19-20 Οκτωβρίου
Ολοκληρώνεται η προεκλογική περίοδος με επιβλητική συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου υποστηρικτών του κυβερνώντος κόμματος MAS στη Λα Παζ [βλ. φωτογραφία]. Πραγματοποιούνται χωρίς επεισόδια οι προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Oι δημοσκοπήσεις και τα exit polls όλων των ιδιωτικών ΜΜΕ, που ανήκουν στην ολιγαρχία, δίνουν πρώτο το δίδυμο Μοράλες-Λινέρα, με διαφορά 8-12% από τον Κάρλος Μέσα, ηγέτη του βασικού κόμματος της αντιπολίτευσης (o νόμος απαιτεί, για την εκλογή προέδρου από τον Α΄ γύρο, ο πρώτος σε ψήφους να υπερβαίνει το 40% και να έχει διαφορά τουλάχιστον 10% από τον δεύτερο).
21-23 Οκτωβρίου
Τα πρώτα ανεπίσημα αποτελέσματα, που στέλνονται με φαξ από τα εκλογικά τμήματα των μεγάλων πόλεων –όπου συγκεντρώνεται η δύναμη της αντιπολίτευσης– δείχνουν μια διαφορά της τάξης του 8%. Η μετάδοση ανεπίσημων αποτελεσμάτων σταματά καθώς συγκεντρώνονται επίσημα αποτελέσματα, καταμετρημένα με τον παραδοσιακό τρόπο. Η αντιπολίτευση και τα δυτικά ΜΜΕ αρχίζουν να μιλούν ενορχηστρωμένα για νοθεία, ενώ καθυστερούν τα αποτελέσματα από απομακρυσμένες ιθαγενικές επαρχίες, που αποτελούν προπύργιο του Μοράλες. Λίγες εκατοντάδες αντιπολιτευόμενων διαδηλώνουν.
24 Οκτωβρίου
Ανακοινώνονται τα επίσημα τελικά αποτελέσματα. Ο Μοράλες δηλώνει ότι νίκησε, αφού αποστά 47,1% έναντι 36,5% του Μέσα (διαφορά 10,6%). Η αντιπολίτευση, οι ΗΠΑ, η Ε.Ε., η Βραζιλία, η Χιλή, η Κολομβία και ο Μάκρι, απερχόμενος πρόεδρος της Αργεντινής –όπου ακόμη δεν έχει αναλάβει τα καθήκοντά του ο νεοεκλεγείς περονιστής Αλμπέρτο Φερνάντεζ– δηλώνουν ότι δεν αναγνωρίζουν το αποτέλεσμα και ζητούν Β΄ γύρο. Το Μεξικό, ο Φερνάντεζ, το Κίνημα Αδεσμεύτων, η Νικαράγουα, η Βενεζουέλα, η Κούβα και προσωπικότητες όπως ο πρώην πρόεδρος της Ουρουγουάης Πέπε Μουχίκα χαιρετίζουν τη νίκη του Μοράλες.
25-31 Οκτωβρίου
Ο Μοράλες καλεί οποιαδήποτε ξένη κυβέρνηση ή διεθνή οργανισμό το επιθυμεί, να πραγματοποιήσει επανακαταμέτρηση των ψήφων, προσθέτοντας ότι εάν διαψευστούν τα επίσημα αποτελέσματα θα πραγματοποιηθεί Β΄ γύρος. Ταυτόχρονα καταγγέλλει ότι προετοιμάζεται πραξικόπημα, που θα εκδηλωθεί την επόμενη εβδομάδα. O Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών (OAS), υποχείριο της Ουάσιγκτον, ζητά να πραγματοποιηθεί Β΄ γύρος των προεδρικών εκλογών χωρίς επανακαταμέτρηση «δεδομένης της έκτασης των καταγγελιών». Εντείνονται οι συγκρούσεις μεταξύ οπαδών της αντιπολίτευσης και υποστηρικτών του Μοράλες, πλέον με νεκρούς και τραυματίες και από τα δύο στρατόπεδα, ενώ η Αστυνομία «παρατηρεί».
