Εγκαινιάστηκε το νέο κτίριο, που θα φιλοξενεί τις κεντρικές υπηρεσίες της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) στον Ταύρο, από τον διοικητή της Γ. Πιτσιλή, τον ΥΠΟΙΚ Κ. Χατζηδάκη και τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη. Η μετεγκατάσταση χιλίων και πλέον υπαλλήλων της ανεξάρτητης αρχής στις νέες τις εγκαταστάσεις συμβολίζει κατά τον Γ. Πιτσιλή μια νέα εποχή για την ΑΑΔΕ με τον εκσυγχρονισμό και την αναδιάρθρωση των υπηρεσιών της. Το νέο στρατηγείο του Γ. Πιτσιλή, αποτυπώνει και στο συμβολικό επίπεδο τον κεντρικό ρόλο που παίζει η ΑΑΔΕ ως βασικός πυλώνας του επιτελικού κράτους – ή και παρακράτους μιας και λογοδοτεί απευθείας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και όχι την κυβέρνηση. Το ρόλο αυτό τόνισαν και οι Κ. Μητσοτάκης και Κ. Χατζηδάκης που στις ομιλίες τους κατά τα εγκαίνια του νέου κτιρίου εξήραν το έργο του Γ. Πιτσιλή, και της ΑΑΔΕ, αναφερόμενοι κυρίως στον ψηφιακό εκσυγχρονισμό και τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα που επιδεικνύει τα τελευταία χρόνια.
Μπορεί την ίδια θετική διάθεση απέναντι στην ΑΑΔΕ να μην την συμμερίζονται οι πολίτες που έρχονται αντιμέτωποι με τη νέα ψηφιακή γραφειοκρατία και τις «αόρατες» για την κυβέρνηση ουρές στα ΚΕΦΟΔΕ (πρώην ΔΟΥ), ούτε και οι επιχειρήσεις που βλέπουν να μετακυλύετε στις ίδιες το δυσβάσταχτο κόστος του ψηφιακού μετασχηματισμού, όμως η κυβέρνηση φαίνεται να μένει ικανοποιημένη από τη θητεία του Γ. Πιτσιλή, και γι αυτό τον επιβραβεύει με ανανέωση της θητείας του για ακόμη 5 χρόνια, αλλάζοντας μάλιστα τον σχετικό νόμο που προέβλεπε ανώτατο όριο δύο θητειών για τον διοικητή της ΑΑΔΕ.
Σκανδαλώδεις δαπάνες
Αυτό που αποσιώπησε τόσο ο Κ. Μητσοτάκης όσο και ο Γ. Πιτσιλής είναι πόσο θα κοστίσει η μεταφορά των υπηρεσιών της ΑΑΔΕ στο νέο κτίριο. Και εδώ είναι που το θέμα αρχίζει να αποκτά οσμή σκανδάλου διαψεύδοντας το κυβερνητικό αφήγημα που βλέπει εξορθολογισμό και εξοικονόμηση δαπανών. Το κτίριο επιφάνειας 26.000 τ.μ., είναι το πρώην εμπορικό κέντρο Athens Heart, το οποίο μετά το κλείσιμο του αγοράστηκε από την εταιρεία Premia Properties έναντι 15,7 εκατ. ευρώ και ανακατασκευάστηκε με δανειοδότηση ύψους 18 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης. Η σύμβαση με την ΑΑΔΕ προβλέπει ένα τίμημα ύψους άνω των 52 εκατ. ευρώ (4.3 εκατ. ευρώ για τα επόμενα 12 χρόνια). Μια αρκετά κερδοφόρα συμφωνία θα έλεγε κανείς. Μόνο που χαμένος βγαίνει το κράτος, ειδικά αν υπολογίσουμε ότι μια άλλη υπηρεσία, το ΣΔΟΕ (που απαξιώνεται μεθοδικά υπέρ της ΑΑΔΕ) δαπανά για τις εγκαταστάσεις του (μεγαλύτερης επιφάνειας) σχεδόν το 1/5 του μισθώματος της ΑΑΔΕ. Κερασάκι στην τούρτα τα 36 χιλιάδες ευρώ που κόστισε η φιέστα των εγκαινίων, πταίσμα μπροστά στα υπόλοιπα, αλλά με τη δική του συμβολική αξία.
