Από τις μυστικές συνεννοήσεις που προετοίμασαν την «αραβική άνοιξη» σε Λιβύη και Συρία, έως τη συνάντηση με τον ηγέτη του ISIS
Του Thierry Meyssan*
O Τζον Μακέιν είναι γνωστός ως Ρεπουμπλικανός προεδρικός υποψήφιος στις εκλογές του 2008. Αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι του βιογραφικού του, που αποκρύπτει τις μυστικές επιχειρήσεις που διενεργεί για λογαριασμό της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Όταν βρισκόμουν στην Λιβύη, κατά την επίθεση της Δύσης, περιήλθε στην κατοχή μου ένα έγγραφο ξένων μυστικών υπηρεσιών. Ανέφερε ότι στις 4 Φλεβάρη 2011, στο Κάιρο, το ΝΑΤΟ οργάνωσε συνάντηση για την πυροδότηση της Αραβικής Άνοιξης στη Λιβύη και τη Συρία. Σύμφωνα με το έγγραφο, στη συνάντηση προήδρευε ο Τζον Μακέιν. Αναφέρονταν επίσης οι Λίβυοι συμμετέχοντες, της αντιπροσωπείας των οποίων ηγείτο ο Νο2 της τότε κυβέρνησης, Μαχμούντ Τζιμπρίλ, ο οποίος αιφνιδίως άλλαξε στρατόπεδο στην έναρξη της συνάντησης για να γίνει ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. Θυμάμαι ότι μεταξύ των Γάλλων αντιπροσώπων που ήταν παρόντες, το έγγραφο ανέφερε τον Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, παρ’ ότι επίσημα δεν είχε κάποιο ρόλο στη γαλλική κυβέρνηση.
Στις 16 Φλεβάρη 2011 μία διαδήλωση στη Βεγγάζη στη μνήμη μελών της Ομάδας Ισλαμιστών Μαχητών (Islamic Fighting Group) που είχε σφαγιαστεί στη φυλακή, έληξε με πυροβολισμούς.
Την επόμενη ημέρα, ένα δεύτερο γεγονός, αυτή τη φορά στη μνήμη εκείνων που σκοτώθηκαν κατά την επίθεση στο δανέζικο προξενείο κατά την κρίση με τις γελοιογραφίες του Μωάμεθ, εξελίχθηκε επίσης με πυροβολισμούς.
Ταυτόχρονα, μέλη της Ομάδας Ισλαμιστών Μαχητών προερχόμενα από την Αίγυπτο, επιτέθηκαν κατά τεσσάρων στρατιωτικών βάσεων. Μετά από τρεις ημέρες εχθροπραξιών και ωμοτήτων, οι αντάρτες εξαπέλυσαν την εξέγερση της Κυρηναϊκής. Μία τρομοκρατική επίθεση που ο δυτικός Τύπος παρουσίασε λανθασμένα σαν «δημοκρατική επανάσταση» κατά του καθεστώτος Καντάφι.
Στις 22 Φλεβάρη ο Μακέιν βρισκόταν στον Λίβανο. Συνάντησε μέλη του Κινήματος του Μέλλοντος, του Σαάντ Χαρίρι, στον οποίο ανέθεσε να επιβλέψει τη μεταφορά όπλων στη Συρία. Οι συναντήσεις στις οποίες προΐστατο ο Τζον Μακέιν είναι ξεκάθαρο ότι ήταν η αφετηρία για ένα από καιρό προετοιμασμένο σχέδιο της Ουάσιγκτον, βάσει του οποίου Βρετανία και Γαλλία θα επιτίθεντο, ταυτόχρονα, κατά της Λιβύης και της Συρίας.
Ο Ο Τζον Μακέιν και οι επικεφαλής του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, τον Μάιο 2013. Πρώτος από αριστερά ο Ιμπραήμ αλ-Μπάντρι (ο μετέπειτα ηγέτης του Χαλιφάτου, Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, γνωστός και ως Αμπού Ντου ‘Α) με τον οποίο συνομιλεί ο γερουσιαστής. Από τις 4 Οκτωβρίου 2011, ο αλ-Μπάντρι βρισκόταν στην αμερικανική λίστα των πέντε περισσότερο καταζητούμενων τρομοκρατών στον κόσμο.
