Tweets from Tahrir: Egypt’s Revolution as it Unfolded, in the Words of the People, Nadia Idle and Alex Nunns, O/R Books, Νέα Υόρκη 2011, σελ. 240.
Παρακολουθώντας τα γεγονότα στην Πλατεία Ταχρίρ από το κομπιούτερ του γραφείου της στο Λονδίνο, η Αιγύπτια Νάντια Άιντλ, η μία από τους δύο επιμελητές του βιβλίου, δεν άντεξε να βρίσκεται μακριά και πήρε το πρώτο αεροπλάνο για το Κάιρο. Ο δεύτερος επιμελητής, Άλεξ Νανς, παρέμεινε στην Αγγλία αποθηκεύοντας στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή του μηνύματα και εικόνες από λάπτοπ και «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα, που περιέγραφαν, από άλλο σημείο της πλατείας ή άλλη αιγυπτιακή πόλη το καθένα, λεπτό προς λεπτό την εξέγερση εναντίον του καθεστώτος Μουμπάρακ, καλούσαν σε συγκεντρώσεις, οργάνωναν τη δράση των διαδηλωτών, εξέφραζαν προσωπικές σκέψεις και ελπίδες των αποστολέων τους. Για να μη χαθούν στον κυβερνοχώρο όλες αυτές οι μαρτυρίες και τα ερασιτεχνικά ρεπορτάζ, οι δυο τους κατέγραψαν στο βιβλίο τα χαρακτηριστικότερα από αυτά και όσα τους διευκόλυναν να διηγηθούν μέρα προς μέρα αυτό που ονομάστηκε «επανάσταση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης».
Βεβαίως, όπως τονίζουν και οι ίδιοι στους προλόγους τους, καμία επανάσταση δεν είναι ουρανοκατέβατη από το Διαδίκτυο, έχει βαθιές αιτίες, και θα ήταν λάθος να υποστηρίξει κανείς πως τίποτα δεν θα συνέβαινε, αν δεν υπήρχε το facebook και το twitter. Απόδειξη γι’ αυτό είναι και οι αμόρφωτοι ή απλώς καθόλου εξοικειωμένοι με τα κομπιούτερ άνθρωποι που μαζεύτηκαν στην Ταχρίρ και το ότι η εξέγερση δεν σταμάτησε όταν το καθεστώς «έκοψε» το Ίντερνετ και τα κινητά τηλέφωνα. Θα είχε γίνει, όμως, διαφορετικά και σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να έχουμε κι εμείς μια τόσο ζωντανή εικόνα σαν αυτή που δημιουργούν τα διάφορα, άλλοτε ενθουσιώδη, άλλοτε τρομοκρατημένα, άλλοτε σοβαρά και άλλοτε χιουμοριστικά «τιτιβίσματα» των 140 περίπου λέξεων που περιλαμβάνονται στο βιβλίο.
Σίσσυ Παπαδάκη
Βεβαίως, όπως τονίζουν και οι ίδιοι στους προλόγους τους, καμία επανάσταση δεν είναι ουρανοκατέβατη από το Διαδίκτυο, έχει βαθιές αιτίες, και θα ήταν λάθος να υποστηρίξει κανείς πως τίποτα δεν θα συνέβαινε, αν δεν υπήρχε το facebook και το twitter. Απόδειξη γι’ αυτό είναι και οι αμόρφωτοι ή απλώς καθόλου εξοικειωμένοι με τα κομπιούτερ άνθρωποι που μαζεύτηκαν στην Ταχρίρ και το ότι η εξέγερση δεν σταμάτησε όταν το καθεστώς «έκοψε» το Ίντερνετ και τα κινητά τηλέφωνα. Θα είχε γίνει, όμως, διαφορετικά και σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να έχουμε κι εμείς μια τόσο ζωντανή εικόνα σαν αυτή που δημιουργούν τα διάφορα, άλλοτε ενθουσιώδη, άλλοτε τρομοκρατημένα, άλλοτε σοβαρά και άλλοτε χιουμοριστικά «τιτιβίσματα» των 140 περίπου λέξεων που περιλαμβάνονται στο βιβλίο.
Σίσσυ Παπαδάκη
Σχόλια