Και η πραγματικότητα
Και αν για το μνημονιακό καθεστώς το έργο της ΑΑΔΕ κρίνεται πετυχημένο, από τη σκοπιά των συμφερόντων της χώρας και της ευημερίας της κοινωνίας μάλλον η ανεξάρτητη αρχή αποτέλεσε έναν από τους βασικούς μηχανισμούς φτωχοποίησης της κοινωνικής πλειοψηφίας. Με μια φορολογική πολιτική που απορρόφησε όλη τη διαθέσιμη ρευστότητα από την αγορά και τα νοικοκυριά, αγγίζοντας πολλές φορές τα όρια του παραλογισμού (ΕΝΦΙΑ, δυσβάσταχτοι φόροι σε ήδη πρώτης ανάγκης κ.ά.), με αδιαφανείς και αποτελεσματικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, με τις ελεγκτικές υπηρεσίες υποστελεχωμένες, με αποκαλύψεις για σκάνδαλα και κουκούλωμα των άλλων μεγαλύτερων (τυπικά νόμιμων) σκανδάλων όπως τα υπερκέρδη των μονοπωλίων, η καλυμμένη φοροδιαφυγή μεγάλων ομίλων κ.ά. Τα χρόνια της λειτουργίας της ΑΑΔΕ (ή αλλιώς τα χρόνια των μνημονίων) η Ελλάδα μετατράπηκε σε έναν παράδεισο ξεπλύματος μαύρου χρήματος και κάθε λογής παραοικονομίας και όλα αυτά ενώ οι κυβερνώντες και τα παπαγαλάκια τους σκιαμαχούσαν με τη μικρή φοροδιαφυγή και έταζαν έξυπνους αλγόριθμους που «συλλαμβάνουν» τους μπαταχτσήδες.
Τώρα ο Κ. Μητσοτάκης έρχεται να εξαγγείλει και πάλι μέτρα φοροελαφρύνσεων (μάλλον εννοεί στα μερίσματα και τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων), χωρίς να καταθέτει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και ενώ μια σειρά προηγούμενων υποσχέσεών του έχουν διαψευστεί. Την ίδια στιγμή, Χατζηδάκης και Πιτσιλής περιγράφουν τη νέα ΑΑΔΕ, εκσυγχρονισμένη και αναβαθμισμένη με νέα ψηφιακά εργαλεία, με τη δυνατότητα πρόσληψης manager από τον ιδιωτικό τομέα και με παραχώρηση μέρους του εισπρακτικού έργου σε ιδιώτες κατά τα πρότυπα του ΕΦΚΑ.
Σκάνδαλο η ίδια η ύπαρξη της ΑΑΔΕ
Η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων ιδρύθηκε το 2017, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά από απαίτηση της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, απορροφώντας τη μέχρι τότε Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Μια από τις βασικές προβλέψεις του τρίτου μνημονίου, που επέβαλε την ίδρυση ανεξάρτητης αρχής για τη διαχείριση των δημοσίων εσόδων στα πλαίσια των δημοσιονομικών περιορισμών που αυτό έθετε. Με την ίδρυση της ΑΑΔΕ πρακτικά το ταμείο του κράτους παραδίδεται σε μια ανεξάρτητη αρχή που λογοδοτεί απευθείας στους δανειστές, βρίσκεται σε άμεση συνεργασία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και λειτουργεί με ελάχιστες προβλέψεις λογοδοσίας στην ελληνική κυβέρνηση και το ελληνικό κοινοβούλιο. Ακόμη και μετά το 2018, οπότε εισήλθαμε τυπικά στη μεταμνημονιακή εποπτεία, η ΑΑΔΕ συνεχίζει να υποβάλει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς περιοδικές εκθέσεις για την πορεία των φορολογικών εσόδων, την λειτουργία των εισπρακτικών αρχών, τη φοροδιαφυγή κ.αά, από την αξιολόγηση των οποίων κρίνονται οι συστάσεις των «θεσμών» προς την κυβέρνηση.
Η ΑΑΔΕ μαζί με το ΤΑΙΠΕΔ και το Υπερταμείο υπήρξε ένα από τα βασικά στηρίγματα του μνημονιακού καθεστώτος στη χώρα μας. Μέσα από την ΑΑΔΕ πέρασε η μεγάλη καταλήστευση της ελληνικής κοινωνίας που έγινε τα μνημονιακά χρόνια προς εξυπηρέτηση των απαιτήσεων των δανειστών. Από τα χέρια της πέρασαν όλες οι δυσβάσταχτες φορομπηχτικές μεταρρυθμίσεις. Μέσω της ΑΑΔΕ καθοδηγείται το σχέδιο ψηφιακού μετασχηματισμού της ελληνικής οικονομίας, των συναλλαγών κράτους-επιχειρήσεων-πολιτών, που περιθωριοποιεί τους μικρούς και μεσαίους παίκτες ευνοώντας την ολιγοπωλιακή συγκρότηση της οικονομίας μας.
