Μπορεί να εκδηλώνονται μέχρι στιγμής με αποσπασματικό, ασυντόνιστο, ή και «στιγμιαίο» τρόπο, αλλά είναι γεγονός ότι οι εκδηλώσεις της λαϊκής δυσαρέσκειας στη Γηραιά Ήπειρο ξεσπούν όλο και συχνότερα, με όλο και μεγαλύτερη μαζικότητα. Οι γεωμετρικά αυξανόμενες τραγικές συνέπειες της «πολεμικής οικονομίας» και της επιλογής του μεγαλύτερου μέρους των ευρωπαϊκών ελίτ να λειτουργήσουν ως ενεργούμενο των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με την «παραδοσιακή» αδηφαγία τους και με την απόπειρα να ξεμπερδέψουν οριστικά με παλιότερες διευθετήσεις και «αναχρονισμούς», πυροδοτούν παντού κινητοποιήσεις. Από τη μια άκρη της Ευρώπης ως την άλλη, ευρεία κοινωνικά στρώματα ξεσηκώνονται, διαισθανόμενα ότι προορίζονται για καύσιμη ύλη.
Οι διαμαρτυρίες δεν έχουν καταφέρει βέβαια να αποκτήσουν κάποια στοιχειωδώς κοινή στόχευση – σε αυτό «συμβάλλει», πλην λιγοστών εξαιρέσεων, και η αφασία της ευρωπαϊκής αριστεράς, που περί άλλων τυρβάζει (όταν δεν καταγγέλλει τους διαμαρτυρόμενους ως ακροδεξιούς ή φιλοπουτινικούς…). Παρ’ όλα αυτά, και παρά την ανοιχτή εχθρότητα του συνόλου σχεδόν των ΜΜΕ και των «δυναμικών παραγόντων» της πολιτικής και της οικονομίας, οι κινητοποιήσεις πολλαπλασιάζονται. Δείχνοντας έτσι τις δυνατότητες για τη συγκρότηση αντιστάσεων με συνολική στόχευση και προσανατολισμό.
Γαλλία: Όλο και περισσότεροι κλάδοι βγαίνουν στους δρόμους. Η κοινωνική βάση του μακρονισμού παραείναι ισχνή και σε σύγχυση για να τους ανακόψει. Οπότε ο Μακρόν (που είχε το θράσος να καλέσει τους Γάλλους να ξεχάσουν την… «ξένοιαστη ζωή τους»), και οι εργοδότες, προσφεύγουν στα μοναδικά διαθέσιμα όπλα τους: τις συκοφαντικές καμπάνιες των ΜΜΕ και τη ράβδο των ΜΑΤ… Στην πρώτη γραμμή βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι εργάτες στην πετροχημική βιομηχανία, που πραγματοποιούν κυλιόμενες απεργίες απαιτώντας μισθολογικές αυξήσεις. ΜΜΕ και κυβέρνηση αναμοχλεύουν τον κοινωνικό αυτοματισμό (καθότι οι απεργοί έχουν αποκλείσει τα μεγαλύτερα διυλιστήρια, μπλοκάροντας τον εφοδιασμό με καύσιμα), δίχως επιτυχία μέχρι στιγμής, και η αχώνευτη «τεχνοκράτισσα» πρωθυπουργός απειλεί τους απεργούς με επιστράτευση – πάλι χωρίς επιτυχία. Ο κίνδυνος επέκτασης των απεργιών και σε άλλους κλάδους (ενέργεια, λιμάνια κ.λπ.) στοιχειώνει τη γαλλική ελίτ. Αύριο η «Ανυπότακτη Γαλλία» καλεί σε συλλαλητήρια υπέρ των απεργών.
Βρετανία: Πληθαίνουν οι απεργίες μιας σειράς συνδικάτων που θεωρούνται ριζοσπαστικά, απαιτώντας να μην μετακυλιστούν κι άλλο στους εργαζόμενους οι πολεμικές επιλογές της κυβέρνησης και γενικότερα των ελίτ. Επί μια εβδομάδα απεργούν 110.000 εργαζόμενοι στα (ιδιωτικοποιημένα) Βασιλικά Ταχυδρομεία ζητώντας αυξήσεις, με την εργοδοσία να απειλεί ανεπιτυχώς ότι θα προβεί άμεσα σε 10.000 απολύσεις. Την Τρίτη δεκάδες χιλιάδες μέλη του συνδικάτου των σιδηροδρομικών καλούνται να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν κι αυτοί τις απεργιακές κινητοποιήσεις τους. Για «δίχως προηγούμενο» απεργία με μισθολογικά αιτήματα ετοιμάζονται και εκατοντάδες χιλιάδες μέλη των συνδικάτων νοσηλευτών, με την κυβέρνηση να δηλώνει ότι… εκτιμά τη σκληρή δουλειά τους, αλλά τους καλεί να αποφύγουν να πλήξουν τους ασθενείς με «παράλογες κινητοποιήσεις»! Σε απεργία έχουν ήδη κατέβει και χιλιάδες οδηγοί των ιδιωτικών εταιριών αστικών και υπεραστικών συγκοινωνιών.
Γερμανία: Μπορεί ο Σόιμπλε να καλεί τους συμπατριώτες του να προμηθευτούν πουλόβερ, σπίρτα και κεριά(!) για να αντιμετωπίσουν την αδυναμία θέρμανσης και τυχόν διακοπές στο ηλεκτρικό, αλλά όλο και περισσότεροι Γερμανοί μοιάζουν απρόθυμοι να τον ακούσουν. Σε μικρές και μεγάλες πόλεις πολλαπλασιάζονται και μαζικοποιούνται οι διαδηλώσεις που ζητούν καταπολέμηση της ακρίβειας, μείωση του κόστους της ενέργειας, αλλά όλο και συχνότερα και την απεμπλοκή από τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Μάλιστα στην Κολονία, το Λούμπμιν και άλλες πόλεις χιλιάδες πορεύτηκαν με συνθήματα για άρση των κυρώσεων προς τη Ρωσία και για σταμάτημα της αποστολής γερμανικών όπλων στην Ουκρανία. Οι κινητοποιήσεις αυτές αρχίζουν να θυμίζουν τον πρόσφατο μαζικό ξεσηκωμό στην Τσεχία, με αίτημα την άρση των Δυτικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας (που με θράσος αποδόθηκε σε… ακροδεξιό δάκτυλο).
Μολδαβία και αλλού: Μεγάλη διαδήλωση πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα Κισινάου ζητώντας την παραίτηση της φιλοδυτικής κυβέρνησης, που με την πολιτική της ευθυγράμμισης με ΗΠΑ και Ε.Ε. «κατάφερε» σχεδόν να διπλασιάσει μέσα σε ένα μόλις δίμηνο το κόστος ζωής. Αναβρασμός επικρατεί και στα λαϊκά στρώματα της Ιταλίας, όπου οι λογαριασμοί ενέργειας είναι ήδη δυσβάσταχτοι για την πλειοψηφία, και φαίνεται ότι (παρά την κραυγαλέα απουσία της αριστεράς) χρειάζεται μόνο μια σπίθα για να γενικευτεί η διαμαρτυρία. Στο Βέλγιο ήδη οργανώθηκαν μεγάλες απεργίες, και προετοιμάζονται νέες. Παντού κυριαρχεί το… φιλορωσικό σύνθημα «Παγώστε τις τιμές – Όχι τους ανθρώπους»!
