Του Βασίλη Πριμηκύρη*
Τα «χωραφάκια» που κληρονόμησαν χιλιάδες απόδημοι στην Ελλάδα εξελίσσονται γι’ αυτούς σε εφιάλτη, εξαιτίας των υπερβολικών και, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, εξωπραγματικών χρεώσεων του ΕΝΦΙΑ που επιβάλλει η ελληνική κυβέρνηση. Σε κάθε άλλη χώρα, η απόκτηση ενός ακινήτου ή μιας κληρονομιάς, θα ήταν αρκετή για να συσφίξει τους δεσμούς των ξενιτεμένων με τη γενέτειρά τους. Στη δική μας, αντίθετα, γίνεται αφορμή για να διαρρήξουν οι απόδημοι τις σχέσεις τους με την πατρίδα, να αποποιηθούν την κληρονομιά τους μπας και γλιτώσουν από την εφορία!… Η μνημονιακή κυβέρνηση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ έχασε, στην κυριολεξία, την έννοια του μέτρου. Όλοι οι Έλληνες της Διασποράς αδυνατούν να παρακολουθήσουν την επιθετική φορομπηχτική πολιτική της κυβέρνησης απέναντί τους. Θέλει η κυβέρνηση να τους φορολογήσει για το παγκόσμιο εισόδημα, επειδή όταν έφευγαν σπρωγμένοι από την ανέχεια, τη φτώχεια και την ανεργία, εκείνες τις πρώτες «πέτρινες» μεταπολεμικές δεκαετίες, δεν σκέφτηκαν να κάνουν αλλαγή φορολογικής κατοικίας! Τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση, με μια θολή φορολογική νομολογία προωθεί, στην ουσία, τη διπλή φορολόγηση. Ο Έλληνας, για παράδειγμα, που εργάζεται εκτός Ελλάδας είναι υποχρεωμένος να πληρώσει κλιμακωτά για τα εισοδήματα που αποκτήθηκαν στο εξωτερικό και φόρο για το «παγκόσμιο εισόδημα», όπως το αποκαλούν. Βέβαια, οι ταλαιπωρίες των Ελλήνων της Διασποράς δεν σταματούν με την εμφανέστατη άδικη διπλή φορολόγηση, αλλά οξύνεται ακόμα περισσότερο και από την ατέλειωτη γραφειοκρατία και το οικονομικό κόστος που αυτή επιβαρύνει τους ομογενείς. Σήμερα τους υποχρεώνουν, αν έχουν κάποιο ακίνητο, κάποιο σπίτι στην πατρίδα, να πληρώσουν το «χαράτσι». Τους «γδέρνουν» στην κυριολεξία φορολογικά για το ακίνητο που κληρονόμησαν ή που κάποτε έκαναν το «έγκλημα» να αγοράσουν στην πατρίδα για να έχουν τα παιδιά τους ένα πρόσθετο κίνητρο να παραμείνουν δεμένα μαζί της και με τους συγγενείς τους. Έτσι σκέφτονταν όλοι οι πρώτοι μετανάστες, αμέσως μόλις συνειδητοποίησαν ότι η επιστροφή στη γενέτειρα δεν θα ήταν ούτε σύντομη ούτε τόσο εύκολη. Αυτή τη σκληρή πραγματικότητα ζουν σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες απόδημοι που συμβαίνει να έχουν μια κάποια μικρή ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα. Γίνεται, πλέον, αντιληπτό σε όλους τους Έλληνες της διασποράς ότι, στην πραγματικότητα, με τον ΕΝΦΙΑ η κυβέρνηση περνάει στη δεύτερη μεγάλη ανακατανομή του πλούτου του ελληνικού λαού με στόχο τη λεηλασία του. Η πρώτη έγινε με το χρηματιστήριο στα χρόνια της «ισχυρής Ελλάδας» των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη και η δεύτερη γίνεται τώρα, με την επίθεση στην ακίνητη περιουσία, όπου στη μνημονιακή εποχή ρευστοποιείται η ακίνητη περιουσία του Έλληνα μικροϊδιοκτήτη για ευνόητους λόγους… Η κυβέρνηση, αντί να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή εκεί που παράγεται και να απλώσει τα δίκτυα της στους πραγματικούς φοροφυγάδες, εκεί που πραγματικά υπάρχει ο πλούτος, τώρα τα βάζει και με τους Έλληνες μετανάστες. Πρέπει, όμως, να σκεφτούμε ότι με την οικονομική