του Δημήτρη Λυμπερόπουλου
1. Τα Εθνικά Διλήμματα
Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι: Είτε θα εφαρμόζει τα αποτυχημένα προγράμματα μακροοικονομικής προσαρμογής που της επέβαλαν οι Δανειστές είτε θα προχωρήσει αποφασιστικά και μεθοδευμένα, σπάζοντας τά Δεσμά Του Χρέους, για μια νέα πορεία.
Η πατρίδα μας, παρά τα φτιασιδώματα (π.χ. Άρση της Αυστηρής Εποπτείας), θα εξακολουθήσει να τελεί υπό επιτήρηση, τουλάχιστον, μέχρι να εξοφλήσει το 75% του Χρέους της, σύμφωνα με τους όρους που υπέγραψε η Ελλάδα, με τον ESM, γεγονός, που κατ’ επανάληψη, μας έχει δηλώσει ο επικεφαλής του, Γερμανός Ρέγκλινγκ. Ψευδέστατα, Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδρουλάκης, μας δηλώνουν, ότι «βγήκαμε από την Αυστηρή Εποπτεία», την ίδια ώρα που το εγκληματικό ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ (ΤΑΙΠΕΔ), κατασκεύασμα των Δανειστών, καταβροχθίζει, καθημερινά, ένα-ένα Δημόσιο περιουσιακό στοιχείο, ξεπουλώντας τα σε αδίστακτους κερδοσκόπους, για να εισπράξει το αντίτιμο, το οποίο κατά μεγάλο μέρος, εμβάζει στους Τραπεζικούς λογαριασμούς των Δανειστών στο Λουξεμβούργο, έναντι ενός κατασκευασμένου και μη βιώσιμου Χρέους, το οποίο, σχεδόν, έχει διπλασιαστεί και βαίνει αυξανόμενο… Κανένα πολιτικό κόμμα δεν αναρωτάται, πώς θα γίνει η οικονομική ανάπτυξη της χώρας, χωρίς τα εργαλεία πού πρέπει να έχει υπό τον έλεγχό του το κράτος; Εννοούμε, τη ΔΕΗ, τον ΟΣΕ, τα Λιμάνια, Αεροδρόμια, το νερό, την ενέργεια, την Αμυντική Βιομηχανία, τις Τράπεζες κ.λπ.
Αυτά, λοιπόν, αναδεικνύουν, το βαθύ χάσμα, ανάμεσα, αφενός, στο σημερινό υποταγμένο και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα και αφετέρου, στη δεινοπαθούσα Ελληνική κοινωνία, αλλά και την ανάγκη δημιουργίας ενός άλλου πολιτικού και κοινωνικού μετώπου, με άφθαρτους ανθρώπους, για να μας βγάλουν από το αδιέξοδο και όχι αυτούς που μας προβάλλουν, συστηματικά τα ΜΜΕ, που έχουν δώσει ή είναι πρόθυμοι να δώσουν «γη και ύδωρ». Όλες οι βαθιές αλλαγές πορείας πού χρειαζόμαστε, συμπεριλαμβάνονται σε μια μεγάλη πολιτική αλλαγή, αυτή της Εθνικής Ανασυγκρότησης.
Επανερχόμενοι, στο μέγα θέμα τού Δημόσιου Χρέους, το «μαύρο κουτί» του Χρέους, εξακολουθεί να παραμένει σφραγισμένο. Κανείς δεν μας εξηγεί πώς η χώρα μας καθυποτάχτηκε στο καθεστώς των Δανειστών, εκχωρώντας την εθνική μας κυριαρχία, πράγμα, που ούτε με τόσους πολέμους, δεν έγινε ποτέ.
