Ήταν Σάββατο 20 Φεβρουαρίου του 2010 που κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εβδομαδιαίας εφημερίδας Δρόμος. Είχε προηγηθεί μια περίοδος προετοιμασίας, συσκέψεων, συνελεύσεων σε διάφορες πόλεις, ανταλλαγής απόψεων, επίλυσης τεχνικών ζητημάτων και βεβαίως εξεύρεσης του τίτλου της νέας εφημερίδας. Σε μια περίοδο που στον χώρο της αριστεράς κυκλοφορούσαν κομματικές εφημερίδες οι οποίες δεν συγκινούσαν, δεν πληροφορούσαν, δεν προωθούσαν τον διάλογο, δεν ικανοποιούσαν· σε μια περίοδο που οι ζυμώσεις και τα ερωτήματα για την πορεία εγχειρημάτων και το ρόλο της αριστεράς είχαν ενταθεί, ο Δρόμος αποτέλεσε ένα διαφορετικό παράδειγμα, ένα άλλο εγχείρημα. Έδειχνε με τον τρόπο του την ανάγκη υπέρβασης· την ανάγκη της ανοικτότητας, του διαλόγου, της επιχειρηματολογίας, της σύνθεσης και της πιο συνολικής πολιτικής και πολιτιστικής άποψης.
Κύλησαν από τότε 15 χρόνια. Ο Δρόμος «κύλησε» κι αυτός, στάθηκε ζωντανός μέσα σε όλες τις φουρτούνες που πέρασε ο τόπος. Η έκδοσή του συνέπεσε χρονικά με την είσοδο της χώρας στη μνημονιακή περίοδο (Απρίλης του 2010). Το τράνταγμα για τη χώρα και τον λαό ήταν μεγάλο. Ο Δρόμος έδειξε ανακλαστικά: θεώρησε ότι γίνεται μια μεγάλη καθεστωτική αλλαγή στη χώρα, και έθεσε με σαφήνεια την ανάγκη του πολιτικού αγώνα ενάντια στο μνημονιακό καθεστώς. Βρέθηκε μέσα σε όλους τους αγώνες, στήριξε τον λαϊκό ριζοσπαστισμό, τις Πλατείες, έδειξε με τη μαχόμενη δημοσιογραφία του το τι γίνεται με την Ευρωκρατία, την Γερμανική Ευρώπη. Υποστήριξε πολιτικά στις εκλογές του 2012 τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα εγχείρημα που θα δημιουργούσε όρους για να μπει ένα φρένο στη νεοαποικιακή υποδούλωση της χώρας. Πριν την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ είχε προειδοποιήσει ότι δεν φτάνει ένα ποσοστό, ένα κόμμα, μια κυβέρνηση, ένας πρωθυπουργός για να γίνει μια βαθιά αλλαγή· προειδοποίησε ότι η «διαπραγμάτευση» από την «πρώτη φορά Αριστερά» δεν μπορούσε να αποφύγει τη σύγκρουση με την Τρόικα και να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα. Ότι ο κυβερνητισμός, η έλλειψη προετοιμασίας και η εγκατάλειψη του λαού δεν ήταν ο ενδεδειγμένος δρόμος. Δημόσια με πρωτοσέλιδο διαφοροποιήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2015 όταν ο Τσίπρας, μαζί με τον Βαρουφάκη, πανηγύριζαν για την ενδιάμεση συμφωνία, ενώ με αυτήν είχαν στην ουσία αποδεχθεί όλους τους όρους της Τρόικας. Υποστήριξε με σθένος το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του 2015, και κατήγγειλε αμέσως το πραξικόπημα της ανατροπής της λαϊκής εντολής. Σθεναρά ο Δρόμος αντιτάχθηκε στην υπερψήφιση του 3ου μνημονίου το καλοκαίρι του 2015.
Από τότε ανοίγει μια δεύτερη περίοδος για τον Δρόμο. Πιο δύσκολη, πιο ανηφορική. Η καταγγελία του καθεστώτος του Χίλτον (όπου εκεί παρέλαυναν όλοι οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ για να πάρουν εντολές από την Τρόικα), η καταγγελία της εφαρμογής του τρίτου και επαχθέστερου μνημονίου που ξεπουλούσε τη χώρα στους Δανειστές για 99 χρόνια, σήμανε έναν πολιτικό αποκλεισμό (τιμητικό όμως) του Δρόμου από όλα τα κανάλια της τοτινής εξουσίας. Σήμανε όμως και μια περίοδο επαναπροσδιορισμού και αναστοχασμού όλης της πορείας, εκτίμησης των όρων και του βάθους της ήττας του λαού. Σήμανε μια περίοδο μετάβασης και άντλησης συμπερασμάτων γύρω από τον πολιτικό αγώνα, τις ελλείψεις και τις μεγάλες καθυστερήσεις, την μη αναγνώριση του γεγονότος πως το κοινωνικό και το εθνικό στοιχείο είναι εντελώς αδιαχώριστα για μια χώρα σαν την Ελλάδα.
