Στο άμεσης εφαρμογής, «κοστολογημένο» πρόγραμμα που εξάγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβρη 2014, που αποτέλεσε τον πολιορκητικό κριό για να «καταλάβει το κάστρο» της κυβερνητικής εξουσίας, μεταξύ πολλών άλλων συμπεριλαμβανόταν και η υπόσχεση για «επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ»….
Από τότε συνέβησαν πολλά… με κυρίαρχο τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖ«Α» σε μνημονικό και την εφαρμογή του 3ου χειρότερου μνημονίου με δισεκατομμύρια ευρώ νέα μέτρα. Όλα αυτά με σκοπό να παραμείνει η «παρέα» Τσίπρα, που κατάργησε τις αποφάσεις του Λαού (ΟΧΙ δημοψηφίσματος) και του κόμματος (αποφάσεις Ιδρυτικού Συνεδρίου για κατάργηση μνημονίων), στην εξουσία. Τα χρόνια πέρασαν. Η λατρεία της εξουσίας, κράτησε συσπειρωμένη την κοινοβουλευτική ομάδα (χεράκια πάνω «ναι σε όλα») σε αντίθεση με όσα είχαμε γνωρίσει στις προηγούμενες κοινοβουλευτικές «πλειοψηφίες», με τις αποχωρήσεις βουλευτών. Αγνοώντας τις ανάγκες και την κατάσταση του λαού επικύρωναν, με συνοπτικές διαδικασίες, ότι τους ζητούσαν ή καλύτερα τους υπέβαλλαν έτοιμα οι δανειστές. Τώρα που πλησιάζουμε στην περίοδο των εκλογών, καθώς αρχίζουν να «ζορίζουν» δημοσκοπικά τα πράγματα προχωρούν σε ένα κύμα «παροχολογίας» που στην ουσία αποτελεί «καθρεφτάκια» προς ιθαγενείς, συγκριτικά με το τι έχουν κάνει και τι μας έχουν πάρει.
Η εικονική πραγματικότητα της αύξησης του κατώτατου μισθού
Ένα από τα κεντρικά θέματα της παρούσας περιόδου είναι η πρόσφατη κυβερνητική απόφαση για αύξηση του κατώτατου μισθού από 587 σε 650 ευρώ και η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού με το «παχυλό» 11%.
Η απόφαση είναι ανεπαρκής και ταυτόχρονα αρκετά ψευδής και αποπροσανατολιστική όσον αφορά το πόσο τελικά ωφελούνται οι εργαζόμενοι ή «αυγατίζουν» τα υπερπλεονάσματα με την απόφαση.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖ«Α» χρειάστηκε 4 χρόνια για να κάνει μερικώς το αυτονόητο όσον αφορά την αύξηση του κατώτατου μισθού. Τέσσερα χρόνια χαμένων εισοδημάτων για τους εργαζόμενους, αλλά αυξημένων κερδών για τους εργοδότες, επειδή συνειδητά η ηγετική ομάδα ΣΥΡΙΖ«Α» δεν είχε επεξεργασμένο πρόγραμμα απέναντι στους δανειστές, ούτε το καλοκαίρι του 2015 ούτε μετά και έτσι παραδόθηκαν στο «δεν υπάρχει εναλλακτική λύση» που τους βόλεψε στη μνημονιακή τους μετάλλαξη.
Αναφέρουμε την απόφαση ως ανεπαρκή – μερική καθώς ο κατώτατος μισθός πριν από τα μνημόνια και η σχετική δέσμευση για αύξηση ήταν 751 ευρώ. Συνεπώς η τρέχουσα απόφαση της κυβέρνησης, για αύξηση σε 650 ευρώ από τα 587, που ίσχυσε μέχρι τώρα, κάλυψε ονομαστικά μόλις το 38,4% της απώλειας που είχαν οι εργαζόμενοι έναντι του βασικού μισθού πριν τα μνημόνια.