2. Τα καίρια Ερωτήματα για το Δημόσιο Χρέος
Αυτά μπορεί να συνοψισθούν στα ακόλουθα:
- Πώς δημιουργήθηκε και διογκώθηκε το Δημόσιο Χρέος;
- Με ποιους τρόπους και για ποιους λόγους συνάφθηκε;
- Πώς επηρέασαν την οικονομία και την ζωή των Ελλήνων, οι καταναγκαστικές προϋποθέσεις(conditionalities – αιρεσιμότητες), οι οποίες συνόδευαν τα νέα Δάνεια;
- Ποιες δουλείες και δεσμεύσεις συνδέονται με το Χρέος;
- Ποιες επιλογές υπάρχουν για την κατάργησή τους και ποια είναι τα σχετικά επιχειρήματα;
3. Τα πορίσματα Μελετών για το Δημόσιο Χρέος
Όλα τα πορίσματα Διεθνών Μελετών που συντάχθηκαν σχετικά με το Ελληνικό Δημόσιο Χρέος, αποδεικνύουν, ότι ολόκληρο το πρόγραμμα προσαρμογής, στο οποίο καθυποτάχτηκε η χώρα μας, ήταν και παραμένει ένα πρόγραμμα με σαφείς πολιτικές στοχεύσεις.
Ο τεχνικός χαρακτήρας των Μακροοικονομικών Μεταβλητών και των προβλέψεων για την εξέλιξη του Δημόσιου Χρέους, εστράφη, τεχνηέντως, μόνο στη συζήτηση για τη διευκόλυνση της αποπληρωμής του Χρέους, παρά το γεγονός ότι αυτοί οι αριθμοί επηρεάζουν άμεσα την επιβίωση του Ελληνικού Λαού.
Όλα τα στοιχεία των Μελετών αυτών καταδεικνύουν ότι η Ελλάδα, όχι μόνο δεν μπορεί να πληρώσει αυτό το Χρέος αλλά και δεν πρέπει να το πληρώσει. Πρωτίστως, διότι το Χρέος πού δημιουργήθηκε από τις ρυθμίσεις πού επέβαλε η Τρόικα (διάβαζε Γερμανία), παραβιάζει ευθέως τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων. Ως εκ τούτου, η χώρα μας δεν πρέπει να πληρώσει αυτό το δυσθεώρητο Χρέος διότι είναι παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο. Επ’ αυτού, η δήλωση του Σόιμπλε, ότι «θα μειώσουμε το Χρέος σας αρκεί να αποδεχθείτε πρώτα ολόκληρο το ποσό», τα λέει όλα.
4. Η διεθνής δυσφήμιση των Ελλήνων από τον ίδιο τον Έλληνα πρωθυπουργό
Η μη βιωσιμότητα του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους ήταν πολύ γνωστή στους Διεθνείς Δανειστές, τις Ελληνικές κυβερνήσεις και τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Παρά ταύτα, όλοι αυτοί, συνωμότησαν κατά της Αναδιάρθρωσης του Χρέους, προκειμένου να προστατεύσουν τις Γερμανικές, Γαλλικές και Ολλανδικές τράπεζες. Τα δε διαπλεκόμενα ΜΜΕ των ολιγαρχών έκρυψαν την αλήθεια, παριστάνοντας, ότι δήθεν, η διάσωση αφορούσε την Ελλάδα και όχι τις Ξένες Τράπεζες, αφετέρου, αναμεταδίδοντας το αφήγημα, που κακόβουλα δημιούργησαν κάποια ΜΜΕ στην Γερμανία, κ.λπ., περί «τεμπέληδων και διεφθαρμένων Ελλήνων» που αξίζουν αυτά πού τους επιβάλλουν, αφού ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας Γιώργος Παπανδρέου, συκοφαντούσε τους Έλληνες, με αποτέλεσμα η κερδοσκοπική επίθεση κατά της Ελλάδας να φουντώσει πιο πολύ. Έκτοτε, Σόιμπλε και Μέρκελ, αξιοποιούσαν την απίστευτη αυτή δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού για να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους του Δ΄ Ράιχ.
