Στενός συνεργάτης της Μέρκελ δεν φαίνεται να πιστεύει στη μακροημέρευση του κυβερνητικού σχήματος. Του Μιχάλη Ψύλου
«Θα ήταν τραγικό και ειρωνικό η Γερμανία, για τρίτη φορά σε έναν αιώνα, με τις καλύτερες προθέσεις και ειρηνικά μέσα αυτή τη φορά, να μετατρέψει σε ερείπια την Ευρώπη». Η προειδοποίηση αυτή δεν προέρχεται από κάποιον ακραίο αριστερό ή εχθρό της Γερμανίας, αλλά από τον Πράσινο Γιόσκα Φίσερ, τον Γερμανό, πρώην υπουργό Εξωτερικών επί καγκελαρίας Γκέρχαρντ Σρέντερ. Ο Φίσερ που μόνο για αντιγερμανικό μένος δεν μπορεί φυσικά να κατηγορηθεί απλώς κρούει τον κώδωνα του κινδύνου προς τις κυρίαρχες ελίτ στο Βερολίνο, μεταφέροντας το κλίμα που κυριαρχεί πλέον σε όλη την Ευρώπη. Και δεν είναι μόνο ο Φίσερ. Είναι ο Γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας, ο κοινωνιολόγος Ούρλιχ Μπεκ, αλλά και ο σοσιαλδημοκράτης πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ, που με μια φωνή έχουν χαρακτηρίσει επανειλημμένα ως «παλαβή» την ευρωπαϊκή πολιτική της Άνγκελα Μέρκελ.
Το κλίμα αυτό αποτυπώνεται και στις απόψεις και στις εκτιμήσεις των περισσοτέρων Ευρωπαίων αναλυτών -αριστερών και δεξιών- που δεν αποτελούν «μίσθαρνα όργανα» της γερμανικής κυβέρνησης. «Το Βερολίνο πρέπει να πάψει να προκαλεί ασφυξία στην Ευρώπη με τις σκληρές πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει σε όλες τις χώρες της Ε.Ε.», γράφει χαρακτηριστικά ο Γάλλος οικονομολόγος Γκιγιόμ Ντουβάλ σε άρθρο του στη Monde και προσθέτει με έμφαση: «Η Γερμανία, εστιάζοντας υπερβολικά στις περιοριστικές πολιτικές, απειλεί το μέλλον της Ευρώπης. Είναι μια στρατηγική αυτοκτονίας».
Είχα την ευκαιρία να θέσω τα ερωτήματα αυτά στον Γερμανό ευρωβουλευτή και αντιπρόεδρο του δεξιού Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος, Μάνφρεντ Βέρνερ, στο περιθώριο της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στο Στρασβούργο. Ηγετικό στέλεχος του βαυαρικού Χριστιανο-Κοινωνικού Κόμματος -κυβερνητικού εταίρου των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ- ο Βέμπερ αρνήθηκε κάθε ευθύνη για την πολιτική της Γερμανίας έναντι της υπόλοιπης Ευρώπης. Τον ρώτησα, χαρακτηριστικά, πώς ερμηνεύει τα αντιγερμανικά αισθήματα που υπάρχουν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η απάντησή του;
«Δεν έχουν σημασία οι εθνικές ευθύνες», είπε χαρακτηριστικά. Ο Βέρνερ επαίνεσε επίσης την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ότι «κάνει καλή δουλειά», τόνισε την ανάγκη «να βοηθήσει η Ευρώπη την Ελλάδα», αλλά πέραν τούτου ουδέν. Έμεινα με την εντύπωση ότι ο στενός συνεργάτης της Μέρκελ δεν πίστευε στην μακροημέρευση της ελληνικής κυβέρνησης. Άλλωστε, όπως έχει δείξει η ευρωπαϊκή εμπειρία των τελευταίων ετών, το Βερολίνο τοποθετεί ανθρώπους του ως πρωθυπουργούς σε ευρωπαϊκές χώρες για να εκτελούν πιστά τις εντολές τους και δεν έχει καμία διάθεση να τους διευκολύνει στο έργο τους. Για παράδειγμα, στην Ιταλία με το που έγινε πρωθυπουργός ο φιλο-Γερμανός Ματέο Ρέντσι, αντί στήριξης από το Βερολίνο και την Ε.Ε., η Κομισιόν ανακοίνωσε ότι η Ιταλία είναι μία από τις τρεις χώρες – μαζί με τη… Σλοβενία και την Κροατία, όπου παρατηρούνται «υπερβολικές ανισορροπίες» και επομένως θα τεθούν υπό καθεστώς «ειδικής επιτήρησης». Με άλλα λόγια, με το που τοποθέτησαν τον Ρέντσι πρωθυπουργό, οι Γερμανοί έβαλαν την Ιταλία σε καθεστώς «ειδικής επιτήρησης». Ο τραγέλαφος με τη διανομή του ελληνικού πρωτογενούς πλεονάσματος επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Το Βερολίνο απλώς επέτρεψε στον Α. Σαμαρά να «διανείμει» μόλις το 17% του πλεονάσματος για ψηφοθηρικούς λόγους και όχι το 70% που είχε υποσχεθεί πριν από λίγους μήνες η κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε απλώς ότι θα μοιράσει, κατά μέσο όρο, από ένα πεντακοσάρικο σε ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους, μία-δύο εβδομάδες πριν από τις Ευρωεκλογές. Κάτι σαν τα αλήστου μνήμης βιβλιάρια απόρων κορασίδων που μοίραζε η Φρειδερίκη. Θα «τσιμπήσουν» οι ψηφοφόροι στις κάλπες του Μαΐου; Θα ήταν όντως τραγικό, αλλά αποκλείεται.
Χωρίς υπερβολή, τα κυβερνητικά κόμματα θα υποστούν πανωλεθρία στις Ευρωεκλογές και πολύ σύντομα, ίσως και μέσα στο καλοκαίρι θα έρθει η ώρα των εθνικών εκλογών. Αυτό το βλέπουν πλέον και οι Γερμανοί…