Η κυβέρνηση με την αύξηση του κατώτατου μισθού αποφάσισε να αυξήσει τα έσοδά της μηνιαίως κατά 42 ευρώ ανά εργαζόμενο και στην “γαλαντομία” της άφησε και για τους εργαζόμενου 21 ευρώ
Όμως και αυτή η αύξηση για τους εργαζόμενους είναι ουσιαστικά ψευδής, καθώς το ποσό της πραγματικής αύξησης που θα καταλήξει τελικώς στις τσέπες τους είναι ελάχιστο και προσδιορίζεται σε μόλις 21 ευρώ μετά από φόρους. Η λεπτομέρεια που έχει αποσιωπηθεί αφορά την αποφασισμένη (Νόμος 4472/2017) από 1/1/2020 μείωση του αφορολόγητου από 8.600 ευρώ σήμερα, σε 5.600 ευρώ. Με βάση αυτόν τον νόμο, η αύξηση του βασικού μισθού στα 650 ευρώ ή κατά 11% όπως δηλώνει η κυβέρνηση, δεν καταλήγει προς όφελος των εργαζόμενων αλλά προς όφελος του Δημοσίου αφού κατά τα 2/3 πηγαίνει σε δημόσια έσοδα. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τα αναλυτικά στοιχεία του παρακάτω πίνακα, από την συνολική αύξηση κατά 63 ευρώ η «διανομή» γίνεται ως εξής: α) εισφορά εργαζόμενου για κοινωνική ασφάλιση 10, β) αύξηση φόρου λόγω μείωσης αφορολόγητου 32, και γ) καθαρά στην «τσέπη» του εργαζόμενου μόλις 21 ευρώ μηνιαία, σε ποσοστό 4,2%, ή αλλιώς ούτε ένα ευρώ ανά ημέρα εργασίας! Δηλαδή η κυβέρνηση με την αύξηση του κατώτατου μισθού αποφάσισε να αυξήσει τα έσοδά της κατά 42 ευρώ και στην «γαλαντομία» της άφησε και για τους εργαζόμενους 21
Αξίζει εδώ να θυμίσουμε ότι ακόμα και τα 751 ευρώ, που ήταν ο βασικός μισθός πριν από τα μνημόνια, ήταν πλήρως αφορολόγητα καθώς το αφορολόγητο ήταν στις 12.000. Συνεπώς η απόφαση της κυβέρνησης για την αύξηση του κατώτατου μισθού με τον τρόπο που έγινε μόνο ως προκλητικός εμπαιγμός μπορεί να θεωρηθεί διανθισμένος, με προεκλογικές «αμπελοφιλοσοφίες» από την σχετική ομιλία του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο…
Η άλλη όψη της πολιτικής ΣΥΡΙΖ«Α» για τους μισθούς
Η κυβέρνηση θυμήθηκε όψιμα το θέμα του κατώτατου μισθού, λόγω φυσικά εκλογών. Ας δούμε όμως τι έγινε επί της δικής της διακυβερνήσεως στην αγορά εργασίας χωρίς να υπάρχουν πολιτικές αποφάσεις για μειώσεις μισθών. Η πίεση της εργοδοσίας, με την αξιοποίηση κάθε θεμιτού και αθέμιτου μέσου, είχε σημαντικά αποτελέσματα υπέρ της και φυσικά σε βάρος των εργαζόμενων.
Να θυμίσουμε ότι:
α) σε πολλές επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι αν και προσφέρουν στο ακέραιο τις συμβατικές τους υπηρεσίες μένουν απλήρωτοι από έναν μήνα έως και πάνω από ένα χρόνο ή στην καλύτερη περίπτωση πληρώνονται «έναντι» λαμβάνοντας ευτελή ποσά. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται, ως επί το πλείστον, από επιχειρήσεις που συναλλάσσονται με το Δημόσιο με την «αιτιολογία» το «Δημόσιο δεν μας έχει πληρώσει»… (για να εμφανίζει υπέρ-πλεονάσματα…)
β) επίσης σε πολλές επιχειρήσεις τα «δώρα» καταβάλλονται «τυπικά» σύμφωνα με τη νομοθεσία και στη συνέχεια οι εργαζόμενοι, υπό το καθεστώς εκβιασμού απόλυσης από τον εργοδότη, του τα επιστρέφουν «μαύρα». Δηλαδή και δώρο δεν πληρώνει και κερδίζει τους φόρους… Στους «παροικούντες της Ιερουσαλήμ» αυτά είναι γνωστά, ιδιαίτερα στον κλάδο εστίασης και γρήγορου φαγητού και συχνά «ξεφεύγουν» δημοσιεύματα στον τύπο, που όμως δεν φαίνεται να ευαισθητοποιούν την κυβέρνηση.
Τα παραπάνω είναι δύο καυτά θέματα, αλλά για τον πρωθυπουργό που βλέπει ότι «η κυβέρνησή μας έχει σημειώσει πολύ σημαντικές επιτυχίες στο πεδίο της αγοράς εργασίας» αυτά φυσικά δεν συμβαίνουν στην Ελλάδα αφού θεωρεί ότι βρισκόμαστε εργασιακά σε συνθήκες «ευρωπαϊκής κανονικότητας»!
Για τα δύο παραπάνω θέματα δεν υπάρχουν «στοιχεία» τεκμηρίωσης εκτός και αν κάποιος θέλει να εμπλακεί σε μακροχρόνιους δικαστικούς αγώνες με τις επιχειρήσεις. Γιατί όποιος κινείται στην «πιάτσα» γνωρίζει τι συμβαίνει με ονόματα και καταστάσεις… Μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση, σήμερα της «αριστεράς», δεν τα ξέρει. Ας δούμε όμως την πολιτική της και με τα δικά στης στοιχεία όσον αφορά την πορεία των μισθών.