Όμως ακριβώς εκείνα τα χρόνια περνάμε από το οικονομικό γεγονός και τον νεοφιλελευθερισμό στην εποχή της γεωπολιτικής και των νέων μεγάλων αναδασμών. Ο Δρόμος δίνει μεγάλη σημασία στη νέα αυτή φάση που διανοίγεται. Δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε όλα τα γεωπολιτικά ζητήματα, ιδιαίτερα στη γύρω περιοχή μας. Βλέπει και αποκαλύπτει τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει ο τουρκικός επεκτατισμός. Θέτει με ιδιαίτερη έμφαση το ζήτημα της Κύπρου και του ευρύτερου ελληνισμού. Αντιτίθεται στο να γίνει η χώρα μας ένας απέραντος χώρος εγκλωβισμού μεταναστευτικών ροών. Καταγγέλλει τη συμφωνία των Πρεσπών σαν μια «παραγγελιά» Αμερικάνων και Γερμανών σε βάρος της χώρας μας. Όλα αυτά κοστίζουν στις σχέσεις του Δρόμου με χώρους της αριστεράς που δεν αντιλαμβάνονται το τι σημαίνει η παγκοσμιοποίηση και το βάθος της. Ήταν δύσκολα χρόνια. Όμως παράλληλα ο Δρόμος έδειχνε μια ανθεκτικότητα. Ένα δυναμικό τον στήριζε αλλά και έβλεπε στη στάση του μια γνήσια αριστερή πατριωτική φωνή, μια προσπάθεια ειλικρινή και ουσιαστική που νοιάζονταν για την πορεία της χώρας και της κοινωνίας.
Στα χρόνια που πέρασαν από το 2019 μέχρι σήμερα, όταν όλοι πανηγύριζαν για έξοδο από τα μνημόνια, όταν η μνημονιακή αριστερά μπήκε στην τροχιά της διάλυσης (δείτε τι απέγινε ο ΣΥΡΙΖΑ), όταν άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για την αυτοδυναμία της Ν.Δ., ο Δρόμος μίλησε για το «υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας» και έδειξε ότι αυτό ήταν και είναι το κεντρικό ζήτημα που ζητά επειγόντως λύση.
Ο Δρόμος νωρίς, πριν φανούν τα πρώτα χελιδόνια μιας μεγάλης άνοιξης, υποστήριξε πως ήταν δυνατή μια νέα κοινωνική διαθεσιμότητα. Ήταν πριν εμφανιστεί το κίνημα των Τεμπών και η ορμητική είσοδος του λαού στο προσκήνιο, όπως τη ζούμε με τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της 26/1 και της 28/2 και με όσα γίνονται σε όλες τις πόλεις και χωριά της χώρας.
Το πιο ουσιαστικό συμπέρασμα αυτής της 15χρονης πορείας είναι ετούτο: Σταθερή προσήλωση στην ανάγκη ανάτασης και ενεργοποίησης του λαού· σταθερή και χωρίς ταλαντεύσεις εναντίωση στο καθεστώς της εξάρτησης και υποτέλειας (όποιο ρούχο κι αν φορεί)· ανιδιοτέλεια και πραγματική προσπάθεια διάνοιξης δρόμων για χειραφέτηση εθνική και κοινωνική.
Είμαστε ευχαριστημένοι· αντέξαμε και κρατάμε χάρη στη στήριξη του κόσμου προς τον Δρόμο. Ήρθαμε σε επαφή με σημαντικούς ανθρώπους (όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μανώλης Γλέζος) αλλά και με απλούς καθημερινούς ανθρώπους που αγωνιούν για την πορεία του Τόπου. Στις σελίδες του Δρόμου γράφουν –και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό– σημαντικές πένες και άνθρωποι της χώρας.
Είμαστε και περήφανοι γι’ αυτό το έντυπο. Νοιώθουμε την αγάπη του κόσμου για τον Δρόμο και ξέρουμε ότι χωρίς αυτήν δεν θα αντέχαμε 15 χρόνια. Το μέλλον δεν το ξέρει κανείς. Αυτό που μπορούμε να υποσχεθούμε είναι ότι θα συνεχίσουμε όσο μπορούμε την προσπάθειά μας. Το εγχείρημα του Δρόμου θα προχωρά και θα υπηρετεί την υπόθεση της επίλυσης του υπαρξιακού προβλήματος της Ελλάδας, σε ταραγμένους και δύσκολους καιρούς. Το χρωστάμε σε προηγούμενους που τα έδωσαν όλα, το χρωστάμε στις επόμενες γενιές.
15 χρόνια Δρόμος: Σας ευχαριστούμε από καρδιάς. Να είστε καλά· στηριζόμαστε στην αγάπη σας!