5. Πώς μεθοδεύτηκαν τα Μνημόνια
Τα ποσά που διατέθηκαν μέσω των προγραμμάτων Διάθεσης (των Μνημονίων) του 2010, 2012 και μετά, ελέγχοντο από το εξωτερικό, μέσα από περίπλοκες διευθετήσεις, οι οποίες απέκλειαν, κάθε Δημοσιονομική Αυτονομία. Οι Δανειστές υπαγόρευαν αυστηρά τον τρόπο διάθεσης των Δανειακών Κεφαλαίων «Διάσωσης». Τελικά κατευθύνθηκαν για την κάλυψη των τρεχουσών Δημόσιων Δαπανών λιγότερα από το 10% των κεφαλαίων πού εισπράχθηκαν.
6. Τα αίτια της Ελληνικής Υπερχρέωσης
Η διόγκωση του Δημόσιου Χρέους από τη δεκαετία του 1980 και εντεύθεν, δεν οφειλόταν στις δήθεν Δημόσιες Δαπάνες, πού άλλωστε, παρέμεναν συγκριτικά, χαμηλότερες, από τις άλλες χώρες της Ε.Ε. Η διόγκωση του Δημόσιου Χρέους οφειλόταν, μάλλον:
- Στην πληρωμή εξαιρετικά υψηλών επιτοκίων Δανεισμού στους πιστωτές.
- Στις υπερβολικά κοστολογημένες, αλλά και πολλές φορές, άχρηστες προμήθειες πολεμικού υλικού, που δυστυχώς, γίνονται με τη λογική του supermarket, δηλαδή, αγορά από μεγάλες χώρες, προκειμένου να έχουμε ευνοϊκή διπλωματική υποστήριξη, πράγμα που ποτέ δεν είδαμε να γίνεται.
- Στην απώλεια φορολογικών εσόδων, εξαιτίας των αθέμιτων και παράνομων εκροών στο εξωτερικό, σημαντικών κεφαλαίων, που όχι μόνο δεν ελέχθηκαν από την Τράπεζα της Ελλάδας, αλλά απεκρύβησαν επιμελώς (υπόθεση λίστας Lagard με υπουργό Οικονομικών τον Ευάγγελο Βενιζέλο, τα papers Παναμά, κ.λπ., και το εσκεμμένο ναυάγιο για συμφωνία με την Ελβετική κυβέρνηση, απόκτησης λιστών ονομάτων Ελλήνων μεγαλοκαταθετών στην Ελβετία, κ.λπ.
- Στις 3 (τρεις) ανακεφαλαιώσεις Τραπεζών, όπου, τα ποσά αυτά, επιβάρυναν το Δημόσιο Χρέος, σε αντίθεση με Ιταλία και Ισπανία, όπου τα ποσά ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών τους, δεν επιβάρυναν το Δημόσιο Χρέος τους, αλλά έγινε ξεχωριστός διακανονισμός, με την ΕΚΤ. Εδώ, οι Ελληνικές κυβερνήσεις «ποιούν την νήσσαν»…
- Στις Διεθνείς ανισορροπίες που δημιουργήθηκαν από την προβληματική λειτουργία της ΟΝΕ.
- Η υιοθέτηση του ευρώ από την χώρα μας το 2001, οδήγησε στη δραστική αύξηση του Ιδιωτικού Χρέους στην Ελλάδα, στο οποίο βρέθηκαν εκτεθειμένες, όχι μόνο, οι Ελληνικές αλλά και Μεγάλες Ευρωπαϊκές Ιδιωτικές Τράπεζες. Αυτό κλιμάκωσε τήν τραπεζική κρίση του 2009, που αλυσιδωτά, επιβάρυνε το Δημόσιο Χρέος.
Η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, υπερτονίζοντας τη σημασία των Δημόσιων Ελλειμμάτων και του Χρέους, συνέτεινε να παρουσιαστεί η εν εξελίξει Τραπεζική κρίση αποκλειστικά, ως κρίση Χρέους.
