Με επίκεντρο έναν από τους κήπους των αθηναϊκών περιχώρων, ξετυλίγεται ένας σχολιασμός του υβρίδιου πόλης και φύσης, που δέσποζε αρκετά χρόνια, στη μεταπολεμική περίοδο: Σχολιασμός που αποφεύγει ή επιχειρεί να αποφύγει τη νοσταλγία και τον εξωραϊσμό του παρελθόντος.
Μετά τον Υμηττό, την Αττική, Τα βουνά του κόσμου, ο συγγραφέας επανέρχεται σε μια επιλεκτική ιστόρηση, με χρησιμοθηρική λογική. Στο στόχαστρό του είναι πάντα η εκτατική αστικοποίηση που συρρικνώνει και «απαρτιώνει» σημαντικούς χώρους ζωής – κάνοντας ανέφικτες παλιές και νέες λειτουργίες.
Ως πρόθεση τουλάχιστον, το βιβλίο (Εκδόσεις Μανδραγόρας) δεν είναι βολή εναντίον «της ζωής που αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία», αλλά μια διατύπωση πιθανού μέλλοντος.
Γιάννης Σχίζας, Ο κήπος μου, Αφήγημα Πολεοδομικών Προθέσεων, εικονογράφηση Άννα Φιλίνη, Eκδ. Μανδραγόρας Αθήνα 2014, σελ. 64, ISBN 978-960-9476-83-6, τιμή 7 ευρώ.
