Σημαντικές αποφάσεις του 9ου συνεδρίου του MAS-IPSP στη Βολιβία
Το προηγούμενο Σάββατο ολοκληρώθηκε στο Μοντέρο της επαρχίας Σάντα Κρουζ της Βολιβίας το 9ο τακτικό συνέδριο του κόμματος που στηρίζει την προοδευτική κυβέρνηση της χώρας με πρόεδρο τον Έβο Μοράλες. Το MAS-IPSP (Κίνημα προς το Σοσιαλισμό – Πολιτικό Εργαλείο για την Κυριαρχία του Λαού) απέδειξε για άλλη μια φορά, σύμφωνα με τα λόγια του αντιπροέδρου της χώρας Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα ότι «είναι ένα πληβειακό και δημοκρατικό κόμμα, είναι ο ίδιος ο λαός σε κίνηση – με τα λάθη και τα όριά του, και ταυτόχρονα με την ικανότητα αυτοκριτικής και μόχθου για να ξεπεραστούν τα εμπόδια». Το συνέδριο μεταξύ άλλων αποφάσισε ότι το 2019 θα είναι εκ νέου υποψήφιος ο Έβο Μοράλες, και εξουσιοδότησε τα μέλη του στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία να προτείνουν τον ορθότερο τρόπο για να υλοποιηθεί αυτή η κατεύθυνση. Επίσης ενέκρινε την απόφαση του αντιπροέδρου Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα να μην είναι εκ νέου υποψήφιος – μια κίνηση που αρχικά προξένησε ανησυχία στη λαϊκή βάση και χαρά στο αντίπαλο στρατόπεδο (τα δεξιά ΜΜΕ έφτασαν να γράφουν ότι ο Λινέρα δεν πήγε καν στο συνέδριο, τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι τον έβλεπαν στις τηλεοπτικές τους οθόνες!).
Όπως είπε ο Λινέρα σε μία από τις πολλές παρεμβάσεις του των τελευταίων εβδομάδων, «αρχικά είχαμε πει ότι το θέμα της υποψηφιότητας θα συζητηθεί το 2018. Όμως η ενεργοποίηση της αντιπολίτευσης αύξησε την αβεβαιότητα στους πολίτες. Και, κάτω από την πίεση της βάσης του κόμματός μας, αποδεχτήκαμε να ληφθούν αποφάσεις σε αυτό το συνέδριο, ώστε να εξαλειφθεί η όποια σύγχυση». Και πρόσθεσε ότι «η μεγαλύτερη διασφάλιση για τη νίκη του MAS-IPSP, και άρα τη συνέχιση εφαρμογής της Πατριωτικής Ατζέντας 2025, είναι η υποψηφιότητα του Έβο – τον οποίο δεν μπορεί να νικήσει κανείς σε προεδρικές εκλογές». Όσον αφορά τη δική του απόφαση να μην είναι υποψήφιος αντιπρόεδρος, ο Λινέρα εξήγησε ότι «θέλω έτσι να βοηθήσω τον Έβο να έχει μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων εσωκομματικά και στις συνεργασίες με άλλες δυνάμεις, ώστε να διασφαλιστεί η συνοχή και στερέωση των πολιτικών δομών μας». Και περιγέλασε όσους προσπαθούσαν να μιλήσουν για διαζύγιο Μοράλες-Λινέρα, λέγοντας ότι «ο Έβο είναι σύντροφος, φίλος και αδελφός, είναι ο ηγέτης ενός ιστορικού κινήματος που ούτε εμείς δεν γνωρίζουμε πόσο μακριά θα μας πάει»!
