του Βασίλη Κεχαγιά
Το ποδόσφαιρο της Θεσσαλονίκης δεν αποτελεί τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από έναν καθρέφτη της έκπτωσης, οφειλόμενης, μάλιστα, στους ίδιους, γνωστούς πολιτικούς παράγοντες. Στα τέλη της δεκαετίας του ´90 ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποφάσισε να υποδυθεί ένα γνώριμο γι’ αυτόν ρόλο, σ’ ένα περιπαιγμένο έργο: «Ελέγχω τα πάντα στη Θεσσαλονίκη». Τρία παλικάρια, με διακριτές πολιτικές θέσεις και σχέσεις, ανέλαβαν να συμπρωταγωνιστήσουν. Γιώργος Μπαταρούσης στον ΠΑΟΚ, Δημήτρης Κονομώντας στον Άρη, Ευάγγελος Μυτιληναίος στον Ηρακλή. Ήταν η αρχή του τέλους για το ποδόσφαιρο της Θεσσαλονίκης…
Πρώτος την πλήρωσε ο Ηρακλής. Όταν οι δυο Ευάγγελοι έκαναν τις δουλειές τους, είπε ο πολιτικός στον επιχειρηματία: «Αν θες να φύγεις, κάντο, αλλά μη σηκώσεις πολύ σκόνη!». Τότε ο Ευάγγελος-επιχειρηματίας βρήκε αφορμή από μια διαιτησία σε μια ήττα του Γηραιού, στην Κρήτη (1-0 από τον ΟΦΗ) για να μεταβιβάσει τις μετοχές του στον Γιώργο Σπανουδάκη (αδελφό του συνθέτη), ο οποίος μετά από μια περίοδο ανευθυνότητας έκανε πάσα το μετοχικό πακέτο στο διοικητικό τρίο Χαΐτογλου, Τζήκας, Ρέμος, με τον τρίτο να επικρατεί μετά από δικαστική διαμάχη. Τα χρέη από την εποχή Μυτιληναίου και εφεξής είχαν αρχίσει να συσσωρεύονται και μετά από την περιπέτεια της πλαστής φορολογικής ενημερότητας οι φίλαθλοι του Ηρακλή άρχισαν να κάνουν περιοδεία στα χωριά της Γ’ Εθνικής. Σήμερα το ιστορικό σωματείο ελπίζει ότι ο Ελληνοκαναδός Σπύρος Παπαθανασάκης, πρόσφατος ηνίοχος του, δεν θα αποτελεί άλλον έναν κρίκο απατωνίας ή ανικανότητας.
Για όσους γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα δεν ήταν μακριά η μέρα που ο Άρης θα άρχιζε κι αυτός τα ταξίδια του στην βορειοελλαδίτικη περιφέρεια της τρίτης Εθνικής. Από τα χρόνια που οι ηγέτες των φανατικών του Super 3 φωτογραφίζονταν υπερήφανοι με τον Κώστα Λαλιώτη, μπορούσε κάποιος να αντιληφθεί τις προθέσεις τους. Στη μετά Κοντομηνά εποχή οι σύνδεσμοι αναδείχθηκαν σε απόλυτοι διαμορφωτές της κατάστασης, πότε προσκηνιακά με τον Λάμπρο Σκόρδα, πότε παρασκηνιακά. Ο εμφύλιος πόλεμος ο οποίος ξέσπασε με τη διαφοροποίηση του Σκόρδα σε συνδυασμό με το ευρύτερο ποδοσφαιρικό σκηνικό (αδύναμη νομολογία, διεφθαρμένη ΕΠΟ, ανεπαρκής πολιτική στήριξη) δεν άργησαν να ανεβάσουν τον Άρη στα πούλμαν της ντροπής και της ταλαιπωρίας. Το επίπονο ταξίδι αρχίζει με πρόεδρο τον Γιώργο Γαλανό, αμφιβόλου επάρκειας, και τις κίτρινες προσευχές να απευθύνονται απελπισμένα σε κάθε υποψήφιο επενδυτή.
Και για όσους πιστεύουν ότι ο ΠΑΟΚ έχει διαφύγει άπαξ διά παντός τον κίνδυνο χρεοκοπίας, λόγω της παρουσίας του Ιβάν Σαββίδη, ας μην το στοιχηματίσουν. Τριάντα με σαράντα εκατομμύρια χρέη δημιουργημένα σταδιακά από την εποχή Μπατατούδη (ή Μπαταξούδη, αν θέλετε) και μετά θα έρθει ο καιρός που θα απαιτήσουν την εξόφλησή τους. Τότε, αν ο Ρωσοπόντιος δεν έχει πάρει τις δουλειές που θέλει, συν τη- σκηνοθετημένη ή μη- γκρίνια Πούτιν, η οποία ήδη έχει αρχίσει για τις άστοχες επενδύσεις του Ιβάν, θα οδηγήσει τους οπαδούς του ΠΑΟΚ σε πάρτι αποχαιρετισμού. Ακούγεται ήδη στα αθλητικά στέκια ότι ο κάτοχος του 80% των μετοχών ψάχνει τρόπο «να την κάνει», για να αποδείξει για μια ακόμη φορά το πόσο ξέφραγο αμπέλι είναι το ποδόσφαιρο μας, με τους ταλαίπωρους φιλάθλους και οπαδούς του να πίνουν συνεχώς τα ξινισμένα κρασιά που παράγει.
