της Μαγδαληνής Νίκα*
Οι εργάτες στο Πέραμα και τον Πειραιά σήμερα απεργούν και κλείσαν το λιμάνι. Όχι επειδή σκοτώθηκε «ένας 42χρονος» πάνω στη δουλειά, στο κάτεργο της Cosco.
Αλλά επειδή διαμελίστηκε από γερανό ένας εργάτης, που ενώ είχε δουλέψει βάρδια 12ωρο σερί, 7 το βράδυ ως 7 το πρωί, τον ξαναβάλανε βάρδια, την ίδια μέρα, 3 το μεσημέρι ως 11 το βράδυ, παραβιάζοντας εγκληματικά κάθε όριο ανθρώπινης αντοχής.
Επειδή ήταν εργολαβικός εργαζόμενος αλλά άλλαξαν τον νόμο για να μην έχει ευθύνη για το δυστύχημα η κάθε Coscο, να την έχει ο εργολάβος που δεν είναι όμως αρμόδιος για τους χώρους εργασίας της κάθε Cosco και να μην πάρει έτσι ποτέ αποζημίωση η οικογένειά του.
Επειδή δούλευε με τα ωράρια των νόμων του Χατζηδάκη, τα «ευέλικτα», τα «άνετα», αυτά για τα οποία «θα συμφωνεί κι ο εργαζόμενος’, αυτά που θα δουλεύει 12ωρα και 15ωρα, «για να βλέπει στα ρεπό τα παιδιά του».
Επειδή και να ήθελε να διαμαρτυρηθεί, την Επιθεώρηση Εργασίας την κατάργησαν.
Επειδή και να υπήρχε Επιθεώρηση Εργασίας, εκείνος ήταν αορίστου, είχε ανάγκη τη δουλειά, «συμφώνησε με το αφεντικό» κι υπόγραψε τη σύμβαση.
Επειδή δεν ήταν στα βαρέα και ανθυγιεινά, γιατί τα κατάργησαν κι αυτά, για τους εργάτες που κρέμονται στους γερανούς και παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα, φορτωεκφορτώνοντας και στοιβάζοντας κοντέινερ στο λιμάνι, 12ωρα ολόκληρα.
Επειδή δεν ήταν «ένας ακόμα εργάτης».
Είχε όνομα. Τον έλεγαν Δημήτρη Δαγκλή.
Τον έβαζαν να δουλεύει 12ωρα σερί «επειδή είχε αυξημένες ανάγκες η εταιρεία» και θα τον πλήρωναν σε ρεπό «για να μπορεί να βλέπει τα παιδιά του».
Επειδή τα παιδιά του δεν θα τον ξαναδούν ποτέ.
* Ανάρτηση στο f/b
