Ο πιο μεγάλος ξεσηκωμός των Παλαιστινίων μετά τη Δεύτερη Ιντιφάντα
Του Γιώργου Τσίπρα
Ο Νετανιάχου ξεκίνησε μια νέα επίθεση, την τέταρτη στη Γάζα από το 2005 που αποχώρησε ο ισραηλινός στρατός κατοχής, αποσκοπώντας στην αποκόμιση έμμεσων πολιτικών οφελών, με τον τρόπο που συνηθίζει και χαρακτηρίζει κατεξοχήν την εξωτερική πολιτική του Ισραήλ: την άσκηση υπερβολικής στρατιωτικής βίας σε συνδυασμό με τη νεο-χιτλερικού τύπου μαζική στοχοποίηση αμάχων.
Ωστόσο, τα πράγματα μετά το όποιο τέλος του παρόντος πολέμου είναι πιθανόν, μεσοπρόθεσμα, να διαμορφωθούν πολύ διαφορετικά από τους υπολογισμούς Νετανιάχου, με την τωρινή επίθεση να αποτελεί τη θρυαλλίδα εξελίξεων.
Οι στρατιωτικές απώλειες του Ισραήλ είναι μεγαλύτερες από τις προγενέστερες κτηνώδεις επιθέσεις του στρατού στη Γάζα μετρώντας ήδη 35 νεκρούς, 32 από τους οποίους είναι στρατιώτες που συμμετέχουν στη χερσαία επιχείρηση.
Συγκριτικά, στην επιχείρηση Pillar of Defence το 2012 οι Παλαιστίνιοι είχαν προκαλέσει μόλις 6 νεκρούς Ισραηλινούς εκ των οποίων μόνο 2 ήταν στρατιώτες, ενώ στη μεγαλύτερη επιχείρηση στη Γάζα το 2008-09 που στοίχισε τη ζωή σε 1.400 Παλαιστίνιους, οι Ισραηλινοί είχαν όλους κι όλους 10 νεκρούς, από τους οποίους στρατιώτες ήταν οι 7.
Αν σκεφτούμε ότι οι περίπου 120 νεκροί στρατιώτες του Ισραήλ στην εισβολή στο Λίβανο το 2006 απέναντι σε λίγες εκατοντάδες νεκρούς μαχητές της Χεσμπολά είχαν θεωρηθεί ήττα της στρατιωτικής μηχανής του Τελ Αβίβ, η Χαμάς και οι άλλες αντιστασιακές δυνάμεις, ισλαμικές και της Αριστεράς, δείχνουν να έχουν διδαχτεί σημαντικά από την πολεμική τεχνική της Χεσμπολά στο Λίβανο, κυρίως με τη χρήση των τούνελ, αλλά και με τη μαζική χρήση του ρουκετών που η μεγαλύτερή τους επιτυχία ήταν η πρόκληση προβλημάτων στο κεντρικό αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν.
Προϋπόθεση του ισχυρότερου αξιόμαχου σε αυτή τη σύγκρουση ήταν και η αποτελεσματικότερη αντικατασκοπεία, που περιόρισε μάλλον σημαντικά τη δυνατότητα που είχε προηγούμενες φορές με την αναντικατάστατη δραστηριότητα Παλαιστινίων πρακτόρων του Ισραήλ στη Γάζα.
Σε πολιτικό επίπεδο αντί η νέα επέμβαση στη Γάζα να δημιουργήσει ρήγμα στην πρόσφατη συμφωνία ενότητας Φατάχ και Χαμάς, το μόνο που έχει καταφέρει μέχρι τώρα είναι να οδηγήσει τη Φατάχ και τον Αμπάς να σύρονται πίσω από τις απαιτήσεις εκεχειρίας της Χαμάς, ενώ ο ίδιος ο Αμπάς είναι βέβαιο πως θα βγει από αυτή τη σύγκρουση εξαιρετικά αδυνατισμένος, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες να επιδείξει τις τελευταίες εβδομάδες φιλο-αντιστασιακό πρόσωπο.
