Οι αποκαλύψεις για το ρόλο Αποστολόπουλου αναδεικνύουν τη σαπίλα, το τέλος της οποίας είναι όρος διεξόδου και «σταθερότητας»
Στο 1965 πρέπει να ανατρέξει κανείς για να βρει ομοιότητες με την καμαρίλα και τη μυρωδιά προχωρημένης σήψης που αναδύει η πολιτική ζωή της χώρας. Στην εποχή, δηλαδή, που η ωμή παρέμβαση ξένων και εγχώριων κέντρων αποσκοπούσε στην με κάθε τρόπο καταστρατήγηση της λαϊκής θέλησης, ώστε να επιβληθούν λύσεις συμβατές με τις δικές τους επιδιώξεις. Στην εποχή που η ειδησεογραφία κατακλυζόταν από αποκαλύψεις για χιλιάδες δολάρια που άλλαζαν χέρια, προκειμένου να εξαγοραστεί η «συνείδησις των κοινοβουλευτικών ανδρών».
Τι άλλο φέρνουν στη μνήμη όσα αποκαλύφθηκαν και διαδραματίστηκαν χθες, μετά τις καταγγελίες Χαϊκάλη-Καμμένου για απόπειρα εξαγοράς του πρώτου, ώστε να ψηφίσει Σταύρο Δήμα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Ο Γιώργος Αποστολόπουλος είναι το πρόσωπο που καταγγέλθηκε ως μεσάζοντας για το χρηματισμό. Σύμφωνα με όσα έχουν δει, μέχρι στιγμής, το φως της δημοσιότητας, πρόκειται για τραπεζικό στέλεχος που συνεργάστηκε στο παρελθόν με τη γερμανική Deutsche Bank και funds του εξωτερικού αλλά και την Τράπεζα Πειραιώς του Σάλλα. Ο Π. Καμμένος ανέφερε ότι ο ίδιος ο Αποστολόπουλος παρουσιαζόταν ως σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου και αργότερα του Α. Σαμαρά και ότι ο σημερινός πρωθυπουργός, μέσω Δ. Σταμάτη, τον είχε συστήσει σε εκείνον, πριν φύγει από τη Ν.Δ. και ιδρύσει τους ΑΝΕΛ, ώστε να τον συμβουλεύσει για το σκάνδαλο των CDS και της «επένδυσης» στη χρεοκοπία της χώρας.
Στη συνέχεια, ο Γ. Αποστολόπουλος φέρεται να ακολούθησε τον Π. Καμμένο στον «αντιμνημονιακό αγώνα», ως σύμβουλος για τραπεζικά και οικονομικά θέματα, για να τον εγκαταλείψει στη συνέχεια (την άνοιξη του 2013) και να επιστρέψει στις τραπεζικές δραστηριότητες αλλά και στο νεοδημοκρατικό περιβάλλον, σύμφωνα, πάντα, με τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ.
Από την πλευρά της, η Ν.Δ. έσπευσε να «αποκαλύψει» ότι ο Αποστολόπουλος ήταν σύμβουλος του Π. Καμμένου και να εμφανίσει φωτογραφίες από τη συνάντηση Καμμένου-Τσίπρα, στην οποία συμμετείχε και ο Αποστολόπουλος. «Ήταν στενός συνεργάτης του Π. Καμμένου», δήλωσε ο γραμματέας της Ν.Δ. Α. Παπαμιμίκος προσθέτοντας ότι «ο καθένας πλέον μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα». Επιχείρημα, πάντως ,αμφίβολης αξίας στο βαθμό που ισχύει ότι ο περιζήτητος σύμβουλος εγκατέλειψε τον Π. Καμμένο, αξιοποιώντας στη συνέχεια την παλιά γνωριμία με τους ΑΝΕΛ και τον Π. Χαϊκάλη.
Την ίδια στιγμή, η κοινωνία παρακολουθεί με απαξία και οργή όσα διαδραματίζονται στην πολιτική σκηνή: Σύμβουλοι, συνεργάτες και άνθρωποι για όλες τις δουλειές, μετακινούνται από τις τράπεζες στα κόμματα, από το μνημονιακό στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο και πάλι πίσω. Από το ημίφως της «πολιτικής» στο σκοτάδι συναλλαγών και εκβιασμών. Ηχογραφήσεις, κάμερες και παρακάμερες, CDs, μυστικά και ντοκουμέντα… Άνθρωποι του παρασκηνίου που κινούν νήματα και «αντιπροσωπεύουν» κέντρα και παράκεντρα, σε άμεση συνεργασία με κόμματα, οικονομικά συμφέροντα και κυβερνήσεις. Οι αποκαλύψεις αναδεικνύουν περίτρανα το μέγεθος της σήψης του πολιτικού συστήματος. Του πολιτικού συστήματος που απαιτεί… σταθερότητα και ομαλότητα για να αποφύγει πιθανά «ατυχήματα» και να διαιωνιστεί.
Οι διάλογοι του Αποστολόπουλου με τον Χαϊκάλη είναι αποκαλυπτικοί: Ο Αποστολόπουλος, αναφερόμενος ευθέως σε ποσό 600-700 χιλιάδων ευρώ, τονίζει: «Στα φέρνω και στ’ ακουμπάω στα ποδαράκια σου». Και σε άλλο σημείο: «Στεγανά και ξάστερα στο λέω, γιατί διαφορετικά θα γίνουμε κόλαση… Τα λεφτά τα έχω κυριολεκτικά τώρα… Το πιο εύκολο πράγμα. Έξι-επτά κατοστάρικα τώρα. Θα τα τσεκάρω ένα-ένα (σ.σ. εννοεί τα χαρτονομίσματα) μήπως είναι «χτυπημένα» από εγκληματική ενέργεια και στα δίνω αμέσως».
Πιο κάτω ο Αποστολόπουλος αφήνει να εννοηθεί ότι θα «μοιράσει» και σε άλλους βουλευτές. «Υπάρχουν κι άλλοι. Δεν είσαι μόνο εσύ… Δεν είναι πλάκα… Είναι γνήσια. Πρέπει, όμως, να τα τσεκάρω γιατί από την απαγωγή του Παναγόπουλου κυκλοφορούν αρκετά νούμερα “χτυπημένα”…».
Απάντηση -ως στέλεχος τραπεζών- έχει ο Αποστολόπουλος και για το πώς θα γίνει το ξέπλυμα: «Όταν περάσει η φασαρία, τον Φλεβάρη, θα τα κάνουμε χρυσό. Λίγα-λίγα. Δέκα-δέκα, είκοσι-είκοσι. Σιγά-σιγά. Είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά. Να βελτιώσεις και συ λιγάκι τη ζωή σου».
Η συνομιλία αποδεικνύει τα δομικά χαρακτηριστικά του σάπιου πολιτικού συστήματος το οποίο, κυριολεκτικά, με κάθε τρόπο επιχειρεί φτιασιδωμένο να ξανασταθεί στα πόδια του. Η «σταθερότητα» που ευαγγελίζονται σημαίνει διαιώνιση αυτής της πραγματικότητας, σημαίνει οριστική υποδούλωση της χώρας. Η αλλαγή και η διέξοδος για το λαό και τη χώρα έχουν ως απαράβατη προϋπόθεση το γκρέμισμα αυτού, ακριβώς, του σάπιου πολιτικού συστήματος.
«Δ»
