Καλεί τους εφοπλιστές να… χαλαρώσουν την απανθρωπιά τους
Είναι πράγματι διαφωτιστικό να μελετά κανείς τις νομικά διατυπωμένες θέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για κλαδικά ή εργασιακά θέματα ή ακόμη και για ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι πολύ εύκολο να παρασυρθεί κάποιος από τα μεγάλα λόγια των ανακοινώσεων, θεωρώντας ότι έχει να κάνει με μια Ευρώπη που νοιάζεται για τον άνθρωπο και τους λαούς… Άσχετα αν, κατά γενική ομολογία και συντριπτική πλειοψηφία, οι ευρωπαϊκές νόρμες που αφορούν την προστασία των αδύναμων, τα δικαιώματα των εργαζομένων ή κατοχυρωμένα υποτίθεται κοινωνικά δικαιώματα, καταρτίζονται-ψηφίζονται, αλλά δεν εφαρμόζονται αν δεν συμφέρουν το μεγάλο κεφάλαιο.
Κάπως έτσι θα μπορούσε εύκολα να μπερδευτεί κανείς διαβάζοντας, την εβδομάδα που πέρασε, την ανακοίνωση της Κομισιόν, σύμφωνα με την οποία η ίδια «χαιρετίζει την έγκριση από το Συμβούλιο της Ε.Ε., απόφασης η οποία υποστηρίζει τις τροποποιήσεις στη Σύμβαση Ναυτεργασίας της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, για περαιτέρω προστασία των ναυτικών από την εγκατάλειψη που, μάλιστα, εξασφαλίζει -λέει- την ταχεία αποζημίωση σε περίπτωση θανάτου ή αναπηρίας». Η ανακοίνωση είναι μακροσκελής και… συγκινητική. Μα πόση ανθρωπιά κρύβει βαθιά μέσα της η Κομισιόν για τους χιλιάδες ναυτικούς (αξιωματικούς έως κατώτατα μέλη πληρώματος) που είχαν την ατυχία να επανδρώνουν τα 159 εγκαταλειμμένα εμπορικά πλοία (καταγραφή Μαρτίου 2014) και που αφέθηκαν στη μοίρα τους από τους εφοπλιστές-πλοιοκτήτες στα λιμάνια όλης της γης, απλήρωτοι, χωρίς χαρτιά εργασίας ή/και πορείας στις χώρες που χρειάζονταν, χωρίς σίτιση ή ακόμη και χωρίς νερό! Και πόση ανακούφιση θα προσφέρει σε αυτούς τους ανθρώπους η ανακοίνωση στήριξης της Κομισιόν, όταν έχουν να αντιμετωπίσουν ανερυθρίαστους εφοπλιστές που εφόσον δεν έχουν πλέον κέρδος από τα πλοία, τα μεταβιβάζουν σε offshore, βαρώντας «κανόνια» στην αγορά, αφήνοντας τον κόσμο στην τύχη του και συνεχίζοντας βεβαίως την επιχειρηματική τους δραστηριότητα, ωσάν τίποτα να μη συνέβη. Δεν είναι τυχαίο ότι από αυτά τα 159 περιστατικά εγκατάλειψης πληρωμάτων που καταγράφηκαν προ διμήνου, υπάρχουν αρκετά που χρονίζουν από το 2006(!), αλλά όλα αυτά τα χρόνια που τα πληρώματα είναι αφημένα απλήρωτα, χωρίς χαρτιά, χωρίς φάρμακα ή σίτιση, η Κομισιόν δεν κούνησε ούτε το μικρό της δαχτυλάκι για την παραδειγματική τιμωρία των ένοχων εφοπλιστών, αρκούμενη σε δηλώσεις συμπαράστασης και «πυροτεχνήματα» φιλανθρωπίας προς τον εξαθλιωμένο αυτό εργαζόμενο κόσμο.