Το μυστικό ταξίδι στη Συρία
Τον Μάιο του 2013 ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν πήγε, μυστικά, σε περιοχή κοντά στο Ιντλέμπ της Συρίας μέσω Τουρκίας για να συναντήσει αρχηγούς της «ένοπλης αντιπολίτευσης». Το κίνημα αυτό είχε οργανωθεί από την Emergency Τask Force της Συρίας που, αντίθετα με τον τίτλο της, είναι μια σιωνιστική οργάνωση υπό την ηγεσία ενός Παλαιστινίου υπαλλήλου της AIPAC (American Israel Public Affairs Committee).
Στις φωτογραφίες που δόθηκαν τότε στη δημοσιότητα, βλέπει κανείς τον Μοχάμεντ Νουρ, εκπρόσωπο της Ταξιαρχίας του Βορρά που προσχώρησε στο Μέτωπο Αλ-Νούσρα, με άλλα λόγια στην Αλ Κάιντα της Συρίας. Ερωτηθείς για τις σχέσεις του με την Αλ Κάιντα, ο γερουσιαστής ισχυρίστηκε ότι δεν γνωρίζει τον Μοχάμεντ Νουρ. Ας υποθέσουμε ότι έλεγε την αλήθεια. Αντικείμενο του μυστικού ταξιδιού του ήταν να συναντήσει τους αρχηγούς του επιτελείου του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Σύμφωνα με τον ίδιο η οργάνωση αυτή αποτελείτο «αποκλειστικά από Σύρους» που πολεμούσαν για «την ελευθερία τους». Οι διοργανωτές του ταξιδιού δημοσίευσαν τη φωτογραφία αυτή ως στοιχείο της συνάντησης.
Όταν επέστρεψε από το αιφνιδιαστικό ταξίδι του, ο Τζον Μακέιν ισχυρίστηκε ότι όλοι όσοι εκπροσωπούσαν τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό ήταν «μετριοπαθείς και άξιοι εμπιστοσύνης».
Όμως από τις 4 Οκτωβρίου 2011, ο Ιμπραήμ αλ-Μπάντρι (που ποζάρει στη φωτο να συνομιλεί με τον Μακέιν) ήταν στη λίστα των πέντε περισσότερο καταζητούμενων τρομοκρατών που έχουν καταρτίσει οι ΗΠΑ. Αμοιβή μέχρι και 10 εκατομμύρια δολάρια προσφερόταν σε όποιον θα βοηθούσε τη σύλληψή του. Την επόμενη ημέρα, 5 Οκτωβρίου 2011, ο Ιμπραήμ αλ-Μπάντρι περιελήφθη και στη λίστα της Επιτροπής Κυρώσεων του ΟΗΕ ως μέλος της Αλ Κάιντα. Επιπλέον, ένα μήνα πριν δεχθεί τον γερουσιαστή Μακέιν, ο Ιμπραήμ αλ-Μπάντρι, γνωστός με το πολεμικό του όνομα Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, δημιούργησε το Ισλαμικό Kράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε, παραμένοντας στο επιτελείο του πολύ «μετριοπαθούς» Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη για την επίθεση στις φυλακές Τατζ και Αμπού Γκράιμπ στο Ιράκ απ’ όπου βοήθησε να δραπετεύσουν 500 με 1.000 Τζιχαντιστές, οι οποίοι στη συνέχεια εντάχθηκαν στην οργάνωσή του. Η επίθεση αυτή συντονίστηκε με σχεδόν ταυτόχρονες επιχειρήσεις σε οκτώ άλλες χώρες. Σε όλες τις περιπτώσεις οι δραπέτες εντάχθηκαν στις οργανώσεις των Τζιχαντιστών που πολεμούσαν στη Συρία. Αυτή η περίπτωση είναι τόσο περίεργη που η Ιντερπόλ εξέδωσε έγγραφο στο οποίο ζητά τη συνδρομή των 190 χωρών-μελών της.
Σε καμία χώρα στον κόσμο, δεν θα μπορούσε να δεχθεί κανείς ότι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης είναι σε άμεση επαφή και διατηρεί ανοιχτά φιλικές σχέσεις με έναν πολύ επικίνδυνο καταζητούμενο τρομοκράτη.
Γερουσιαστής Μακέιν: Βίος και πολιτεία
Ο Τζον Μακέιν είναι πρόεδρος του International Republican Institute, από τον Ιανουάριο του 1993. Αυτή η «ΜΚΟ» ιδρύθηκε από τον πρόεδρο Ρόναλντ Ρίγκαν για την επέκταση κάποιων δραστηριοτήτων της CIA, σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας, του Καναδά και της Αυστραλίας. Ο προϋπολογισμός της εγκρίνεται από το Κογκρέσο και εντάσσεται σε μία γραμμή χρηματοδότησης που εξαρτάται από τον υπουργό Εξωτερικών.
