Η Παρασκευή 5 Μάρτη 2010, είναι σίγουρο πως θα καταγραφεί με, μάλλον, μελανά χρώματα στην κοινοβουλευτική ιστορία του τόπου.
Η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή, με την ουσιαστική στήριξη της Νέας Δημοκρατίας και την αποφασιστική συμπόρευση του ΛΑΟΣ, ενέκρινε τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης που, στο όνομα της «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας, ανατρέπουν κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων, καταστρατηγούν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πλήττουν μισθούς και συντάξεις και επιβάλλουν ληστρικές αυξήσεις έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, ΕΦΚ), συνθλίβοντας κυριολεκτικά το επίπεδο ζωής εργαζομένων και συνταξιούχων και των άλλων πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
Την αντισυνταγματικότητα αυτών των ρυθμίσεων, που παραβιάζουν Διεθνείς Συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, αλλά και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, καθώς και αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, σημειώνει ακόμη και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής στην έκθεσή της για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο αυτό, με ευθύνη όχι μόνο του συντηρητικού πολιτικού άξονα ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΛΑΟΣ, ψηφίστηκε από τη Βουλή, με την παρουσία ελάχιστων βουλευτών. Αποτελεί πρόκληση ένα κυριολεκτικά έρημο Κοινοβούλιο με λιγότερους από 8 έως 10 βουλευτές, να αποφασίζει ένα νόμο με τόσο δραματικές συνέπειες για εκατομμύρια πολίτες.
Όμως, για την εικόνα αυτή, ευθύνη έχει και η ηγεσία του ΚΚΕ, η οποία για άλλη μια φορά αρνήθηκε οποιαδήποτε κοινή δράση και απέρριψε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να κατατεθεί κοινό αίτημα ονομαστικής ψηφοφορίας, ώστε κάθε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. ή του ΛΑΟΣ, να καταγραφεί ως και προσωπικά υπεύθυνος για την κατακρεούργηση των λαϊκών κατακτήσεων.Η ημέρα, όμως, αυτή θα καταγραφεί επίσης για την εκδήλωση, μέσα και στον προαύλιο χώρο της Βουλής, ενεργειών που επιβεβαιώνουν ακόμη μια φορά ότι η αντεργατική και αντιλαϊκή οικονομική πολιτική, συμβαδίζει πάντα χέρι-χέρι με τον αυταρχισμό και την αυθαιρεσία.
Μιλάμε συγκεκριμένα για τους προπηλακισμούς σε βάρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, την πραγματοποίηση ακόμη και σύλληψης και ξυλοδαρμού διαδηλωτή, που μεταφέρθηκε σαν σε κρατητήριο στα υπόγεια της Βουλής, αλλά πάνω απ’ όλα, για τον τραυματισμό του ήρωα των αγώνων του λαού μας, του αιώνιου έφηβου Μανώλη Γλέζου, που έπρεπε να φτάσει στα 88 του χρόνια για να δοκιμάσει, από απόσταση αναπνοής, τι σημαίνει «προστασία του πολίτη» από τις δυνάμεις τάξης της «σοσιαλιστικής» μας κυβέρνησης.
Ο (εσω)κοινοβουλευτικός
