«Ο φόβος ενός Grexit πλανάται στην κοινωνία…
Όλα δείχνουν ανησυχία και αβεβαιότητα»
Κ. Σημίτης
«Οι επενδύσεις έχουν περιοριστεί δραστικά, ενώ το επιτόκιο – που θα πλήρωνε η Ελλάδα αν δανειζόταν απ’ τις αγορές – συνεχώς αυξάνεται. Όλα αυτά δείχνουν ανησυχία και αβεβαιότητα» επεσήμανε ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης σε ομιλία του σε εκδήλωση της Κίνησης Πολιτών για μια Ανοιχτή Κοινωνία.
Αναφερόμενος στην αστάθεια του διεθνούς περιβάλλοντος και στις κρίσιμες διαδοχικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη που πιθανόν να αλλάξουν τη σημερινή πολιτική ισορροπία, τόνισε ότι είναι λαθεμένη η αντίληψη ότι είναι δυνατό να υπάρξει μια πιο ευνοϊκή ή χαλαρή αντιμετώπιση της χώρας.
«Υποχώρηση στην έκταση που επιθυμεί η Αθήνα δεν πρόκειται να υπάρξει, διότι τα κόμματα δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν την απήχησή τους στο εκλογικό σώμα» παρατήρησε.
Ο Κ. Σημίτης είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους πρωταγωνιστές του ελληνικού δράματος. Η πρωθυπουργία του δεν έμεινε στην ιστορία μόνο λόγω της απογείωσης της διαπλοκής της κυβέρνησης του με οικονομικά συμφέροντα και την επακόλουθη απογείωση της διαφθοράς. Όλη η πολιτική του, από τα λογιστικά μαγειρέματα της ένταξης στην ΟΝΕ μέχρι τη ληστεία με το παιχνίδι στο Χρηματιστήριο Αθηνών, από την τραπεζική εξόρμηση στα Βαλκάνια μέχρι την ανατίναξη του παραγωγικού ιστού της χώρας και το πάρτι κερδοσκοπίας με την Ολυμπιάδα άνοιξε τον δρόμο στη λαίλαπα του χρέους και των μνημονίων.
Ο ίδιος, άνθρωπος των Γερμανών και του ευρώ μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά, μόνο για άγνοια και αδυναμία κατανόησης των σύγχρονων τάσεων δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Άλλωστε οι «διεθνείς» επαφές όχι μόνο τον κρατούν ενημερωμένο αλλά και τον αξιοποιούν ως «ταχυδρόμο» μηνυμάτων.
Και πράγματι λίγες μέρες μετά την ομιλία Σημίτη το διευθυντήριο των Βρυξέλλων κουρέλιασε, για άλλη μια φορά, τη βεβαιότητα του «ταξικά μεροληπτικού» Τσακαλώτου ότι επίκειται λύση. Οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες δεν βιάζονται να κλείσουν καθόλου την αξιολόγηση χωρίς να εξασφαλίσουν την παράδοση της χώρας και τη ταπείνωση όχι μόνο της σημερινής κυβέρνησης αλλά και των μελλοντικών. Και ο Σημίτης αντιλαμβάνεται ότι το υπόρρητο «σχέδιο» Τσίπρα που συνοψίζεται στο «κερδίζω χρόνο και παριστάνω τον αταλάντευτο διαπραγματευτή υπερασπιζόμενος τις αξίες του ευρωπαϊκού κεκτημένου» με στόχο να κερδίσει τάχα κάτι περισσότερο μέσα στο κλίμα αναταραχής δεν πρόκειται να αποδώσει. Για τα Σημιτικά μέτρα και σταθμά απομακρύνει το ενδεχόμενο συμμετοχής της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και καθυστερεί τις «μεταρρυθμίσεις» – καταστροφή που προτείνουν ΔΝΤ και Ε.Ε.
Το γεγονός ότι οι απαιτήσεις των δανειστών κατατείνουν στην υπογραφή νέου μνημονίου και διαιώνιση της ομηρίας της χώρας δεν τον απασχολεί. Άλλωστε αυτό πάντα επιθυμούσε ο ίδιος και για αυτό εργάσθηκε στη θητεία του και τώρα. Άλλωστε τη θέση του αυτή δεν την κρύβει. Δίπλα στη μόνιμη επωδό πλήρους συμμόρφωσης στις υποδείξεις των δανειστών προσθέτει τη δική του συνταγή: «Στα χρόνια που έρχονται, πρέπει να κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια σταθεροποίησης της οικονομίας κι εκσυγχρονισμού της χώρας. Και προϋπόθεση επιτυχίας είναι η συνεχής προσαρμογή στις νέες συνθήκες του περιβάλλοντός μας».
Τι ανάγκη έχουμε τους δανειστές όταν οι δικοί μας «πολιτικοί» μπορούν να οραματισθούν «νέα μείγματα», που θα έλεγε και ο Τσίπρας, κατ’ εικόνα και ομοίωση των προτεινομένων με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο και αξίες και το ίδιο αποτέλεσμα με εκείνες τις πολιτικές που μας οδήγησαν στη σημερινή καταστροφή;
Σ.Π.
