Στον αντίποδα σχεδόν της Ελλάδας, όπου το κλίμα είναι ανάποδο από το δικό μας, ο χειμώνας έχει τελειώσει και μπαίνει για τα καλά πλέον η άνοιξη. Κι απ’ ό,τι φαίνεται αυτό δεν αφορά μονάχα τον καιρό, αλλά και την κοινωνία. Πριν καν κλείσει χρόνος από έναν πολιτικό χειμώνα που ήρθε πρόωρα, με την οριακή νίκη του δεξιού Μαουρίτσιο Μάκρι στις προεδρικές εκλογές της Αργεντινής (ας όψεται το… φθινόπωρο διαρκείας της πρώην προέδρου Κριστίνα Κίρχνερ), πολλαπλασιάζονται οι ενδείξεις ότι κόκκινο θα χτυπήσει και το κοινωνικό θερμόμετρο. Η χθεσινή «εισβολή» χιλιάδων απόκληρων στην εμβληματική Πλατεία του Μάη, μπροστά στο προεδρικό μέγαρο στο Μπουένος Άιρες, έβαλε τη χώρα σε ένα Νοέμβρη που προβλέπεται να ταλαιπωρήσει τη δεξιά κυβέρνηση, καθώς αποτελεί προάγγελο ακόμη μεγαλύτερων κινητοποιήσεων.
Η διαδήλωση της Παρασκευής είχε πανεθνικό χαρακτήρα, αφού συμμετείχαν μεγάλες αντιπροσωπείες κινημάτων γυναικών, νέων, ανέργων και συνδικάτων απ’ όλη τη χώρα. Οι γυναίκες χρωμάτισαν και πάλι τη διαμαρτυρία, λίγες μόνο μέρες μετά τις διαδηλώσεις με σύνθημα «Ούτε Μία Λιγότερη!» [βλ. φύλλο 330]. Και είναι λογικό, τόσο εξαιτίας της ισχυρής παράδοσης ενός ριζοσπαστικού και ακηδεμόνευτου γυναικείου κινήματος, όσο και λόγω της αδιαφορίας του κράτους μπροστά στη συνεχιζόμενη δολοφονική βία με θύματα γυναίκες. Μόλις την περασμένη εβδομάδα ένας προπονητής πολεμικών τεχνών δολοφόνησε τη σύζυγό του, τη θεία της και τη γιαγιά της, και τραυμάτισε σοβαρά το γιο του και ένα βρέφος… Το γυναικείο κίνημα και οι προοδευτικές οργανώσεις τονίζουν ότι οι κατασταλτικές και δικαστικές αρχές, που τώρα προσπαθούν να πλασαριστούν ως υπερασπιστές των αδυνάμων, είναι συνένοχες αυτών των εγκλημάτων, αφού «παραδοσιακά» κάνουν τα στραβά μάτια σε αυτές τις υποθέσεις και οι ίδιες είναι ιστορικά ποτισμένες με μια κουλτούρα βίας. Γι’ αυτό το κίνημα ζητά άμεσα μέτρα προστασίας, και ταυτόχρονα προωθεί τον αγώνα ενάντια στη διπλή καταπίεση από το πατριαρχικό και εκμεταλλευτικό σύστημα. Παράλληλα, απαιτεί να σταματήσουν οι διώξεις της δεξιάς κυβέρνησης κατά των ριζοσπαστικών κοινωνικών οργανώσεων.
Οι νέοι άνθρωποι επίσης πρωτοστατούν στο κύμα διαμαρτυρίας που ξεδιπλώνεται το τελευταίο διάστημα, καθώς πλήττονται από τη χρόνια ανεργία και απειλούνται από το εμπόριο ναρκωτικών – τα οποία κάνουν θραύση στα χρόνια της κρίσης και εξαπλώνονται ανεμπόδιστα χάρη στη διαπλοκή των μαφιόζικων συμμοριών με διεφθαρμένους αστυνομικούς και ολιγάρχες. Όχι τελευταίοι σε σημασία, οι εργάτες και οι αγρότες συμμετέχουν κι αυτοί δυναμικά στις κινητοποιήσεις, ακόμη και κόντρα στις ηγεσίες μερικών συνδικαλιστικών ομοσπονδιών που τα είχαν καλά με την Κίρχνερ και τώρα συνδιαλέγονται και με τον Μάκρι. Το ίδιο και οι συνταξιούχοι οι οποίοι, μαζί με τους άνεργους νέους, είχαν αποτελέσει την αιχμή του δόρατος της εξέγερσης του Δεκεμβρίου 2001, του περίφημου Argentinazo, που κατέληξε στην κακήν-κακώς εκδίωξη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Η δυσαρέσκεια διαπερνά πλέον τα περισσότερα κοινωνικά στρώματα, περιλαμβανομένων αυτών που ψήφισαν Μάκρι για να τιμωρήσουν την Κίρχνερ, καθώς μέσα σε ένα χρόνο η αγοραστική δύναμη των πολιτών μειώθηκε κατά ένα επιπλέον 10% – σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία. Η φωνή των «από κάτω», των ξεχασμένων από όλες τις κυβερνήσεις, ακούγεται πάλι, όλο και πιο δυνατά, στους δρόμους της Αργεντινής. Αν αυτή η υπό διαμόρφωση ευρεία κοινωνική συμμαχία βρει και πολιτική έκφραση, όλα είναι δυνατά!
Ε.Φ.
