Την Παρασκευή έγινε η δεύτερη από τον νέο κύκλο συνελεύσεων που πραγματοποιούν αυτόν τον καιρό οι V for Voucher-ades. Τι συμβολίζει όμως αυτό το ευφάνταστο όνομα; Την απάντηση τη δίνουν οι ίδιοι. «Είμαστε οι αόρατοι-ωφελούμενοι στις θέσεις των απολυμένων ιδιωτικών υπαλλήλων στις επιχειρήσεις. Είμαστε οι εργαζόμενοι στα κοινωφελή (5μηνα) προγράμματα που καλύπτουν τις θέσεις των υπό διωγμό δημοσίων υπαλλήλων, ανεξαρτήτως πτυχίου ή προϋπηρεσίας. Είμαστε παντού, σε κάθε νοσοκομείο, δήμο, εργοστάσιο ή εταιρία».
Βρισκόμενοι απέναντι στην κάθε μορφής αυθαιρεσία από καθυστερήσεις πληρωμών μέχρι απειλές σε εργαζόμενους, οι «ωφελούμενοι» συνεχίζουν τον αγώνα τους.
Αξίζει όμως να θυμηθούμε σε τι ακριβώς σχεδιασμούς εντάσσονται τα voucher. Αποτελούν μέρος του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τη Νέα Γενιά και εντάσσονται στις Ενεργητικές Πολιτικές Απασχόλησης, βασική πολιτική για την απασχόληση βάσει των στρατηγικών επιλογών της Ε.Ε. Αυτό που επιδιώκεται είναι διαρθρωτικές αλλαγές στη δομή της αγοράς εργασίας και οι μεταβολές στο κυρίαρχο πρότυπο της σχέσης μισθωτής εργασίας, μέσω της συρρίκνωσης της πλήρους και σταθερής εργασίας και της επέκτασης ευέλικτων μορφών.
Αποτελέσματα
Ειδικότερα, το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Επιταγή Εισόδου στην Αγορά Εργασίας για Νέους Ανέργους έως 29 ετών» αναμενόταν, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 3.11577/5.7600/1-4-2013 ΚΥΑ, να «ωφελήσει» -και όχι να απασχολήσει- 35.000 νέους ανέργους 18 έως 29 ετών, εκ των οποίων 15.000 απόφοιτους ΑΕΙ-ΤΕΙ και 20.000 αποφοίτους Δευτεροβάθμιας και Μεταδευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Ως προς τον διακηρυγμένο στόχο της δράσης, ο οποίος υπήρξε «η απόκτηση και βελτίωση των γνώσεων των ωφελούμενων σε πραγματικές συνθήκες εργασιακού περιβάλλοντος και η προσαρμογή των γνώσεων σε πραγματικές συνθήκες εργασίας», τα προγράμματα κατάρτισης δεν έχουν καν ουσιαστικό περιεχόμενο καθώς δεν προσφέρουν στους νέους συγκεκριμένες γνώσεις. Ακόμα απέτυχαν και ως προς τον «επιδιωκόμενο» στόχο μείωσης της καταγεγραμμένης ανεργίας, κριτική που δεν περιορίζεται μόνο στην Επιταγή Εισόδου στην Αγορά Εργασίας, αλλά αφορά, συνολικά, τις μέχρι τώρα εφαρμοσμένες Ενεργητικές Πολιτικές Απασχόλησης. Ο κύριος όγκος διαχείρισης των προγραμμάτων υλοποιείται από τον ΟΑΕΔ, ο οποίος κατά τα έτη 2010-2012 υπολογίζεται ότι είχε υλοποιήσει προγράμματα συνολικού προϋπολογισμού 3,2 δισ. στα οποία υπολογίζεται ότι συμμετείχαν συνολικά 739.770 άτομα. Αν υπολογίσει κανείς ότι το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ανεργία αφορά 350.000 ανέργους, σημαίνει ότι από το 2010 ώς σήμερα έχουν εμπλακεί, σε παρεμφερή προγράμματα, πάνω από 1.000.000 άνεργοι.
Οι αριθμοί φαίνονται εντυπωσιακοί αλλά καταπέφτουν όταν διαπιστωθεί ότι σε όλη αυτή την τετραετία τα ποσοστά ανεργίας όχι μόνο δεν έπεσαν, αλλά ακολούθησαν εντυπωσιακή πορεία. Στην εργασιακή τους πραγματικότητα τώρα, η έγκαιρη καταβολή των δόσεων του επιδόματος καθυστερεί, με τους φορείς κατάρτισης (ΚΕΚ) να δηλώνουν ανεύθυνοι και να παραπέμπουν τους «ωφελούμενους» στο υπουργείο Εργασίας. Οι ώρες πρακτικής κατάρτισης υπερβαίνουν το προβλεπόμενο όριο των 6 ωρών (Nestle, Citybank, Rolco, Αφοί Στεργίου) αφού στην ουσία οι καταρτιζόμενοι καλύπτουν πάγιες ανάγκες των επιχειρήσεων, χωρίς ταυτόχρονα να έχουν δικαίωμα καταγγελίας των παραβιάσεων, αφού νομικά δεν αναγνωρίζονται ως εργαζόμενοι. Ταυτόχρονα, η πρόβλεψη περί 12μηνης συνέχειας της απασχόλησης του «ωφελούμενου», μετά την ολοκλήρωση του 5μηνου, λειτούργησαν και λειτουργούν ως παράγοντας μείωσης των αντιδράσεων απέναντι στις παραπάνω παραβιάσεις, χωρίς ωστόσο οι προσδοκίες των «ωφελούμενων» να πραγματοποιούνται, ενώ ακριβώς λόγω μηδενικού εργασιακού κόστους, οι επιχειρήσεις προχωρούν σε απολύσεις προσωπικού, «προσλήψεις» μέσω voucher και αφού ολοκληρωθούν τα 5μηνα, παίρνουν νέους voucherades, παραβλέποντας των περιορισμό (για επιχειρήσεις που απασχολούν 0-4 άτομα αντιστοιχεί 1 καταρτιζόμενος, για επιχειρήσεις που απασχολούν άνω των 5 αντιστοιχεί αριθμός καταρτιζόμενων ίσος με το 30% των απασχολούμενων) που ισχύει στην αναλογία εργαζόμενων-καταρτιζόμενων, αφού διαθέτουν θεσμική κάλυψη.
Ακόμη, μια και τα προγράμματα απέτυχαν να μειώσουν και την ανεργία, προτείνεται ως λύση «τα προγράμματα επιδότησης του μισθολογικού κόστους απασχόλησης να απευθυνθούν σε επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων στο εξωτερικό, σε χώρες εντός και εκτός Ε.Ε., δεδομένης της αδυναμίας των ελληνικών επιχειρήσεων να απορροφήσουν ανέργους»…