Ενδεικτική της κεντρικής για το καθεστώς σημασίας της ΑΑΔΕ είναι η πολυετής θητεία του διοικητή της Γιώργου Πιτσιλή. Διορισμένος το μακρινό 2017 σε αυτή τη θέση (τοποθετημένος από την κυβέρνηση Τσίπρα ήδη από το 2016 στο τιμόνι της ΓΓΔΕ), ο Γ. Πιτσιλής αποτελεί ένας από τους ανθρώπους με τη μακροβιότερη θητεία σε έναν τόσο κεντρικό θεσμό του κράτους. Επιβίωσε της κυβερνητικής αλλαγής του 2019, και τώρα ετοιμάζεται να ανανεώσει για ακόμη 5 χρόνια την θητεία του (έως το 2030). Θα έλεγε κανείς ότι μαζί με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννη Στουρνάρα, αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα του μνημονιακού καθεστώτος της χώρας μας. Και πράγματι ως τέτοιοι έχουν διακριθεί, υπηρετώντας πιστά όσα οι δανειστές της χώρας επιβάλουν, διασφαλίζοντας ότι το κράτος θα έχει «μνημονιακή» συνέχεια.
Από τα παραπάνω, δεν είναι δύσκολο να συμπεράνει κανείς ότι δεν υπάρχουν απλά σκάνδαλα στην ΑΑΔΕ, αλλά ότι η ίδια της η ύπαρξη, ο αντικειμενικός σκοπός και η λειτουργία της αποτελούν ένα διαρκές τεράστιο σκάνδαλο, το οποίο νομιμοποίησαν με τις αποφάσεις τους, διαχρονικά οι κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας.
Καθεστώς και μνημονιακά εργαλεία
Δεξιοί και «αριστεροί», κεντρώοι και ακροκεντρώοι, έχουν πανηγυρίσει κατά καιρούς την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Όλα αυτά, αφού το ενιαίο κόμμα του μνημονίου, υιοθέτησε τα εργαλεία της δημοσιονομικής προσαρμογής που επέβαλαν Ε.Ε. και ΔΝΤ ως δικό του εθνικό πρόγραμμα. 14 χρόνια μετά το διάγγελμα του ΓΑΠ στο Καστελόριζο που εγκαινίασε τη μνημονιακή εποχή για τη χώρα μας και έφερε το πλέγμα μέτρων λιτότητας, θεσμών και παραθεσμών, εργαλείων καταλήστευσης της κοινωνίας, μηχανισμών εκχώρησης δημόσιου πλούτου, συνεχίζει να αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της λειτουργίας στη μισοαποικία Ελλάδα.
Το χρέος αγγίζει πλέον τα 400 δισ. ευρώ, κινούμενο σε ύψη μεγαλύτερα από την περίοδο που μπήκαμε στα μνημόνια. Η ΑΑΔΕ του διακομματικού κ. Πιτσιλή συνεχίζει να στραγγίζει την εγχώρια οικονομία από ρευστότητα για να εξυπηρετούνται οι δανειακές υποχρεώσεις. Η δημόσια περιουσία της χώρας παραμένει δεσμευμένη και προς εκποίηση για σχεδόν έναν αιώνα. Και πλάι στα παραπάνω έχουν προστεθεί μια σειρά γεωπολιτικά μνημόνια που μετατρέπουν τη χώρα σε de facto ΝΑΤΟϊκή επικράτεια.
Ένα καθεστώς που έχει πλέον «ωριμάσει» βασιζόμενο στην εξουσία που συντηρεί ένα δίκτυο από τεχνοκράτες killer της ευρωκρατίας, πολιτικούς νάνους υπάκουους σε ό,τι τους προστάξουν τα αφεντικά τους, δικαστές που διασφαλίζουν το ακαταδίωκτο των ισχυρών και μια εγχώρια ολιγαρχία που κερδίζει μεσιτεύοντας το ξεπούλημα της γης, του νερού, του αέρα της πατρίδας μας. Ο απεγκλωβισμός της χώρας από τα αδιέξοδα που βιώνει, και πλέον αγγίζουν την ίδια της τη βιωσιμότητα, περνά αναγκαστικά μέσα από το σάρωμα αυτού του καθεστώτος και των στηριγμάτων του.
