Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο
Στις 6 Ιανουαρίου το καραβάνι αλληλεγγύης της πρωτοβουλίας Viva Palestina, αποτελούμενο σχεδόν από 200 φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια για το δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό, κατάφερε, κόντρα στην τακτική των αιγυπτιακών δυνάμεων καταστολής, να μπει στη Γάζα.
Ο επικεφαλής της πρωτοβουλίας, Άγγλος βουλευτής, Τζορτζ Γκάλογουεϊ, ο οποίος κηρύχτηκε «ανεπιθύμητο πρόσωπο» από το υπουργείο Εξωτερικών της Αιγύπτου και απελάθηκε, μίλησε στο Δρόμο για το ταξίδι του καραβανιού, τη θερμή υποδοχή που συνάντησε στις χώρες από τις οποίες πέρασε, για την προκλητική στάση της αιγυπτιακής κυβέρνησης, αλλά και συνολικά για την υποκρισία των «πολιτισμένων» χωρών για το συνεχιζόμενο έγκλημα στη Γάζα.
Είσαστε ένας από τους ελάχιστους δυτικούς κοινοβουλευτικούς που γνωρίζετε από πρώτο χέρι την κατάσταση στη Γάζα. Ποια είναι η γνώμη σας για τις εξελίξεις και για τη στάση των δυτικών χωρών;
Είναι διαρκής ντροπή των αποκαλούμενων «πολιτισμένων» χωρών και κυβερνήσεων που όχι μόνο κράτησαν αποστάσεις στη σφαγή της Γάζας , αλλά συνεργάστηκαν για την πραγματοποίησή της. Δεν χρειάζεται να πω εγώ ότι το Ισραήλ δεν θα υπήρχε χωρίς τα δισεκατομμύρια δολάρια που του παρέχει κάθε έτος η αμερικανική κυβέρνηση, αλλά και εκατοντάδες πλούσιοι σιωνιστές. Το ελάχιστο που θα έπρεπε να κάνουν οι δυτικές χώρες θα ήταν να επιμείνουν να τηρήσει το Ισραήλ τα δεκάδες ψηφίσματα του ΟΗΕ. Χωρίς να ντρέπονται όμως, άλλαξαν θέση. Μιλάνε για δημοκρατία, αλλά όταν οι Παλαιστίνιοι εκλέγουν κυβέρνηση που δεν είναι αρεστή στις ΗΠΑ και στη Βρετανία ενθαρρύνουν την ανατροπή της, χρησιμοποιώντας ως μέσο τη λιμοκτονία των κατοίκων της. Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης, η συλλογική τιμωρία είναι παράνομη και δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο οφθαλμοφανής περίπτωση συλλογικής τιμωρίας απ’ αυτό που γίνεται σήμερα στη Γάζα.
Έχει περάσει ένας χρόνος από την επίθεση στη Γάζα και ακόμη το Ισραήλ -με τη βοήθεια της Αιγύπτου- δεν επιτρέπει να μπει ούτε ένα καρφί, τούβλο ή σακί τσιμέντο. Πριν από λίγες μέρες μίλησα στη Βοστόνη όπου ανέφερα αυτό το γεγονός. Την επομένη, η τοπική σιωνιστική ομάδα έστειλε μια ανακοίνωση στον Τύπο γεμάτη στολίδια, το καλύτερο από τα οποία ήταν πως το Ισραήλ δεν θα επιτρέψει να μπει τσιμέντο στη Γάζα, επειδή οι Παλαιστίνιοι θα κατασκεύαζαν αμυντικά έργα. Έτσι κανένα από τα 6.000 σπίτια που κατεδαφίστηκαν, από τα χιλιάδες που έχουν υποστεί μεγάλες ζημιές δεν πρόκειται να επισκευαστεί. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά ζουν ακόμη μέσα στα ερείπια κάτω από τέντες ή μουσαμάδες. Όμως, το ηθικό του κόσμου δεν έχει σπάσει.