Ακόμη και τώρα που -υποτίθεται- κινητοποιήθηκε και θα υπάρξει κείμενο που πρέπει να υιοθετηθεί στη συνεδρίαση της Διεθνούς Διάσκεψης Εργασίας τον Ιούνιο, τα επίσημα θεσμικά όργανα ενώ μιλούν για τροποποιήσεις υπέρ της προστασίας των ναυτικών, το μόνο που ουσιαστικά κάνουν είναι να καλούν τους εφοπλιστές «να τηρούν μια σειρά πρόσθετων ελάχιστων απαιτήσεων για την οικονομική στήριξη που παρέχουν ώστε να εξασφαλιστεί ότι οι ναυτικοί προστατεύονται από τις οικονομικές επιπτώσεις της ασθένειας, τραυματισμού ή θανάτου που συνέβη σε σχέση με την εργασία τους». Κανείς, βέβαια δεν φαίνεται πρόθυμος να ελέγξει για την τήρηση των ελάχιστων αυτών απαιτήσεων. Ποια Κομισιόν, άλλωστε, θα «πίεζε» την ατμομηχανή της Ευρώπης, όπως αποκαλούν τη ναυτιλία;
Μ.Ε.
Η πραγματικότητα στη «ναυτική» Ελλάδα
Ποιος νόμος, ποια ευρωπαϊκή νόρμα, ποια διεθνής ρήτρα να επηρεάσει τους Έλληνες εφοπλιστές-πλοιοκτήτες (και σε πολλές αποδεδειγμένες περιπτώσεις, απατεώνες επιπέδου «γκάγκστερ» της Αμερικής του ’20); Στην Ελλάδα υποτίθεται ότι ισχύει ο Ν.3816/2010 «περί εγκατάλειψης ναυτικών στην ημεδαπή και αλλοδαπή».
Να θυμίσουμε μόνο μερικά περιστατικά της τελευταίας τριετίας, εκτός των δεκάδων «εγκαταλείψεων» πληρώματος από οικονομικής πλευράς, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των πληρωμάτων εργάζεται με χρεωστούμενα έως και 6μήνου τα χρόνια της κρίσης:
• 2013: Εγκατάλειψη πληρώματος αλλοδαπών ναυτικών, στην Καλαμάτα. Οι άνθρωποι έμειναν για πάνω από 4 μήνες αρόδου, σιτιζόμενοι από ένα σημείο κι έπειτα από τους κατοίκους και την εκκλησία.
• 2012: Από καταγγελίες των ναυτεργατών γίνεται γνωστή η εγκατάλειψη του Φ/Γ πλοίου Avantis, ελληνικής σημαίας, της Avantis Ναυτιλιακή Εταιρία στο Λιμάνι της Σκιάθου, όταν στο πλοίο δεν υπήρχε για πάνω από μια εβδομάδα τροφοδοσία, ούτε πόσιμο νερό ούτε και λάτρας. Η εταιρία αρνιόταν να απολύσει τους ναυτεργάτες που είχαν δηλώσει παραίτηση από της 19/6/2012 και να τους αποζημιώσει λόγω καταγγελίας σύμβασης.
• 2012: Η ΠΕΜΕΝ λαμβάνει καταγγελία από τα μέλη του πληρώματος του Μ/Της «Thelema Της» της ναυτιλιακής εταιρίας Nortech Shipping, οι οποίοι βρίσκονταν απλήρωτοι και εγκαταλειμμένοι στο New Port of Calabar της Νιγηρίας. Οι ναυτεργάτες έμειναν απλήρωτοι 4 μήνες, με σοβαρά προβλήματα τροφοδοσίας και ελλείψεις φαρμάκων αντιμετώπισης της μαλάριας και με ληγμένα πιστοποιητικά του πλοίου (γεγονός που καθιστούσε αδύνατο τον επαναπατρισμό του). Σε παρόμοια κατάσταση στην ίδια θαλάσσια περιοχή βρίσκονταν άλλα δύο πλοία της εταιρίας το Μ/Της «Friendship T» και το Μ/Της «Liberator T». Αναγκάστηκε να παρέμβει το υπουργείο ώστε να δοθεί λύση.
• 2011: Oι ναυτικοί του υπό ελληνική σημαία πλοίου M/V «Άρχων», της ναυτιλιακής εταιρίας Delta Sea Maritime Co, έμειναν επί μακρόν εγκαταλειμμένοι στο Λιμάνι της Μάλαγας στην Ισπανία.
