Μέσα στον Αύγουστο η κυβέρνηση άρχισε να προετοιμάζεται για τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά με την άμεση εφαρμογή ενός σχεδίου «εξορθολογισμού» των αναγκών των σχολείων. Το σχέδιο του υπ. Παιδείας περιλαμβάνει το κλείσιμο εκατοντάδων σχολικών μονάδων και τη σύμπτυξη χιλίων τμημάτων, σε μια απόπειρα να μειωθεί το εκπαιδευτικό κόστος. Η κυβερνητική γραμμή σύμφωνα με τον Κ. Πιερρακάκη είναι ότι πρόκειται για απαραίτητες συγχωνεύσεις τμημάτων που δεν ξεπερνούν το 2% του συνόλου ενώ τα σχολεία που κλείνουν λέγεται πως είτε ήταν «σχολεία φαντάσματα», είτε υπάρχουν σοβαρά κτηριακά ζητήματα είτε οι μαθητές ήταν ελάχιστοι. Αντίθετη άποψη βέβαια έχουν τόσο οι εκπαιδευτικοί όσοι και οι γονείς που ήδη έχουν ξεκινήσει κινητοποιήσεις ενάντια σε αυτή την απόφαση που θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Σε ό,τι αφορά το κλείσιμο 235 σχολείων, πίσω από την επιχειρηματολογία για λουκέτα σε «σχολεία-φαντάσματα» η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει το κλείσιμο δεκάδων μονάδων σε όλη τη χώρα και ειδικά εκείνων που εξυπηρετούν απομακρυσμένες περιοχές και ιδίως μικρά χωριά. Οπότε είναι απόλυτα λογικό να μιλάμε για σχολεία με λίγους μαθητές/ριες τα οποία όμως κλείνοντας θα τους αναγκάσουν να μεταφερθούν σε άλλα όμορα τα οποία βέβαια μπορεί να είναι αρκετά χιλιόμετρα πιο μακριά. Κάτι τέτοιο είναι προφανές πως επηρεάζει την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τη ζωή των μαθητών και των οικογενειών τους αλλά και τη βιωσιμότητα των κοινοτήτων τους που πλέον θα στερούνται ακόμη και στοιχειώδεις κρατικές παροχές. Όσο δε για τις δήθεν ανησυχίες της κυβέρνησης περί υπογεννητικότητας και ερήμωσης της υπαίθρου, εδώ αποδεικνύεται στην πράξη ότι πρόκειται για υποκρισία αφού αυτές οι αποφάσεις έχουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Επιπλέον το κλείσιμο των σχολείων λόγω κτιριακών προβλημάτων αποτελεί μια παραδοχή από μεριάς του κράτους ότι αδυνατεί και δεν θέλει να παρέχει ούτε τα στοιχειώδη στην εκπαίδευση, ασφαλή κτίρια δηλαδή. Μπορεί ο Κ. Πιερρακάκης να θέλει να κάνει μπίζνες με διαδραστικούς πίνακες, ποιος ξέρει με τι κόστος και όρους, αλλά όταν πρόκειται για παροχές που δεν εμπεριέχουν τέτοια κίνητρα δεν υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον, παρότι σε αυτή την κατηγορία λουκέτων περιλαμβάνονται και σχολεία με πολλούς μαθητές/ριες, συχνά ακόμη και μεγάλων αστικών κέντρων.
Αντίστοιχη είναι και η κατάσταση με την συγχώνευση 1.000 σχολικών τμημάτων που ήδη έχει αποφασιστεί και σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς αναλογεί με το κλείσιμο 100 επιπλέον σχολείων. Αυτό που προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση είναι να δημιουργήσει παντού 25άρια τμήματα, συγχωνεύοντας τα ήδη υπάρχοντα. Κάτι τέτοιο σύμφωνα και με τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς θα μειώσει σημαντικά την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, καθώς όχι μόνο τα τμήματα που δημιουργούνται ξεπερνούν τους 25 μαθητές/ριες ανά τάξη, φτάνοντας σε πολλές περιπτώσεις τους 28 ή και 29 αλλά και οι μαθητές που χρήζουν παράλληλης στήριξης θα συνωστίζονται σε μεγάλα τμήματα με έναν εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης να αντιστοιχεί σε πολλαπλάσιους μαθητές σε σχέση με πέρυσι. Μάλιστα σε περιπτώσεις όπου ο αριθμός των εγγεγραμμένων ξεπερνά το επιθυμητό όριο, τότε οι μαθητές θα είναι αναγκασμένοι να αλλάξουν σχολείο παρότι δεν συντρέχει κανένας αντικειμενικός λόγος, ενώ η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος πέρα από ταλαιπωρία για την οικογένεια είναι και απορυθμιστικός παράγοντας για την εκπαιδευτική πορεία των μαθητών. Δυσμενείς θα είναι οι επιπτώσεις και για τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι έπειτα από τη συγχώνευση τμημάτων θα είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν σε περισσότερα από 1 ή και 2 σχολεία για να καλύπτουν το ωράριο τους. Τέλος η δημιουργία υπεράριθμων τμημάτων δεν λαμβάνει υπόψη της ούτε τις κτιριακές υποδομές πολλών σχολείων τα οποία λειτουργούν με «τάξεις-κλουβιά» όπου με το ζόρι χωρούσαν τμήματα με 15-20 παιδιά τα προηγούμενα χρόνια.
Η απάντηση της κυβέρνησης στις αιτιάσεις γονέων και εκπαιδευτικών για αυτά τα ζητήματα είναι είτε η πλήρης απαξίωση και η αδιαφορία είτε η καταστολή και η τιμωρία των εκπαιδευτικών που ζητούν εξηγήσεις ή αρνούνται να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις.
