Της Ματίνας Παπαχριστούδη

«Καλούμε τον κ. Πολίτη να κοιτάξει γύρω του προσεκτικότερα, μήπως και ανακαλύψει τους προνομιούχους που νέμονται σήμερα τη σάρκα της Ελλάδας έχοντας τρεις και τέσσερις δουλειές, τους γόνους των οικογενειών που έχουν καταλάβει όλα τα πόστα και είναι οι θησαυροφύλακες και ανθρωποφύλακες του συστήματος, από το οποίο άλλωστε τρέφονται την ίδια ώρα που, ανερυθρίαστα, εμφανίζονται ως κήνσορες και κριτές των πάντων».

Σκληρή αλλά δίκαιη η δημόσια απάντηση των τεχνικών της ραδιοφωνίας (ΕΤΕΡ) στον δημοσιογράφο – διευθυντή του «Βήμα FM» Γιάννη Πολίτη. Γιατί ως εκπομπάρχης σε μια αποστροφή του λόγου του στο ραδιοφωνικό σταθμό, δήθεν χαριτολογώντας, ανάμεσα σε γελάκια και αστειάκια, χαρακτήρισε τους τεχνικούς της ιδιωτικής ραδιοφωνίας ως «το μόνο κλάδο στην Ελλάδα που δεν έχει πληγεί» επί εποχής Μνημονίου, ως τον «κλάδο των προνομιούχων εργαζόμενων». Το θέμα θα σταμάταγε ίσως εκεί, όπως σταματούν κι άλλα τέτοια. Την επόμενη μέρα, όμως, οι τεχνικοί απαίτησαν το δικαίωμά τους για απάντηση, να βγουν στην εκπομπή του να μιλήσουν για το αν είναι πράγματι «προνομιούχοι». Δεν το κατάφεραν παρά την επίκληση του Κώδικα δεοντολογίας των δημοσιογράφων και έτσι καταλόγισαν στον κ. Πολίτη το μέγα ατόπημα να τους κόψει από μια δημόσια συχνότητα ως άλλος «πραίτορας» τη στιγμή που ο ίδιος «λοιδορεί και κατηγορεί ευσχήμως».  Τρεις μέρες μετά τη σοβαρή καταγγελία της ΕΤΕΡ,  καμία απάντηση δεν δόθηκε από τον καταγγέλλοντα. Όταν, μάλιστα, λένε πως «προνομιούχος εργαζόμενος είναι, λόγου χάριν, κάποιος που, ως διευθυντικό στέλεχος του 98.4, παράλληλα βρίσκεται και στη ΝΕΤ, ή, για να αναφέρουμε κι ένα άλλο παράδειγμα προνομιούχου εργαζόμενου, κάποιος που πριν π.χ. ένα χρόνο πήρε άδεια άνευ αποδοχών από τον 98.4, για να διευθύνει άλλον ανταγωνιστικό του 98.4 σταθμό». Και όλοι, βεβαίως, κατάλαβαν σε ποιον αναφέρονταν.
Δεν είναι περίεργο, ούτε ασυνήθιστο οι διάφοροι καλοβολεμένοι δημοσιογράφοι με τους υψηλούς μισθούς και τις ακόμη υψηλότερες γνωριμίες σε όλο το φάσμα της διαπλοκής, πολιτικής και οικονομικής, να κόβουν το μικρόφωνο, τις σελίδες ή τον φακό από τους πραγματικά εργαζόμενους. Αντιθέτως, αυτή είναι η συνήθης πρακτική. Και ακόμη χειρότερη, η ανακατασκευή της πραγματικότητας με υλικά εκ των προτέρων δοσμένα από το σύστημα στο οποίο μετέχουν και απολαμβάνουν τα ψιχία της υποταγής τους.
Εκεί που συνέβη το διαφορετικό είναι ότι οι εργαζόμενοι αυτοί, που κάνουν «μια δουλειά και παίρνουν ένα μισθό το ύψος του οποίου μπορούν ανά πάσα στιγμή να δημοσιοποιήσουν, χωρίς κανένα φόβο, να γίνουν προκλητικοί και χωρίς να έχουν χτίσει τον εργασιακό τους βίο πάνω στον εργασιακό θάνατο άλλων συναδέλφων τους», ήταν συνδικαλιστές. Σε έναν κλάδο που έχει πρόσβαση στο λειτουργών σύστημα των Μedia. Και δεν το άφησαν να περάσει έτσι, σιωπηλά.
Και καλά έκαναν. Όπως και οι εργαζόμενοι της Απογευματινής από τη δική τους θέση, κλεισμένοι και όμηροι του εργολάβου Κώστα Σαραντόπουλου που έβαλε λουκέτο στην εφημερίδα για να μην πληρώσει αποζημιώσεις, μιλάνε για τους «απόντες», πολιτικούς αλλά και δημοσιογράφους που πέρασαν από την εφημερίδα για να κερδίσουν και τώρα σιωπούν.

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!