Η εξέγερση των Αράβων μέσα στο Ισραήλ όσο και στη Δυτική Όχθη, που σηματοδοτεί τον πιο μεγάλο ξεσηκωμό μετά τη Δεύτερη Ιντιφάντα, αλλά και μια χωρίς προηγούμενο επιστροφή προς την αγωνιστική ενότητα των πολυδιασπασμένων σε διαφορετικούς γεωγραφικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους Παλαιστινίων, είναι οι πιο ελπιδοφόρες εξελίξεις εδώ και πολλά χρόνια, και δυνητικά εξαιρετικά αρνητικές για την πολιτική του Ισραήλ.
Αν και πολλά ξένα δίκτυα όταν ανακρίνουν, συγγνώμη παίρνουν συνέντευξη, από εκπρόσωπο της Χαμάς δεν παραλείπουν να επισημαίνουν την «πολύ άσχημη θέση στην οποία έχει περιέλθει η Χαμάς μετά τις εξελίξεις σε Συρία και Αίγυπτο», διεθνώς είναι το Ισραήλ που αντιμετωπίζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά διεθνείς αντιδράσεις.
Οι μαζικές διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις αποτελούν ένα όχι ασήμαντο αντίβαρο στη χωρίς προηγούμενο κάλυψη των εγκλημάτων του Ισραήλ από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, που πάντα υιοθετούσαν σε ανάλογη περιπτώσεις στάση Πόντιου Πιλάτου, αλλά τώρα έχουν κάνει ένα βήμα πιο πέρα.
Και μόνον για το γεγονός ότι μια μερική έστω άρση του αποκλεισμού της Γάζας θα σήμαινε μια αδιαμφισβήτητη νίκη της αντίστασης και μια δικαίωση του μαρτυρίου και των θυσιών σε αίμα που υπόκειται για πολλοστή φορά ο λαός στη Γάζα, Ισραήλ, ΗΠΑ και Αίγυπτος θα κάνουν ότι είναι δυνατό για να μην επιτευχθούν οι εύλογοι όροι που θέτει για εκεχειρία η Χαμάς: την άρση του αποκλεισμού που κρατά από το 2007, όταν ανέλαβε την κυβέρνηση στη Γάζα, και πριν απ’ αυτό την αυτονόητη απελευθέρωση κρατουμένων που συνελήφθησαν ξανά ενώ είχαν απελευθερωθεί με τη συμφωνία του 2011.
Πού είσαι Τόνι Μπεν να θαυμάσεις τον Μίλιμπαντ…
Ακολουθούν αποσπάσματα από τη χθεσινή ομιλία του ηγέτη των Εργατικών της Βρετανίας:
«Οι πυραυλικές επιθέσεις της Χαμάς είναι αδικαιολόγητες και συνιστούν πράξη τρομοκρατίας αλλά την ίδια στιγμή η επίθεση του Ισραήλ οδηγεί σε αυξανόμενο αριθμό θανάτων που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί… Υπερασπίζομαι το δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπίζεται τον εαυτό του και το λαό του ενάντια σε αυτές τις επιθέσεις… Οι Εργατικοί εναντιώθηκαν στην τελευταία εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα παρά τις προκλήσεις της Χαμάς… Η χθεσινή τραγωδία στο σχολείο του ΟΗΕ είναι ένα φριχτό παράδειγμα αυτού που φοβόμασταν: το θάνατο και την καταστροφή που απορρέουν από την κλιμάκωση της βίας… Η Ευρώπη έχει την ευθύνη να υποστηρίξει τις ΗΠΑ στην αναζήτηση μιας εκεχειρίας και διαπραγματεύσεων για μια λύση δύο κρατών». Και να σκεφτεί κανείς ότι σε αντίθεση π.χ. με την ελληνική κυβέρνηση ή το ΠΑΣΟΚ, ο Μίλιμπαντ εναντιώθηκε ρητά στη χερσαία εισβολή…