«Ζούμε μια φυσιολογική άμπωτη»
Οι πρόσφατες παρεμβάσεις του Λινέρα δείχνουν ότι δεν τον απασχολεί τόσο το «κουτσομπολιό» για τη μη υποψηφιότητά του, ούτε καν η δεξιά αντιπολίτευση, όσο η ανάγκη να κατανοηθεί ότι και η Βολιβία ζει μια ύφεση του κινήματος: «Αυτό που βιώνουμε τα τελευταία τρία χρόνια στη Βολιβία είναι μια άμπωτη. Εξακολουθούμε βέβαια να έχουμε την ηγεμονία, γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική ικανή να αμφισβητήσει τον τύπο κοινωνίας που σταδιακά οικοδομούμε. Παρά τη βιαιότητα της αντιπολίτευσης και τον πολλαπλασιασμό των κριτικών της, δεν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο απέναντι στο δικό μας. Υποχωρήσεις παρουσιάζονται σε όλες τις επαναστάσεις λόγω ενός απλού γεγονότος: οι άνθρωποι δεν μπορεί να κινητοποιούνται αιωνίως! Μετά από κάποιο καιρό ηρωισμού, επιστρέφουν στις καθημερινές τους ασχολίες. Πρόκειται για κάτι φυσιολογικό και αναπόφευκτο σε όλες τις επαναστάσεις. Σε κάθε επανάσταση ένα μέρος της κοινωνίας μετατρέπεται σε “καθολική τάξη”, δηλαδή σε φορέα καθολικών σχεδίων που αφορούν όλους. Οικοδομεί “κοινά” που ελκύουν την υπόλοιπη κοινωνία και κόσμος κινητοποιείται γύρω από αυτά. Αυτό μεταφράζεται σε δημόσιες πολιτικές, όπως στη Βολιβία οι εθνικοποιήσεις και η αναδιανομή του πλούτου. Το αντίθετο συμβαίνει τη στιγμή της υποχώρησης: η κοινωνία αποτραβιέται στο μερικό, στο ατομικό, στο τοπικό. Και μένει το κράτος με το μονοπώλιο του καθολικού. Περίπλοκο, έτσι; Ειδικά για έναν επαναστάτη που σκέφτεται τη σταδιακή αποσύνθεση του κράτους! Γι’ αυτό είναι καθήκον του επαναστάτη να σπρώξει όπως μπορεί, ξανά και ξανά, ώστε να οικοδομηθούν και πάλι τα “κοινά”»…
Και συμπλήρωσε: «Αν κατανοήσουμε αυτό που συμβαίνει, μπορούμε να το ξεπεράσουμε. Σε άλλες χώρες απέτυχαν να συλλάβουν την επαναδιαμόρφωση των κοινωνικών ιδεολογιών. Επιπλέον, μας διαφοροποιεί και το οικονομικό μοντέλο: εάν δεν είχαμε μια συμπαγή οικονομία, δεν θα ήμασταν εδώ να συζητάμε! Τι κάνει η οικονομία; Προσφέρει ένα προστατευτικό δίχτυ. Χωρίς αυτό, ένα πολιτικό λάθος μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο. Φυσικά δεν πρέπει να κάνουμε υπερβολικά πολλά πολιτικά και ιδεολογικά λάθη – διότι θα εξαντλήσουν αυτό το οικονομικό πλαίσιο προστασίας. Σε αντίθεση, ξανά, με ό,τι συμβαίνει σε άλλα κράτη, η κριτική που μας απευθύνεται δεν αφορά την ουσία αλλά κάποιες μορφές διοίκησης. Κατά τα άλλα, η κοινωνία μας είναι ηθικά σύμφωνη με τη γενική διαδικασία μετασχηματισμού που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στη Βραζιλία και στην Αργεντινή, από την άλλη, υπάρχει μια σαφής νεοφιλελεύθερη παλινόρθωση». Όσο για το τι θα κάνει ο ίδιος, ο Λινέρα δήλωσε ότι θα ζητήσει να βρεθεί στο πιο δύσκολο κατά τη γνώμη του χαράκωμα, «εκεί όπου έχουμε τις περισσότερες αδυναμίες και η Δεξιά έχει προχωρήσει περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε: στη μάχη των ιδεών».
Ε.Φ.
