν πρότεινε ευθέως την υποψηφιότητα Μπεζανσενό στις εκλογές του 2012, αφήνοντας ανοιχτό το αν θα υπάρξει η υποψηφιότητα Μπεζανσενό ή κάποια άλλη υποψηφιότητα με χαρακτηριστικά, όμως, αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικής Αριστεράς. Πρακτικά, ωστόσο, υποστήριξε την ίδια πολιτική.
Υπήρξε μία άλλη πλατφόρμα, που έδινε έμφαση στα ζητήματα ταυτότητας, ζητώντας ένα μεγαλύτερο ξεκαθάρισμα αρχών και στρατηγικών προσανατολισμών.
Υπήρξε, όμως, και μία τρίτη πλατφόρμα, η οποία υποστήριζε την ανάγκη συνεργασίας με το Μέτωπο της Αριστεράς, που έχει συγκροτηθεί από το Kόμμα της Αριστεράς του Μελανσόν και από το Κ.Κ. Αυτή συγκέντρωσε γύρω στο 20% των συνέδρων.
Η πλειοψηφία παρέμεινε στην πρώτη άποψη, και έτσι το ΝPA θα συνεχίσει στην ίδια πορεία, στην οποία κινήθηκε μέχρι σήμερα. Από ό,τι έμαθα από τις γαλλικές εφημερίδες, με τη λήξη του συνεδρίου και με βάση αυτή την απόφαση, κάποια μέλη της απερχόμενης Κεντρικής Επιτροπής, τα οποία είχαν την άποψη ότι πρέπει να πάνε σε ενότητα με το Μέτωπο της Αριστεράς, αποχώρησαν από το ΝPA, αυτό όμως μένει να επιβεβαιωθεί αν είναι αλήθεια.
Αυτό ήταν σε γενικές γραμμές το κλίμα και το ζήτημα που είχε να αντιμετωπίσει το συνέδριο.
Με βάση την εικόνα που μεταφέρετε, θεωρείτε ότι μπορούμε να κάνουμε κάποιους παραλληλισμούς με τα ελληνικά δεδομένα;
Όχι. Υπάρχει μία μεγάλη διαφορά. Η ηγεσία του ΝPA βάζει ως όρο για τη συνεργασία της Αριστεράς ένα ζήτημα, που σε εμάς είναι σχετικά λυμένο: την ανεξαρτησία από το Σοσιαλιστικό Κόμμα και την ανεξαρτησία απέναντι σε μία πιθανή κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που μπορεί να διαδεχτεί τον Σαρκοζί.
Αυτό το ζήτημα δεν έχει ξεκαθαρίσει ούτε από την πλευρά του κόμματος του Μελανσόν, αλλά ούτε και από το Κ.Κ. Και, από αυτή την άποψη, πραγματικά νομίζω ότι η ηγεσία του ΝPA έχει δίκιο που επιμένει στην ανεξάρτητη πορεία της. Διότι, αν θυμηθούμε τις συζητήσεις που προηγήθηκαν π.χ. της ίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ εδώ στην Ελλάδα, ένα από τα κεντρικά θέματα που έμπαινε -και υπάρχει και στην ιδρυτική διακήρυξη και στις επόμενες συζητήσεις- ήταν η απόρριψη της κεντροαριστεράς. Αυτό, δυστυχώς, στη Γαλλία δεν είναι κατακτημένο από τις ηγεσίες των κομμάτων που βρίσκονται στο Μέτωπο της Αριστεράς.
Θέματα για την Ε.Ε. συζητήθηκαν;
Όχι, υπήρξε μεγάλη έλλειψη αυτής της συζήτησης. Αυτό έκανε εντύπωση και σε μένα. Νομίζω ότι, στη Γαλλία, κλείνουν αυτό το ζήτημα με κάποιες πολύ γενικές φόρμουλες. Κατά τη γνώμη μου, αυτό δεν θα είναι εφικτό στη συγκυρία που διαμορφώνεται, στην προοπτική, δηλαδή, του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας που από τις 25 Μάρτη θα ισχύσει σε όλη την Ε.Ε. Σίγουρα θα υποχρεωθούν να ανοίξουν αυτή τη συζήτηση. Έχοντας, λοιπόν, συνείδηση αυτής της πραγματικότητας, νομίζω ότι το «στέλνουν» ως κεντρικό θέμα στη συζήτηση της ευρωπαϊκής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που, όπως προανέφερα, προγραμματίζεται για τον Ιούνη, στο Λονδίνο.