Ο κατάλογος των παρεμβάσεων του Τζον Μακέιν για λογαριασμό του υπουργείου Εξωτερικών είναι εντυπωσιακός. Συμμετείχε σε όλες τις… έγχρωμες επαναστάσεις των 20 τελευταίων ετών.
Για να δούμε λίγα παραδείγματα: Ενορχήστρωσε το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα, την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου Ζαν-Μπερντράν Αριστίντ στην Αϊτή, την απόπειρα ανατροπής του προέδρου Μβάι-Κιμπάκι στην Κένυα και πιο πρόσφατα, την ανατροπή του προέδρου της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Είναι γνωστό ότι ο Τζον Μακέιν υπήρξε αιχμάλωτος πολέμου στο Βιετνάμ για πέντε χρόνια, όπου υπέστη βασανιστήρια.
Μακέιν και Ομπάμα: Πολιτικοί αντίπαλοι ή συνεργάτες στην προώθηση της στρατηγικής των ΗΠΑ;
Ποια είναι η στρατηγική των ΗΠΑ με τους Τζιχαντιστές στην Εγγύς Ανατολή;
Εσωτερική αλληλογραφία από το υπουργείο Εξωτερικών του Κατάρ που δημοσίευσαν οι Τζέιμς και Τζοάν Μοριάρτι, δείχνει ότι 5.000 Τζιχαντιστές εκπαιδεύθηκαν το 2012 με έξοδα του Κατάρ στη Λιβύη του ΝΑΤΟ και 2,5 εκατομμύρια δολάρια καταβλήθηκαν την ίδια ώρα στον μελλοντικό Χαλίφη.
Το Ισλαμικό Εμιράτο αντιπροσωπεύει ένα νέο βήμα στον κόσμο των μισθοφόρων. Αντίθετα με τις ομάδες Τζιχαντιστών που πολέμησαν στο Αφγανιστάν, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και την Τσετσενία γύρω από τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, δεν αποτελεί μία μικρή ομάδα σε μια ξένη χώρα αλλά έναν πραγματικό στρατό. Αντίθετα με παλαιότερες οργανώσεις στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία που είχε στήσει ο Σαουδάραβας πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών Μπαντάρ Μπιν Σουλτάν, διαθέτει προηγμένες υπηρεσίες επικοινωνιών για στρατολόγηση και πολιτικό προσωπικό έτοιμο να αναλάβει αμέσως τη διοίκηση μιας περιοχής.
Ολοκαίνουργια ουκρανικά όπλα αγοράστηκαν από τη Σαουδική Αραβία και διακινήθηκαν από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες οι οποίες τα παρέδωσαν στο Ισλαμικό Εμιράτο. Οι τελικές λεπτομέρειες ρυθμίστηκαν με την οικογένεια Μπαρτζανί σε συνάντηση ομάδων Τζιχαντιστών στο Αμμάν, την 1η Ιουνίου 2014. Η κοινή επίθεση κατά του Ιράκ από το Ισλαμικό Εμιράτο και την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν ξεκίνησε τέσσερις ημέρες μετά. Το Ισλαμικό Εμιράτο εξασφάλισε το σουνιτικό κομμάτι της χώρας, ενώ η περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν αύξησε τα εδάφη της κατά 40%.
Έναν μήνα μετά, ενώ η Περιφερειακή Κυβέρνηση των Πεσμεργκά είχε υποχωρήσει χωρίς καμία μάχη, ο πρόεδρος Ομπάμα έδωσε εντολή να βομβαρδιστούν θέσεις του Ισλαμικού Εμιράτου. Ωστόσο, σύμφωνα με το στρατηγό Ουίλιαμ Μέιβιλ, επικεφαλής επιχειρήσεων, «Οι βομβαρδισμοί αυτοί είναι απίθανο να πλήξουν την συνολική ικανότητα του Ισλαμικού Εμιράτου και τις ενέργειές του σε άλλες περιοχές του Ιράκ και της Συρίας»…
* Αναδημοσίευση άρθρου του στο Voltaire Network
Μετάφραση: Ελεάννα Ροζάκη
