Μετά την… αυτοαξιολόγηση έρχονται νέες καταργήσεις μονάδων και απολύσεις.Της Γιούλας Γιαννίκου
Χτες, 11 του μήνα, έληξε η πρώτη μάχη της αυτοαξιολόγησης, με το υπουργείο Παιδείας να έχει δώσει εντολή για την εφαρμογή της ενάντια στη θέληση της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών, και ακόμα και με παραιτήσεις διευθυντών. Τι είναι, όμως, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας; Οι εκπαιδευτικοί, εκτός από τον παιδαγωγικό τους ρόλο, φορτώνονται τη δουλειά αξιολογητών (βλέπε γραφειοκρατών) που θα τρέξουν μέσα σε ενάμισι μήνα να παράξουν αλλά και να συμπληρώσουν φόρμες σε σχέση με:
1. Τομείς που αφορούν τα Μέσα και τους Πόρους της Σχολικής Μονάδας.
2. Τομείς που αφορούν τη Διοίκηση της Σχολικής Μονάδας.
3. Τομείς που αφορούν το Κλίμα και τις Σχέσεις μεταξύ των παραγόντων της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
4. Τομείς που αφορούν τις Εκπαιδευτικές Διαδικασίες.
5. Τομείς που αφορούν καινοτόμες δράσεις, υποστηρικτικά και αντισταθμιστικά προγράμματα για συγκεκριμένες κατηγορίες μαθητών, διευρυμένη συμμετοχή των μελών της σχολικής κοινότητας για βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου.
6. Τομείς που αφορούν τα Εκπαιδευτικά Αποτελέσματα.
7. Την ανταπόκριση του σχολείου στις θεσμικές του υποχρεώσεις.
Αναρωτιέται, όμως, κανείς: Το σχολείο πρέπει να αξιολογηθεί για τις μη επαρκείς κτιριακές του εγκαταστάσεις; Το σχολείο πρέπει να αξιολογηθεί για τις επιδόσεις των μαθητών; Για τις ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό; Για τα βιβλία που χρησιμοποιούνται; Για το Αναλυτικό Πρόγραμμα; Για τις κρύες αίθουσες και τα υποσιτισμένα παιδιά; Για τη μείωση 35% στις δαπάνες για την Παιδεία κατά το διάστημα 2009-2014; Για την κατάργηση ή υποστελέχωση των υποστηρικτικών δομών στην εκπαίδευση;
Δείχνει σαν να προσπαθούν να φορτώσουν στο σχολείο τα προβλήματα της κοινωνίας που συσσωρεύονται. Το μαύρο πρόβατο που, αν αυτό αλλάξει, όλα θα γίνουν καλύτερα. Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Τα τέσσερα κουτάκια στα οποία θα μπουν τα σχολεία στο τέλος αυτής της διαδικασίας (Πολύ καλά, Καλά, Μέτρια, Προβληματικά) θα νομιμοποιήσουν τη μείωση των σχολικών μονάδων μέσω του κλεισίματος-συγχώνευσης προβληματικών σχολείων. Όπως προβλέπεται, άλλωστε, στον Προϋπολογισμό του 2014, θα έχουμε καταργήσεις κι άλλων 1.676 σχολικών μονάδων αποδιδόμενες με την πιο εύηχη λέξη «συγχωνεύσεις». Όπως απαιτείται και από τον ΟΟΣΑ που μιλάει για αλλαγή της αναλογίας εκπαιδευτικών-μαθητών, είναι λίγοι οι μαθητές ανά εκπαιδευτικό! Το ίδιο συμβαίνει και σε κάθε χώρα που «επισκέπτεται» το ΔΝΤ, όπου ο αριθμός των σχολείων μειώνεται περίπου στο 30%.
Κι όλη αυτή η διαδικασία θα πληρωθεί αδρά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί άραγε; Η εμπειρία από τη διεθνή κοινότητα δείχνει ότι όπου εφαρμόστηκε η αξιολόγηση, έκλεισαν σχολεία. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, έχουμε 4.000 σχολεία λιγότερα μετά την εφαρμογή της αξιολόγησης. Όσο για την Αγγλία, όπου επίσης εφαρμόζεται η αξιολόγηση, αυξήθηκαν δραματικά οι αυτοκτονίες των εκπαιδευτικών.
Τούτη εδώ η αξιολόγηση είναι, άλλωστε, το πρώτο βήμα για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Ήδη άρχισαν να καλούν διευθυντές για τη σχετική επιμόρφωση. Δάσκαλοι λοιπόν και σχολεία, αποδιοπομπαίοι τράγοι για μια σειρά προβλημάτων που η πολιτική της κυβέρνησης δημιούργησε στην κοινωνία.
Οι μαχόμενοι δάσκαλοι γνωρίζουμε όμως πολύ καλά πως το σχολείο βελτιώνεται όχι με τη γραφειοκρατία, τον ανταγωνισμό, τον φόβο, αλλά με υποδομές και σωστά αναλυτικά προγράμματα. Και πάνω απ’ όλα με δασκάλους που θα διδάσκουν σε κλίμα παιδαγωγικής ελευθερίας κι όχι φόβου. Γιατί μόνο «δάσκαλοι με ψηλά το κεφάλι διαπαιδαγωγούν μαθητές με ψηλά το κεφάλι».
Ο αγώνας για τα σχολεία δεν τελείωσε. Μαζί με τους γονείς, μαζί με όλη την κοινωνία θα δώσουμε τη μάχη για ένα ποιοτικό, δημόσιο, δωρεάν σχολείο για όλους. Ενάντια σε τούτο το υπουργείο και την κυβέρνησή του. Μια κυβέρνηση που δεν αξιολογείται, αλλά ανατρέπεται.
* Η Γιούλα Γιαννίκου είναι δασκάλα
