Καταλαβαίνω γιατί απεργήσανε προχτές οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ διαμαρτυρόμενοι για την υποβάθμιση των υπηρεσιών που παρέχονται στους εργαζόμενους που αναγκαστικά μετακινούνται καθημερινά με τα λεωφορεία για να πάνε στις δουλειές τους. Προφανώς, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και ταλαιπωρούνται πια και οι ίδιοι οι υπάλληλοι του οργανισμού από το χάλι που έχουν οι συγκοινωνίες, όχι μόνο από τις δυσλειτουργίες, αλλά και από τα παράπονα των επιβατών που τα βάζουν με τους οδηγούς -συχνά με πολύ έντονο ύφος από την καθημερινή κοροϊδία, έχοντας ξεροσταλιάσει με καύσωνα ή με βροχή στις στάσεις. Ένα πραγματικό μαρτύριο, καθημερινό, να πρέπει να περιμένεις 15, 25 και 35 λεπτά της ώρας όρθιος, μετά από πολλές ώρες κακοπληρωμένης εργασίας, για να πας σπίτι σου στριμωγμένος σαν σαρδέλα μέσα σε ένα λεωφορείο που ξεκινάει κατάμεστο από την αφετηρία λόγω των αραιών δρομολογίων. Τα στοιχεία που έδωσαν οι εργαζόμενοι στις Οδικές Συγκοινωνίες δείχνουν την αληθινή κατάσταση που ζει ο κόσμος και όχι τα φανταχτερά νούμερα των πλεονασμάτων που προβάλουν ανενδοίαστα με κάθε ευκαιρία οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός. Για τα προγραμματισμένα δρομολόγια λείπουν 350 οχήματα που μένουν ακινητοποιημένα από ελλείψεις σε προσωπικό και ανταλλακτικά. Μετά τις περικοπές που γίνονται πάντα σε βάρος των μη προνομιούχων πολιτών, λείπουν 300 οδηγοί και 200 τεχνικοί για να καλύψουν τις ανάγκες 600.000 επιβατών που μετακινούνται μ’ αυτά τα μέσα κάθε μέρα.
Τουλάχιστον, μέχρι να λύσουν το πρόβλημα ας διαθέσουν τα εκατοντάδες αυτοκίνητα των βουλευτών με τους σοφέρ τους για να πηγαίνουν τους φτωχούς πολίτες στα σπίτια τους! Θα ήταν κι αυτό μια προσωρινή λύση.
Θάνος Δουλάμης