7. Κατασκευή Μηχανισμών Δημόσιου Χρέους
Οι μηχανισμοί αυτοί δημιούργησαν ένα βαρύ φορτίο νέου Χρέους προς άλλα κράτη της ΟΝΕ και το EFSF (Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας), ενώ, ταυτοχρόνως, παρήγαγαν καταχρηστικά κόστη, οξύνοντας περισσότερο την κρίση. Έτσι, αντί να ωφελήσουν την Ελλάδα, αντίθετα, επιτάχυναν, με τη χρήση χρηματοπιστωτικών εργαλείων (που οι Έλληνες διαπραγματευτές είχαν πλήρη άγνοια ‒ τόσο καλά ήσαν προετοιμασμένοι) τις διαδικασίες των Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ), αφού το μεγαλύτερο μέρος των Δανειακών Κεφαλαίων μεταβιβάστηκε απ’ ευθείας στους «θεσμούς».
8. Κατά συρροή παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Οι Δανειστές επέβαλαν μαζί με τις Δανειακές Συμβάσεις και αιρεσιμότητες (προύποθέσεις) παραβιαστικές, που, κυριολεκτικά, μηδενίζουν, τις προοπτικές βιωσιμότητας του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους. Οι Δανειστές εμμένοντας στις παραπάνω αιρεσιμότητες, προκάλεσαν σημαντική μείωση του ΑΕΠ και σοβαρή αύξηση του Χρέους, επιδεινώνοντας, έτσι, την αναλογία ΔΧ/ΑΕΠ, καθιστώντας το Δημόσιο Χρέος, ακόμη λιγότερο βιώσιμο.
Tα «προγράμματα Διάσωσης» έχουν παραβιάσει τα ανθρώπινα Δικαιώματα του Ελληνικού Λαού, τα οποία ωστόσο, τόσο οι Ελληνικές κυβερνήσεις όσο και οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας, όφειλαν να σέβονται, να τα προστατεύουν και να τα προάγουν, σύμφωνα με το Εσωτερικό, το Ευρωπαϊκό και το Διεθνές Δίκαιο. Οι δραστικές «προσαρμογές» που επιβλήθηκαν στην Ελληνική κοινωνία και οικονομία, προκάλεσαν ραγδαία υποβάθμιση του επιπέδου ζωής και παραμένουν ασύμβατες προς την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την απαραίτητη Κοινωνική Συνοχή (ενόψει επαπειλούμενων σοβαρών εθνικών κινδύνων), την Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Και όμως, ακόμη και σήμερα, άνθρωποι, πού πρέπει να ντρέπονται και να μην ομιλούν, προκαλούν, εξοργίζοντας, τον Λαό μας. Παράδειγμα, ο περιβόητος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Σόιμπλε, ο οποίος δήλωσε, πρόσφατα, ότι για όσα έγιναν, για την Ελλάδα, δεν «έχει τύψεις», εκφράζοντας, έτσι, τα συναισθήματα «νίκης», ενός φανατικού ζηλωτή της Λουθηρανικής θρησκείας πού πρεσβεύει. Άραγε, ποιες, τελικά, είναι οι αξίες της πολυθρύλητης Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Παράλληλα, τα μέτρα αυτά, επέφεραν δραματικές αλλαγές στην Ελληνική κοινωνία (Brain Drain, μετανάστευση 600.000 νέων Επιστημόνων και ταλαντούχων Ελλήνων, που οι οικογένειές τους και το κράτος, επένδυσαν πολλά για την εκπαίδευσή τους και πού τώρα τους «χαρίζουμε» για να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τον Δημόσιο πλούτο τους οι πλούσιες Βορειοκεντρικές Ευρωπαϊκές χώρες, κ.λπ.