Ο ΕΦΚΑ από το Μάιο 2016 δημοσιεύει απολογιστικά στοιχεία για την απασχόληση και τις αμοιβές. Από επεξεργασία των στοιχείων αυτών για την περίοδο Μαΐου 2016 – Μαΐου 2018 προκύπτει ότι σε συνθήκες «ευρωπαϊκής κανονικότητας» κατά τον κ. Τσίπρα οι μισθοί των πλήρως απασχολούμενων μειώθηκαν κατά 45 ευρώ η 3,8%, οι μισθοί των μερικώς απασχολούμενων κατά 14 ή 3,5% και γενικά (μερικώς και πλήρους απασχόλησης) οι μισθοί μειώθηκαν κατά 37 ευρώ ή 3,9%. Δηλαδή από μια άλλη πλευρά, σχετικά με την αύξηση του κατώτατου μισθού, ο ΣΥΡΙΖ«Α» επιστρέφει στους εργαζόμενους κάτι από αυτά που έχασαν στη δική του περίοδο διακυβέρνησης.
Μείωση ανεργίας ή οι εργοδότες κανιβαλίζουν τις εργασιακές σχέσεις;
Ο κ. Τσίπρας, απαριθμώντας επιτυχίες, μας ενημέρωσε ότι για «τη μείωση της ανεργίας, από το 27% περίπου το 2014, έχουμε σήμερα, τη χρονιά που μας πέρασε, το 18,3%, που αντιστοιχεί αυτή η μείωση από το 27% στο 18% σε δημιουργία 350 χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας…»
Αν είχαν την ευαισθησία αυτοί που του έγραψαν την ομιλία θα έπρεπε να ανατρέξουν στα στοιχεία τους (πηγή ΟΑΕΔ) και να εξηγήσουν πώς δικαιολογούνται οι παραπάνω «βαρύγδουπες» αναφορές όταν τα στοιχεία λένε ακριβώς τα αντίθετα. Ειδικότερα οι καταγεγραμμένοι το Δεκέμβριο 2014 άνεργοι συνολικά (αναζητούντες εργασία και μη) ανέρχονταν σε 1.063.968. Το αντίστοιχο μέγεθος τον Δεκέμβριο του 2018, όπως το δημοσιοποίησε ο ΟΑΕΔ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖ«Α», ήταν 1.116.816. Συνεπώς με τα στοιχεία τους οι άνεργοι όχι μόνο δεν μειώθηκαν αλλά αυξήθηκαν κατά 52.888 (+5%). Όταν είναι γνωστό ότι το εργατικό δυναμικό δεν αυξήθηκε, αντίθετα μειώνεται λόγω γηράσκοντος πληθυσμού και συνταξιοδοτήσεων, πώς μειώθηκε η ανεργία και μάλιστα με τα ποσοστά που αναφέρει ο πρωθυπουργός;
Εξετάζοντας δε τα ποιοτικά στοιχεία ροών εργασίας όπως τα περιγράφει το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ του υπουργείου Εργασίας για το διάστημα 2015-2018 της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖ«Α» προκύπτουν τα ακόλουθα:
- χάθηκαν 213.197 θέσεις πλήρους απασχόλησης, οι οποίες μετατράπηκαν σε μερικής η εκ περιτροπής απασχόληση
- έναντι 8.494.195 αποχωρήσεων από την εργασία (απολύσεις, λύση συμβάσεων και συνταξιοδοτήσεις) δημιουργήθηκαν 8.927.230 θέσεις εργασίας εκ των οποίων οι 4.852.466 (54,4%) είναι μερικής και εκ περιτροπής απασχόληση
- σημειώνουμε, για να συγκριθεί η ποιότητα των νέων θέσεων απασχόλησης την εξεταζόμενη περίοδο, ότι για όλο το 2014 το ποσοστό νέων θέσεων πλήρους απασχόλησης ήταν 54,2% και μερικής 45,8%. Η εικόνα αντιστράφηκε την περίοδο της παρούσας κυβέρνησης
- οι 433.045 νέες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν, 4,9% επί του συνόλου των νέων θέσεων, αντιστοιχούν στη δημιουργία αποκλειστικά των νέων θέσεων μερικής απασχόλησης.
Συνεπώς «μοιράζοντας» μια θέση εργασίας σε περισσότερους από ένα εργαζόμενους η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι λύνει το πρόβλημα της ανεργίας, δημιουργώντας εργαζόμενους των €300.
Η κυβέρνηση επικαλούμενη μια κοινωνική – εργασιακή ευαισθησία, για την οποία δεν έδωσε ουσιαστικά δείγματα την περίοδο της μέχρι τώρα θητείας της, προσπαθεί προεκλογικά να φανεί φιλεργατική με την αύξηση του κατώτατου μισθού. Όμως αυτή η αύξηση αφορά ουσιαστικά την αύξηση των δημοσίων εσόδων και όχι την αύξηση της ελάχιστης αμοιβής εργασίας όπως «πλασάρεται». Ακόμα δε και με αυτό τον τρόπο, η αύξηση υπολείπεται κατά πολύ των €751 που είχαν υποσχεθεί…