1-7 Νοεμβρίου
Το προεδρικό ελικόπτερο πραγματοποιεί αναγκαστική προσγείωση μετά από «απρόσμενη βλάβη», που από πολλούς εκλαμβάνεται ως απόπειρα φυσικής εξόντωσης του Μοράλες. Κλιμακώνονται οι συγκρούσεις στους δρόμους: τα δυτικά ΜΜΕ παρουσιάζουν ακόμη και τους νεκρούς υποστηρικτές του Μοράλες, όπως ο 20χρονος Λίμπερτ Γκουζμάν, που δολοφονήθηκε από ακροδεξιούς συμμορίτες στην Κοτσαμπάμπα ως «θύματα του καθεστώτος» [βλ. φωτογραφία από την κηδεία, όπου επικράτησε το σύνθημα «Καμάτσο-Μέσα-Δολοφόνοι»]. Ο ακροδεξιός και ρατσιστής Λουίς Φερνάντο Καμάτσο φτάνει στη Λα Παζ από τη Σάντα Κρουζ (έδρα της λευκής ολιγαρχίας, που συγκεντρώνεται στις πλούσιες επαρχίες) «για να διώξει τον Μοράλες». Η ιθαγενής δήμαρχος του Βίντο βασανίζεται επί ώρες δημόσια από «διαδηλωτές».
8-9 Νοεμβρίου
Αντικυβερνητική ανταρσία ειδικών δυνάμεων της Αστυνομίας στην Κοτσαμπάμπα και στις πόλεις των πλούσιων επαρχιών, που την επόμενη μέρα γενικεύεται. Ο Στρατός δηλώνει ότι δεν πρόκειται να καταστείλει τους «διαδηλωτές» της αντιπολίτευσης που, ενισχυμένοι από τις φασιστικές συμμορίες του Καμάτσο, χτυπούν αδιάκριτα, καίνε κτίρια κ.ο.κ.
10 Νοεμβρίου
Ο OAS ανακοινώνει ότι μια «δειγματοληπτική επανακαταμέτρηση» δίνει ενδείξεις που αμφισβητούν το επίσημο αποτέλεσμα. Ο Μοράλες ανακοινώνει ότι, παρόλο που δεν υπάρχουν αποδείξεις νοθείας, θα πραγματοποιηθεί Β΄ γύρος ώστε να εκλείψει οποιαδήποτε αμφιβολία. Λίγο μετά η στρατιωτική ηγεσία απαιτεί την παραίτησή του «για να αποκατασταθεί η ειρήνη». Το απόγευμα οι Μοράλες, Λινέρα και όλοι οι επόμενοι στην κρατική ιεραρχία (προέδροι και αντιπρόεδροι Γερουσίας και Βουλής) καταγγέλουν πραξικόπημα και ταυτόχρονα παραιτούνται «ώστε να αποφευχθεί η αιματοχυσία».
11 Νοεμβρίου
Ο πρόεδρος του Μεξικού Α.Μ.Λ.Ομπραδόρ καταγγέλει ότι αυτό που συνέβη στη Βολιβία είναι πραξικόπημα και ανακοινώνει ότι παρέχει πολιτικό άσυλο στην παραιτηθείσα βολιβιανή ηγεσία. Ο Τραμπ και οι σύμμαχοί του (Μπολσονάρου, Ντούκες, Πινιέρα) χαιρετίζουν την «αποκατάσταση της δημοκρατίας στη Βολιβία» και εκτοξεύουν απειλές εναντίον Βενεζουέλας και Κούβας. Οι Μοράλες και Λινέρα καταφεύγουν στην επαρχία Τσαπάρε, ιθαγενικό προπύργιο του MAS, ενώ το Μεξικό προσπαθεί να υπερκεράσει το κλείσιμο του εναέριου χώρου από γειτονικά κράτη, που θέλουν να εμποδίσουν τη διαφυγή του Μοράλες με μεξικανικό στρατιωτικό αεροσκάφος. Στη Λα Παζ και άλλες πόλεις ξεκινούν μεγάλες διαδηλώσεις κατά του πραξικοπήματος [βλ. φωτογραφία]. Ο ακροδεξιός Καμάτσο εισβάλλει στο προεδρικό μέγαρο με μια Βίβλο και καταστρέφει τα σύμβολα και τη σημαία των ιθαγενών.
