Τεράστιες για τη χώρα οι συνέπειες από την αναγκαστική μετανάστευση νέων επιστημόνων
Του Ζαχαρία Ρουστάνη
Η ραγδαία φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας και οι ληστρικές συμβάσεις που δρομολογήθηκαν από τους «εταίρους-θεσμούς» έχουν ανοίξει έναν ατέλειωτο κατάλογο «θυσιών» εις βάρος του λαού, των ζωτικών του πόρων, του παρόντος του και του μέλλοντός του. Σημαντική θέση στον κατάλογο αυτόν καταλαμβάνει η αναγκαστική μετανάστευση-υφαρπαγή των νέων και δη των επιστημόνων, τους οποίους η ελληνική κοινωνία εκπαίδευσε δαπανώντας δικούς της πόρους. Υφαρπάζεται επομένως μια σημαντική δυνατότητα της χώρας, το ειδικευμένο προσωπικό που θα μπορούσε να αποτελέσει την ατμομηχανή της παραγωγικής ανασυγκρότησής της.
«Πραγματική τραγωδία για την Ελλάδα», χαρακτηρίζει στην ιστοσελίδα του το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNBC αυτήν τη «φυγή εγκεφάλων, η οποία παραβλέπεται από πολλούς οικονομολόγους. Οι μισοί από τους 160.000 – 180.000 αποφοίτους πανεπιστημίων που έφυγαν από την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι κάτοχοι διδακτορικού»! Και μάλιστα, όπως τονίζεται, «ένα από τα πλέον ανησυχητικά στοιχεία είναι ότι η τάση για μετανάστευση δεν έχει υποχωρήσει, ενώ το 46% των Ελλήνων που ζουν ακόμη στη χώρα σκοπεύει να εγκατασταθεί στο εξωτερικό».
Τα στατιστικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται στο άρθρο προέρχονται από την έρευνα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και συγγραφέα Λόη Λαμπριανίδη. Όπως αναφέρει ο καθηγητής Λ. Λαμπριανίδης, «η φυγή εγκεφάλων έχει τεράστιες συνέπειες για την Ελλάδα. Οι νέοι με υψηλή μόρφωση που εγκαταλείπουν τη χώρα δεν μπορούν να παραμείνουν στην Ελλάδα γιατί η οικονομία ακόμη βυθίζεται και δεν έμεινε κανείς που να δημιουργεί προϊόντα ή υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας. Είναι ένας φαύλος κύκλος».
Στο δημοσίευμα υπογραμμίζεται, καυστικά, ότι «τη στιγμή που η Ε.Ε. θέλει την Ελλάδα να ανορθωθεί και να αναδιαρθρώσει την οικονομία της, η δύναμη της φαιάς ουσίας, που απαιτείται για τη μεταμόρφωση αυτή, φεύγει από τη χώρα». Επίσης, αναφέρεται ότι «αυτή η αβεβαιότητα έχει εμποδίσει πολλούς ανθρώπους από διάφορους τομείς, υπάρχει μια αίσθηση παράλυσης και τα πράγματα έχουν χειροτερέψει μετά τις εκλογές.
Όλοι περιμένουν να δουν πώς θα εξελιχθεί η τετράμηνη παράταση του νέου σχεδίου διάσωσης της Ε.Ε. και αν η Ελλάδα θα μείνει στο ευρώ».
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, η μετανάστευση των νέων επιστημόνων εντάθηκε την τελευταία πενταετία λόγω της οικονομικής κρίσης και της υψηλής ανεργίας, η οποία ξεπερνάει το 50% στους νέους έως 25 ετών, ενώ παραμένει ιδιαίτερα υψηλή στους νέους 25-29 ετών (40%) και στην εξίσου δυναμική ηλικιακή ομάδα των 30-44 ετών (25,5%).
Σε μαρασμό τα ΑΕΙ
Στο εξωτερικό έχουν καταφύγει να αναζητούν την τύχη τους ακόμα και έμπειροι πανεπιστημιακοί και ερευνητές, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επιστημονικής έρευνας, αλλά και της διεκδίκησης ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Με βάση την έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, οι νέοι που αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό έχουν υψηλά ακαδημαϊκά προσόντα. Το 73% έχει μεταπτυχιακό τίτλο, το 51,2% διδακτορικό, το 41% έχει σπουδάσει σε πολύ καλό πανεπιστήμιο. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και οι περίπου 30.000 Έλληνες φοιτητές σε ξένα ΑΕΙ, πολλοί εκ των οποίων επέλεξαν να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό όχι μόνο για να ενισχύσουν το ακαδημαϊκό τους οπλοστάσιο στη μάχη για μια θέση στην αγορά εργασίας, αλλά και διότι ελπίζουν ότι μετά την αποφοίτησή τους θα βρουν δουλειά στη χώρα των σπουδών τους. Τα στοιχεία αυτά είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά για την Tριτοβάθμια Eκπαίδευση της χώρας, της οποίας το προσωπικό δεν ανανεώνεται και σταδιακά οδηγείται στο τέλμα και στην οπισθοδρόμηση, σε σχέση με τις διεθνείς εξελίξεις. Ενδεικτικό είναι ότι, με βάση τα στοιχεία της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) έως το 2016 θα αποχωρήσουν περίπου 1.100 πανεπιστημιακοί, δηλαδή ο ένας στους οκτώ από τους 9.149 σήμερα. Επίσης, υπάρχει κίνδυνος να μην πραγματοποιηθεί μεγάλο μέρος του εκπαιδευτικού έργου, αφού έχουν περικοπεί δραστικά οι πιστώσεις για προσλήψεις συμβασιούχων νέων πανεπιστημιακών.
Τι θα αντιτάξει η νέα κυβέρνηση και πώς θα ανακόψει τη συνεχιζόμενη εκροή επιστημονικών πόρων; Αρκούν, άραγε, τα ευχολόγια για την ενίσχυση των δομών κοινωνικής οικονομίας;
