Το στίγμα του «λαθρομετανάστη» αποδεικνύεται διαβατήριο θανάτου.
Πριν στον Έβρο, τώρα μετά την ανέγερση του τείχους (επιτυχία!) το σκηνικό του ολέθρου μεταφέρθηκε στα νερά του Αιγαίου. Ολοταχώς οι εχθροί «επαναπροωθούνται». Οριστικώς, προς «αποτροπή» νέων εισβολέων. Έτσι και το περιπολικό του Λιμενικού στην τραγωδία στο Φαρμακονήσι, ολοταχώς εν μέσω θαλασσοταραχής ρυμουλκούσε, σύμφωνα με μαρτυρίες των επιζώντων, το σκάφος που εντόπισε με τους μετανάστες. Ατύχημα; Μάλλον δώδεκα αμετάκλητες «επαναπροωθήσεις», ποιο καλύτερο παράδειγμα «αποτροπής»; Δώδεκα επιπλέον για την ακρίβεια…
Δυο μήνες πριν, στις απόκρημνες βραχώδεις ακτές και στα βαθιά νερά του Πάλαιρου, απέναντι από τη Λευκάδα, δώδεκα μετανάστες βρέθηκαν πνιγμένοι κι ένα καΐκι αναποδογυρισμένο. Ένας πατέρας και τα τέσσερα παιδιά του που ήταν ανάμεσα στα θύματα, είχαν νοσηλευθεί μετά από άλλο ναυάγιο στο Νοσοκομείο του Αργοστολίου λίγες μέρες πριν, οι εργαζόμενοι είχαν φωτογραφηθεί μαζί τους. Όπως αποδεικνύεται στις τραγικές ιστορίες, από τις ελάχιστες που ταυτοποιούνται στοιχειωδώς, το συχνότερο κίνητρο των μεταναστών δεν είναι άλλο από το να ανταμώσουν τους δικούς τους. Δεν θα τους ανταμώσουν λοιπόν, αφού τα σύνορα της Ελλάδας ως σύνορα της Ε.Ε. (εθνική υπερηφάνεια…) δεν είναι διάτρητα. Το περιοδικό Hot Doc πρόσφατα είχε αποκαλύψει τις προτροπές-εντολές του αρχηγού της ΕΛΑΣ προς τους υφισταμένούς του να κάνουν το «βίο αβίωτο» στους μετανάστες. Ανθρωπιστικές οργανώσεις εκτιμούν πως μετά την ανύψωση του τείχους στον Έβρο και την εκτροπή των δρόμων της μετανάστευσης, έχουν χάσει τη ζωή τους 149 πρόσφυγες στο Αιγαίο, από τον Αύγουστο του 2012. Οι υπολογισμοί πριν από τα τελευταία τραγικά θύματα.
Όταν οι αρχές της χώρας, το Λιμενικό, οι συνοριοφύλακες, η Αστυνομία, με την αμέριστη στήριξη των εταίρων και σε χρήμα και σε μάχιμες δυνάμεις και βεβαίως σε κυνισμό και υποκρισία, κάνουν αποτελεσματικά τη δουλειά τους, τότε δεν χρειάζονται ούτε πολλές δημοσιότητες, ούτε προπαντός αμφισβητήσεις και ερωτηματικά. «Επαναπροώθηση» και «αποτροπή» είναι οι κωδικοί του κηρυγμένου πολέμου ενάντια στους μετανάστες, τους απόβλητους εχθρούς. Το έγκλημα στο Φαρμακονήσι θα βρει χώρο στα κεντρικά δελτία ως τελευταία είδηση «τραγωδίας» του δευτερολέπτου.
Τα εναλλακτικά Μέσα, ο τύπος της Αριστεράς και οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης ανέδειξαν την κυβερνητική ενοχή. Αλλά αξίζει τον κόπο εδώ – επιτέλους – μια ειλικρινής αυτοκριτική. Για τα μικρά (μικρά;) και καθημερινά (καθημερινά;) εγκλήματα, που αυτονόητα καταδικάζονται (μέχρι τα επόμενα;) στην τρέχουσα συζήτηση εντός της Αριστεράς και των Αριστερών. Το ενδιαφέρον αλλού συγκεντρώνεται. Ας πούμε στον Ξηρό και την «ένοπλη πάλη» τρομάρα μας ή -άσχετο αλλά ενδεικτικό μιας ρηχής ενασχόλησης- στο «επαχθές» χρέος του Σταθάκη. Αυτά, μάλιστα!
Θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