12 Νοεμβρίου
Οι Μοράλες και Λινέρα φτάνουν σώοι στην πόλη του Μεξικού, όπου τους υποδέχεται ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας. Αποκαλύπτεται απόπειρα εξαγοράς μέλους της φρουράς του Μοράλες για να τον δολοφονήσει. H Τζανίν Άνιεζ, Β΄ αντιπρόεδρος της Γερουσίας, αυτοανακηρύσσεται πρόεδρος της Γερουσίας από τους συνεργάτες της, παρά την έλλειψη απαρτίας (απείχαν όλοι οι βουλευτές του MAS, που αποτελούν την απόλυτη πλειοψηφία, αλλά και ορισμένοι της αντιπολίτευσης). Ο επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Γουίλιαμς Κάλιμαν με τηλεοπτικό διάγγελμά του ανακοινώνει ότι «ο Στρατός παρενέβη για να διασφαλιστεί η τάξη». Οι διαδηλώσεις κατά του πραξικοπήματος πολλαπλασιάζονται και μαζικοποιούνται σε όλη τη χώρα.
13 Νοεμβρίου
Η Άνιεζ αυτοανακηρύσσεται «μεταβατική πρόεδρος», χωρίς έγκριση από τη Γερουσία και τη Βουλή αλλά με υιοθέτησή της από το Ανώτατο Δικαστήριο και με την υποστήριξη του Στρατού. Υπόσχεται νέες εκλογές τον Ιανουάριο. Η πρώτη επίσημη πράξη της είναι πάντως να αναγνωρίσει τον Γκουαϊδό ως νόμιμο πρόεδρο της Βενεζουέλας. Χιλιάδες υποστηρικτές του Μοράλες επιχειρούν να καταλάβουν τη Γερουσία, αλλά αποτρέπονται με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες από τις ειδικές αστυνομικές δυνάμεις και στρατιωτικές μονάδες, ενώ στρατιωτικά αεροσκάφη πραγματοποιούν διαρκώς χαμηλές εκφοβιστικές πτήσεις πάνω από τη Λα Παζ [βλ. φωτογραφία].
14 Νοεμβρίου
Ο Μοράλες δηλώνει ότι, όσο η Γερουσία και η Βουλή δεν έχουν κάνει αποδεκτή την παραίτησή του, εξακολουθεί να είναι ο νόμιμος πρόεδρος. Οι διαδηλώσεις κατά του πραξικοπήματος γίνονται πιο δυναμικές, και πολλαπλασιάζονται οι αιματηρές συγκρούσεις: δύο υποστηρικτές του MAS σκοτώνονται από την αστυνομία. Η Άνιεζ δηλώνει ότι ο Μοράλες και ο Λινέρα δεν δικαιούνται να συμμετάσχουν στις εκλογές που θα γίνουν. Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. χαιρετίζουν το γεγονός ότι θα γίνουν «ελεύθερες και δίκαιες εκλογές». Η Ρωσία λέει ότι η Άνιεζ αυτοδιορίστηκε αντικανονικά, αλλά την αναγνωρίζει. Τη νύχτα η Άνιεζ, υπό τα χειροκροτήματα της στρατιωτικής ηγεσίας, του Μέσα και του Καμάτσο, ανακοινώνει τη «νέα κυβέρνηση»: ούτε ένα από τα μέλη της δεν είναι ιθαγενής.
15 Νοεμβρίου
Η κατάσταση εξακολουθεί να είναι αμφίρροπη, καθώς οι πολιτικοί πραξικοπηματίες και ο Στρατός που τους στηρίζει προσπαθούν, δίχως επιτυχία μέχρι στιγμής, να καταστείλουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Η Άνιεζ δηλώνει ότι εάν ο Μοράλες συνεχίσει να αναμειγνύεται στην πολιτική από το Μεξικό, θα πρέπει να προσαχθεί στη δικαιοσύνη. Λατινοαμερικάνικα και διεθνή ΜΜΕ που κάνουν «ενοχλητικά» ρεπορτάζ απειλούνται από την «υπουργό Τύπου» και ακροδεξιούς. Υποστηριζόμενοι από μαχητικές διαδηλώσεις, οι γερουσιαστές και βουλευτές του MAS επιστρέφουν δυναμικά στα έδρανά τους. Με τη συμμετοχή και τμήματος της αντιπολίτευσης που διαφοροποιείται από το πραξικόπημα, εκλέγουν την ιθαγενή Έβα Κόπα, μέλος του MAS, πρόεδρο της Γερουσίας [βλ. φωτογραφία από την ορκωμοσία της], και τον επίσης ιθαγενή και μέλος του MAS Σέρχιο Τσόκε πρόεδρο της Βουλής. Το γεγονός εντείνει την αίσθηση ότι τίποτα δεν έχει κριθεί οριστικά.