Χιλιάδες ήσαν οι Έλληνες πού βρέθηκαν σε τραγικά οικονομικά αδιέξοδα και έδωσαν τέλος στη ζωή τους. Εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν από τσ απηνή φορολογικά μέτρα, σαν αποτέλεσμα των Μνημονιακών πολιτικών, με χιλιάδες υπαλλήλους να μένουν άνεργοι, χωρίς μέλλον, μόνο λιγοστοί με πενιχρά επιδόματα ανεργίας. Ποια κοινωνική συνοχή να υπάρξει, όταν, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το 40% των Ελληνικών νοικοκυριών, πλησιάζει ή είναι κάτω από το όριο της φτώχειας; Επίσης, πολύ σημαντικές είναι και οι επιπτώσεις στο Δημογραφικό, αφού, σχεδόν, όλοι όσοι μετανάστευσαν, είναι σε αναπαραγωγική ηλικία. Όμως, καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν έπραξε τίποτε σημαντικό, τόσο για να ανακόψει τη φυγή αλλά και να πείσει τους νεομετανάστες μας να γυρίσουν να εργαστούν και να κάνουν οικογένειες στην Ελλάδα. Για να υπάρξουν, όμως, οι κατάλληλες προϋποθέσεις χρειάζεται να υπάρξει μια ριζική αλλαγή πορείας, με πραγματική οικονομική ανάπτυξη, πράγμα πού εμποδίζουν οι Δανειστές, αλλά και η εγχώρια ελίτ.
Σήμερα το Δημόσιο Χρέος είναι εξαιρετικά ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΟ. Αρκεί μια απλή σύγκριση για να το διαπιστώσει κανείς: έτος 2009: 126% του ΑΕΠ, έτος 2024:185%.
9. Τα Νομικά Ζητήματα με τα Μνημόνια και τις Δανειακές Συμβάσεις. Έτσι:
- Υπήρξε παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τόσο από τις Ελληνικές κυβερνήσεις όσο και από τους Δανειστές, της Ευρωπαίκής Επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, που επέβαλαν τα μέτρα αυτά στη χώρα μας. Οι ανωτέρω παρέλειψαν σκοπίμως να εκτιμήσουν τις παραβιάσεις αυτές, οι οποίες παραβιάζουν, επίσης, το Ελληνικό Σύνταγμα.
- Οι Συμφωνίες περιλαμβάνουν καταχρηστικούς όρους, όπου, η Ελλάδα, παρέδωσε, για τα 100 (εκατό!) τουλάχιστον, χρόνια, την Εθνική της κυριαρχία, στους Δανειστές. Επίσης, εφαρμόζεται, πλέον, η ρήτρα πού προβλέπει το Αγγλικό Δίκαιο, (μέσω του PSI). ως εφαρμοστέου Δικαίου, στις Δανειακές Συμβάσεις, καταργώντας, έτσι, το Ελληνικό Σύνταγμα.
- Οι παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Εθιμικού Δικαίου, πολλά φαινόμενα κακόπιστης, εκδικητικής και ταπεινωτικής συμπεριφοράς των Δανειστών), δηλώσεις από την ΥΠΕΞ σκανδιναβικής χώρας, ότι «η Ελλάδα είναι ο καρκίνος της Ευρώπης», επίσης, ότι «Δάνεια θα δώσουμε στην Ελλάδα, μόνο αν μας δώσει για εγγύηση, τα όποια αποθέματα χρυσού που διαθέτει», και πολλά οργισμένα τηλεφωνήματα από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα προς την Καγκελάριο Μέρκελ «να σταματήσουν, άμεσα, αυτή αλλά και ο Υπουργός της των Οικονομικών Σόμπλε, τη συκοφαντική δυσφήμιση κατά της Ελλάδας» Που, πάντως, τέτοια διαμαρτυρία από Ελληνική κυβέρνηση δεν υπήρξε ποτέ, καθιστούν τις συναφθείσες Συμβάσεις, Άκυρες, το δε Χρέος, παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο. Η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να το εξυπηρετήσει χωρίς να πλήξει καίριας την ικανότητά της να ανταποκρίνεται στις βασικές της υποχρεώσεις του Λαού της.
