Γράφουν
Χρίστος Καραμάνος: Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας μέσα στην Ε.Ε. και το ευρώ
Νίκος Χουντής: Κοινή δράση της Αριστεράς στην Ελλάδα και την Ευρώπη
Γιώργος Τσίπρας: Ο ευρωπαϊσμός στρατηγική αποτυχία της ελληνικής Αριστεράς
Κώστας Μελάς: Από τα “σπάργανα” υποθηκευμένο το ενιαίο νόμισμα
Πέρασαν πια 30 χρόνια από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΟΚ/Ε.Ε. ως πλήρες μέλος και 10 χρόνια από την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωζώνη. Σήμερα ζούμε την τραγική κατάληξη, τραγική για το λαό και τη χώρα, αυτής της στρατηγικής επιλογής του αστισμού της Ελλάδας αλλά και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Σε αυτά τα 30 χρόνια της ευρωποποίησης η Ελλάδα άλλαξε κατά κύματα. Το σίγουρο είναι ότι οι διακηρύξεις των κυρίαρχων δυνάμεων όχι μόνο δεν επαληθεύθηκαν, αλλά έφεραν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Η «κοινή αγορά», τάχα μεγάλος πελάτης για τα ελληνικά προϊόντα οδήγησε στο να κατακτηθεί η ελληνική αγορά από τα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Η «ισχυρή Ελλάδα του ευρώ» οδηγήθηκε στη παραγωγική αποδιάρθρωση και σήμερα έχει φτάσει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η Ευρώπη, τάχα θεματοφύλακας της δημοκρατίας, καταλήγει σήμερα σε ανοιχτή ευρω-κατοχή και χούντα για τη χώρα μας. Στην τριαντάχρονη πορεία δεν έγινε ούτε ένα δημοψήφισμα. Ποτέ δεν ρωτήθηκε ο λαός για τις ευρωπαϊκές συνθήκες.
Η Ευρώπη που τάχα θα διασφάλιζε την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία, ανέχθηκε (ή και ώθησε) την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο, νομιμοποίησε το καθεστώς κατοχής του Αττίλα στην Κύπρο και σήμερα φτάνει να «σβήνει» από το χάρτη το Καστελόριζο. Υπό την ευρωπαϊκή σκέπη η Ελλάδα έγινε μέρος της βαλκανικής κρίσης, ενώ μπλέχτηκε σε σειρά από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους ενάντια σε λαούς.
Παράλληλα, η υιοθέτηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού και εργασιακού μοντέλου, οδήγησε στον εργασιακό μεσαίωνα, στην εκτίναξη της ανεργίας (που ήταν μόλις 3%-4% πριν από την ένταξη) και, σήμερα, στην πρωτοφανή και βίαιη φτωχοποίηση.
Αντί για τον πολιτισμό και τις ηθικές αξίες, στην καθημερινότητά μας εισέβαλε ο ατομισμός, ο καταναλωτισμός, η διαφθορά, η γκλαμουριά, το άραγμα στον καναπέ, αλλά και ο ρατσισμός και η ακροδεξιά.
Όλα αυτά δείχνουν ότι χρειάζεται να οικοδομηθεί μια πολιτική αντίληψη, που να κερδίσει στο λαό. Μια πολιτική αντίληψη που θα πείθει ότι διέξοδος για τη χώρα μπορεί να υπάρξει μόνο σε μια πορεία συνολικής αντιπαράθεσης με τον ευρωπαϊσμό, ρήξεων με τα Μνημόνια και τα Σύμφωνα που επιβάλει το ευρω-διευθυντήριο και τελικά αποδέσμευσης από την Ε.Ε.
Σε αυτά τα 30 χρόνια της ευρωποποίησης η Ελλάδα άλλαξε κατά κύματα. Το σίγουρο είναι ότι οι διακηρύξεις των κυρίαρχων δυνάμεων όχι μόνο δεν επαληθεύθηκαν, αλλά έφεραν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Η «κοινή αγορά», τάχα μεγάλος πελάτης για τα ελληνικά προϊόντα οδήγησε στο να κατακτηθεί η ελληνική αγορά από τα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Η «ισχυρή Ελλάδα του ευρώ» οδηγήθηκε στη παραγωγική αποδιάρθρωση και σήμερα έχει φτάσει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η Ευρώπη, τάχα θεματοφύλακας της δημοκρατίας, καταλήγει σήμερα σε ανοιχτή ευρω-κατοχή και χούντα για τη χώρα μας. Στην τριαντάχρονη πορεία δεν έγινε ούτε ένα δημοψήφισμα. Ποτέ δεν ρωτήθηκε ο λαός για τις ευρωπαϊκές συνθήκες.
Η Ευρώπη που τάχα θα διασφάλιζε την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία, ανέχθηκε (ή και ώθησε) την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο, νομιμοποίησε το καθεστώς κατοχής του Αττίλα στην Κύπρο και σήμερα φτάνει να «σβήνει» από το χάρτη το Καστελόριζο. Υπό την ευρωπαϊκή σκέπη η Ελλάδα έγινε μέρος της βαλκανικής κρίσης, ενώ μπλέχτηκε σε σειρά από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους ενάντια σε λαούς.
Παράλληλα, η υιοθέτηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού και εργασιακού μοντέλου, οδήγησε στον εργασιακό μεσαίωνα, στην εκτίναξη της ανεργίας (που ήταν μόλις 3%-4% πριν από την ένταξη) και, σήμερα, στην πρωτοφανή και βίαιη φτωχοποίηση.
Αντί για τον πολιτισμό και τις ηθικές αξίες, στην καθημερινότητά μας εισέβαλε ο ατομισμός, ο καταναλωτισμός, η διαφθορά, η γκλαμουριά, το άραγμα στον καναπέ, αλλά και ο ρατσισμός και η ακροδεξιά.
Όλα αυτά δείχνουν ότι χρειάζεται να οικοδομηθεί μια πολιτική αντίληψη, που να κερδίσει στο λαό. Μια πολιτική αντίληψη που θα πείθει ότι διέξοδος για τη χώρα μπορεί να υπάρξει μόνο σε μια πορεία συνολικής αντιπαράθεσης με τον ευρωπαϊσμό, ρήξεων με τα Μνημόνια και τα Σύμφωνα που επιβάλει το ευρω-διευθυντήριο και τελικά αποδέσμευσης από την Ε.Ε.
Σχόλια