κρίση πολλοί από αυτούς είναι σήμερα άνεργοι και επιδοτούνται από διάφορα ταμεία των χωρών υποδοχής με μικρά επιδόματα ανεργίας ή με βοηθήματα. Άλλοι πάλι, από τις προηγούμενες γενιές των Ελλήνων μεταναστών, συνταξιοδοτούνται με μια μικρή σύνταξη γήρατος ή αναπηρίας. Αυτούς τους συμπατριώτες μας, η κυβέρνηση της λαϊκής λεηλασίας θέλει να φορολογήσει με αυτόν τον άγριο τρόπο. Προσοχή όμως· δεν μιλάμε εδώ για Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες που έχουν με δεκάδες τρόπους εξασφαλίσει τον πλούτο τους μακριά από την Ελλάδα και το πολύ-πολύ να θυμούνται την πατρίδα μόνο για τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες. Αυτούς η κυβέρνηση τους εκλιπαρεί να επενδύσουν -υποτίθεται- «δημιουργικά» και με το αζημίωτο από φορολογική σκοπιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την κάθετη αντίθεσή του σε αυτές τις επιλογές που, εκτός των άλλων, καταγράφουν την πλήρη έλλειψη σχεδιασμένης πολιτικής για τον ελληνισμό της διασποράς. Κλείνουν σχολεία, κλείνουν προξενεία, περνούν σε περικοπές και σε αυτά τα πενιχρά κονδύλια που δίνονται στις κοινότητες, τους συλλόγους και τις ομοσπονδίες τους για τον πολιτισμό. Καμιά πολιτική δεν προωθούν για τους Έλληνες της Διασποράς και σήμερα έρχονται να επιβάλουν τη φορομπηχτική πολιτική τους και στους συνταξιούχους και στους εργαζόμενους που ζουν στην ξενιτιά. Ειδικά για τους έλληνες της αποδημίας αυτού του είδους η φορολογική πολιτική δεν έχει καμιά ανταποδοτικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάθετα αντίθετος με αυτή την φορομπηχτική πολιτική που πλήττει τους Έλληνες πολίτες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην ξενιτιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί και διά στόματος του προέδρου του στη ΔΕΘ να καταργήσει το καθεστώς του ειδικού φόρου ακίνητης περιουσίας. Ενός φόρου που όχι μόνο είναι άδικος και εξοντωτικός, αλλά πνίγει κυριολεκτικά και συνολικά την οικονομία και ενταφιάζει κάθε δυνατότητα να ξεφύγει από την πολυετή οικονομική ύφεση η χώρα. Αν πρέπει να μπει φόρος στην ακίνητη περιουσία, τότε ο μόνος φόρος που μπορεί να έχει κάποιο νόημα είναι ο φόρος στην πολύ μεγάλη ακίνητη περιουσία, δηλαδή σε ακίνητη περιουσία εκατομμυρίων ευρώ για να περιλαμβάνει μόνο τον πραγματικά μεγάλο, συσσωρευμένο πλούτο και όχι να ρημάζει την ακίνητη περιουσία των Ελλήνων. Διότι σε αυτή τη χώρα πρέπει να πάψει να φορολογείται η φτώχεια και να φορολογηθεί επιτέλους ο πλούτος, ο μεγάλος πλούτος που εδώ και χρόνια κάνει πάρτι στις πλάτες του ελληνικού λαού που ζει αυτή την ατελείωτη τραγωδία. Οι Έλληνες απόδημοι θα πρέπει να βρουν τρόπους να εκφράσουν με τον τρόπο τους την αντίθεσή τους σ’ αυτή τη φορολαίλαπα που προωθεί η κυβέρνηση των Σαμαρά και Βενιζέλου. Το κίνημα διαμαρτυρίας κατά του ΕΝΦΙΑ μπορεί να εξαπλωθεί το αμέσως επόμενο διάστημα και στους Έλληνες της αποδημίας. Όλες οι οργανωμένες δυνάμεις, κοινότητες, ομοσπονδίες, τοπικοί σύλλογοι στην ξενιτιά θα πρέπει να ενεργοποιηθούν για να ανατραπούν αυτές οι εγκληματικές πολιτικές για τον Ελληνισμό.
* Ο Βασίλης Πριμηκύρης είναι μέλος της Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ και Συντονιστής του Τμ. Ελληνισμού της Διασποράς