Ποια ήταν η ανταπόκριση που βρήκατε ταξιδεύοντας με το καραβάνι; Τι σκέφτονται οι άνθρωποι στην Ευρώπη για το έγκλημα που συντελείται στη Γάζα, τη «μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή του κόσμου»;
Διασχίσαμε σχεδόν όλη την Ευρώπη και παντού μας υποδέχονταν καλά. Αλλά πουθενά η υποδοχή δεν ήταν τόσο θερμή και τόσο μαζική όσο όταν φτάσαμε στις μουσουλμανικές χώρες. •“ταματήσαμε για λίγες ημέρες –ήταν Χριστούγεννα!— στην Άκαμπα, τότε που οι Αιγύπτιοι αρνήθηκαν να μας επιτρέψουν την είσοδο και σχεδόν όλη η πόλη μαζεύτηκε γύρω μας. Μας έφεραν τρόφιμα, δώρα και σε 48 ώρες κανένας από εμάς δεν έμενε πια στα οχήματα. Όλοι φιλοξενηθήκαμε από τους ντόπιους.
Ποια ήταν η στάση των αιγυπτιακών Αρχών απέναντι στους ακτιβιστές που προσπάθησαν να σπάσουν την πολιορκία; Γενικότερα, ποια είναι η γνώμη σας για την πολιτική των αραβικών κρατών όσον αφορά συνολικά το παλαιστινιακό ζήτημα;
Ήμαστε πίσω από τείχη και αλυσίδες στο Ελ-Αρίς και διαπραγματευόμασταν με την αιγυπτιακή κυβέρνηση μέσω ενός αξιωματικού της αστυνομίας. Κάποια στιγμή ο διαπραγματευτής έφυγε και σκεφθήκαμε ότι περίμενε περαιτέρω οδηγίες. Στην πραγματικότητα, συγκέντρωσαν αστυνομικές δυνάμεις και δεκάδες αστυνομικούς με πολιτικά οι οποίοι εξαπέλυσαν εναντίον μας βροχή από πέτρες, δακρυγόνα και νερό. Πενήντα πέντε από τους ανθρώπους μας τραυματίστηκαν. Ήταν η κορύφωση μιας σειράς ενεργειών για να εμποδίσουν το καραβάνι να φτάσει στη Γάζα. Μας ανάγκασαν να πετάξουμε από το πολύ μικρό αεροδρόμιο του Ελ-Αρίς –τα οχήματα μεταφέρθηκαν με πλοίο- και χρειάστηκαν πάνω από πέντε ώρες για να σφραγιστούν μόλις 100 διαβατήρια. Προσπάθησαν επίσης να εμποδίσουν την είσοδο πέντε ανθρώπων μας, αλλά τελικά κερδίσαμε και αυτή τη μάχη.
Στη συνέχεια με απέλασαν. Δεν νιώθω τίποτε άλλο εκτός από περιφρόνηση για την αιγυπτιακή κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα είναι μια συνωμοτική δράκα άξιων περιφρόνησης, ιδιοτελών ηλιθίων με επικεφαλής έναν αποτυχημένο δικτάτορα, που προσπαθεί να επιβάλει ως διάδοχο το γιο του σε ένα λαό που ήδη έχει υποφέρει πάρα πολλά.
Η Αίγυπτος συνεργάζεται πρόθυμα με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, μπλοκάροντας τις προμήθειες και οικοδομώντας το νέο τείχος της ντροπής. Αλλά και η πλειονότητα των αραβικών κυβερνήσεων, οι πρόεδροι-μαριονέτες και οι διεφθαρμένοι βασιλείς είναι ανάλογου ήθους, αν και δεν συνεργάζονται τόσο ενεργά. Ωστόσο, ο αραβικός λαός θα έδινε το αίμα του για την Παλαιστίνη, όπως κι εμείς.
