Είναι πολλές οι φορές τον τελευταίο καιρό που σκέφτομαι ότι αυτή η κοινωνία νοσεί βαριά.
Τόσο βαριά που δεν ξέρω καν εάν υπάρχει θεραπεία για να τη σώσει, να της δώσει έστω μια ανάσα για παράταση ζωής.
Το τελευταίο τραγικό συμβάν με το στραγγαλισμό και το πέταγμα του σώματος της Ελένης Τοπαλούδη στα βράχια μιας παραλίας στη Ρόδο έδειξε για ακόμη μία φορά το τελευταίο χρονικό διάστημα, τη μαυρίλα, το φασισμό, τη σαπίλα που έχει εμφιλοχωρήσει για τα καλά στον κοινωνικό ιστό.
Η Ελένη είναι το πιο πρόσφατο θύμα.
Το θύμα δύο νεαρών ανδρών που με το έτσι θέλω προσπάθησαν να συνευρεθούν ερωτικά μαζί της κι όταν εκείνη αντιστάθηκε αυτοί τη σκότωσαν. Είναι ταυτόχρονα το θύμα μιας μερίδας της κοινωνίας που βρήκε το θράσος να γράψει οχετούς σε βάρος της στα social media και στα sites και το θύμα μερίδας των μέσων μαζικής ενημέρωσης που έφτασαν στο σημείο να γράψουν και να αναπαραγάγουν αντιλήψεις και στερεότυπα του τύπου «ήταν ήσυχο κορίτσι» και «δεν είχε δώσει δικαιώματα».
Είχε προηγηθεί ο Ζαχαρίας Κωστόπουλος.
Το θύμα του κοσμηματοπώλη και του μεσίτη που τον κλωτσούσαν στο κεφάλι αλλά και των αστυνομικών που τον κλωτσούσαν βάζοντάς του χειροπέδες ενώ ήταν ημιθανής, το θύμα μιας μερίδας της κοινωνίας που «ξέρασε» μίσος στα social media και το θύμα μερίδας των μέσων μαζικής ενημέρωσης που έφτασαν στο σημείο να γράψουν και να αναπαραγάγουν ψευδείς ειδήσεις του τύπου «ληστής, κράδαινε μαχαίρι, πρεζάκι» και αντιλήψεις στιγματισμού όπως «οροθετικός», «γκέι» κ.λπ.
Η ανθρώπινη ζωή έχει πάψει προ πολλού να είναι σεβαστή.
Είμαστε στο σημείο της παντελούς έλλειψης σεβασμού στο δικαίωμα να ζεις όπως επιθυμείς, να διαθέτεις το σώμα σου, να επιλέγεις τους φίλους σου. Κυρίως απαγορεύεται να έχεις επιθυμίες, απαγορεύεται να ξεφεύγεις από τη νόρμα που επιβάλει η πατριαρχική κοινωνία, απαγορεύεται να είσαι διαφορετικός, να είσαι γυναίκα με άποψη, να είσαι άνθρωπος.
Κι ακόμα παραπέρα… είμαστε στο σημείο που κάποιος άγνωστος, τυχαίος, τυχάρπαστος, θα σχολιάσει έναν νεκρό, θα τον κρίνει και κυρίως θα τον επικρίνει.
Τον νεκρό.
Που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, δεν μπορεί να απαντήσει, δεν αναπνέει πια στο μάταιο τούτο κόσμο.
Βγάλτε το σκασμό, βέβηλοι…
