Καθόλου τυχαία η επίθεση σε ό,τι συμβολίζει ο Γλέζος
Ο Χ. Παππάς της Χρυσής Αυγής επιτέθηκε με τον αγριανθρωπισμό, που χαρακτηρίζει άλλωστε τη φασιστική του ταυτότητα, σε ένα ζωντανό σύμβολο της εθνικής λαϊκής αντίστασης, τον Μανώλη Γλέζο. Παλιότερα, ο (ιδεολογικά ομογάλακτός του) απολύτως «θεσμικός» σήμερα βουλευτής της Ν.Δ. Α. Γεωργιάδης, κούναγε το δάχτυλο στην Αριστερά, επικαλούμενος την «ιστορική της ήττα το 1949». Στις προθήκες μετριοπαθών, κατά άλλα, εντύπων φιγουράρουν αναλύσεις που χρεώνουν στη δημοκρατική αντίσταση του λαού ενάντια στους κατακτητές μέσα από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, τη «νομιμοποιημένη» απάντηση της «εθνικοφροσύνης» με τα τάγματα ασφαλείας, τους συνεργάτες των Γερμανών, που κατέληξε στη φρίκη του Εμφυλίου. Η συνεπαγωγή προς μία μοντέρνα αναβίωση της θεωρίας των άκρων είναι αυτόματη και σκόπιμη.
Πώς να συσκοτιστεί η ιδεολογική συγχορδία μιας καθωσπρέπει διανόησης και του φασιστικού οχετού; Τόσο το… ακραίο κέντρο, που με νύχια και δόντια στηρίζει την «εθνοσωτήρια» συγκυβέρνηση Σαμαρά, όσο και η χαρακτηριζόμενη από τους ίδιους ως «ακραία» Χρυσή Αυγή, από κοινού αναγνωρίζουν στο χειραφετημένο λαό το φυσικό εχθρό τους. Αυτό που συμβολίζει ο Μανώλης Γλέζος ηλεκτρίζει τα πιο βρόμικα ένστικτα, που συνιστούσαν ανέκαθεν τα μύχια του ναζισμού. Ο χρυσαυγίτης βουλευτής δήλωσε αγανακτισμένος «πώς ο Γλέζος θα ταφεί με δημόσια δαπάνη, αφού τον έχει» αποφάνθηκε «καταδικάσει για τα εγκλήματά του η ελληνική Δικαιοσύνη»!
Σήμερα η εγχώρια πολιτική υπαλληλία της καγκελαρίας και η ακαδημαϊκή ευρω-ορθοφροσύνη δεν επιτρέπει να ακούγεται καν νύξη για κατοχή και προτεκτοράτο. Με μία φωνή ισχυρίζονται πως η λαϊκή οργή των πλατειών πριμοδότησε τη Χρυσή Αυγή. Τι πασχίζουν να συγκαλύψουν οι αυτουργοί της καταστροφής;
Τα σπλάχνα στις πόλεις και στις γειτονιές σαπίζουν, η χώρα ολόκληρη ταπεινώνεται και αναμορφώνεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και άγριας εκμετάλλευσης. Πώς να μη βρουν εύφορο έδαφος τα φασιστικά τάγματα; Τα φασιστικά ενεργούμενα είναι οργανικά παραπροϊόντα του σύγχρονου καθεστώτος της νέας κατοχής, το εφιαλτικό παρελθόν είναι τώρα ξανά εδώ. Οι αναλογίες είναι προφανείς, οι συνειρμοί πηγαίοι, δεν πρόκειται για σχηματική απλούστευση και δεν είναι δυνατόν να επιβάλλεται μια ισοπεδωτική αυτολογοκρισία.
Στη λυτρωτική ανάταση του λαού στα μαύρα χρόνια της ναζιστικής κατοχής μπορεί να αντληθεί πολύτιμος πλούτος που θα εμπνεύσει τα σύγχρονα ζητούμενα επιβίωσης, ζωής κι απελευθέρωσης απέναντι στον οδοστρωτήρα θανάτου των Μνημονίων. Στο πρόσωπό του Μ. Γλέζου συμπυκνώνεται η φλόγα του αγώνα και της αλληλεγγύης, του γόνιμου και διεθνιστικού πατριωτισμού. Κι είναι αυτές οι αξίες (και ζωντανά βιώματα) ποτισμένες με το αίμα του λαού, σε τούτη τη χώρα, όταν έκανε δική του υπόθεση τη μάχη ζωής και θανάτου απέναντι στο φασιστικό όλεθρο. Η Αριστερά ακριβώς πάνω σε αυτή την υπόθεση μόχθησε, ζυμώθηκε, ρίζωσε, ενέπνευσε και εμπνεύστηκε. Τότε… Τώρα, αύριο;
Πώς να συσκοτιστεί η ιδεολογική συγχορδία μιας καθωσπρέπει διανόησης και του φασιστικού οχετού; Τόσο το… ακραίο κέντρο, που με νύχια και δόντια στηρίζει την «εθνοσωτήρια» συγκυβέρνηση Σαμαρά, όσο και η χαρακτηριζόμενη από τους ίδιους ως «ακραία» Χρυσή Αυγή, από κοινού αναγνωρίζουν στο χειραφετημένο λαό το φυσικό εχθρό τους. Αυτό που συμβολίζει ο Μανώλης Γλέζος ηλεκτρίζει τα πιο βρόμικα ένστικτα, που συνιστούσαν ανέκαθεν τα μύχια του ναζισμού. Ο χρυσαυγίτης βουλευτής δήλωσε αγανακτισμένος «πώς ο Γλέζος θα ταφεί με δημόσια δαπάνη, αφού τον έχει» αποφάνθηκε «καταδικάσει για τα εγκλήματά του η ελληνική Δικαιοσύνη»!
Σήμερα η εγχώρια πολιτική υπαλληλία της καγκελαρίας και η ακαδημαϊκή ευρω-ορθοφροσύνη δεν επιτρέπει να ακούγεται καν νύξη για κατοχή και προτεκτοράτο. Με μία φωνή ισχυρίζονται πως η λαϊκή οργή των πλατειών πριμοδότησε τη Χρυσή Αυγή. Τι πασχίζουν να συγκαλύψουν οι αυτουργοί της καταστροφής;
Τα σπλάχνα στις πόλεις και στις γειτονιές σαπίζουν, η χώρα ολόκληρη ταπεινώνεται και αναμορφώνεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και άγριας εκμετάλλευσης. Πώς να μη βρουν εύφορο έδαφος τα φασιστικά τάγματα; Τα φασιστικά ενεργούμενα είναι οργανικά παραπροϊόντα του σύγχρονου καθεστώτος της νέας κατοχής, το εφιαλτικό παρελθόν είναι τώρα ξανά εδώ. Οι αναλογίες είναι προφανείς, οι συνειρμοί πηγαίοι, δεν πρόκειται για σχηματική απλούστευση και δεν είναι δυνατόν να επιβάλλεται μια ισοπεδωτική αυτολογοκρισία.
Στη λυτρωτική ανάταση του λαού στα μαύρα χρόνια της ναζιστικής κατοχής μπορεί να αντληθεί πολύτιμος πλούτος που θα εμπνεύσει τα σύγχρονα ζητούμενα επιβίωσης, ζωής κι απελευθέρωσης απέναντι στον οδοστρωτήρα θανάτου των Μνημονίων. Στο πρόσωπό του Μ. Γλέζου συμπυκνώνεται η φλόγα του αγώνα και της αλληλεγγύης, του γόνιμου και διεθνιστικού πατριωτισμού. Κι είναι αυτές οι αξίες (και ζωντανά βιώματα) ποτισμένες με το αίμα του λαού, σε τούτη τη χώρα, όταν έκανε δική του υπόθεση τη μάχη ζωής και θανάτου απέναντι στο φασιστικό όλεθρο. Η Αριστερά ακριβώς πάνω σε αυτή την υπόθεση μόχθησε, ζυμώθηκε, ρίζωσε, ενέπνευσε και εμπνεύστηκε. Τότε… Τώρα, αύριο;
Σχόλια
