Ακόμη και η ονομασία είναι ψευδεπίγραφος, αφού δεν πρόκειται για ιδιωτική, αλλά δημόσια περιουσία
Της Αθανασίας Φωτιάδη*
Το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) είναι συνδεδεμένο άρρηκτα με τις δανειακές συμβάσεις και τους μνημονιακούς Νόμους που τοποθέτησαν την πατρίδα μας στη σανίδα του Προκρούστη. Το ΤΑΙΠΕΔ ιδρύθηκε με τον Νόμο 3986/1-7-2011 για τα Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015 και τροποποιήθηκε με την 3η Δανειακή Σύμβαση που σύναψε η Κυβέρνηση Τσίπρα με τους Δανειστές ξεπουλώντας τον αντιμνημονιακό αγώνα. Σύμφωνα με την απαρέγκλιτη τακτική όλων των προηγούμενων μνημονίων, εξουσιοδοτήθηκε ο υπουργός Οικονομικών Ε. Τσακαλώτος, με τον Μνημονιακό Νόμο 4336/14-8-2015 περί Συνταξιοδοτικών διατάξεων-κύρωση του Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής ενίσχυσης από τον ΕΜΣ και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης και υπέγραψε την πλέον επαχθή δανειακή σύμβαση από όλες τις προηγούμενες.
Όπως και στις προηγούμενες δανειακές συμβάσεις και μνημόνια, έτσι και στην πρόσφατη, η θέση της Ελλάδας χειροτέρεψε, ενώ των δανειστών αναβαθμίζεται, αφού επιχειρούν πάντα να προβλέπουν και να σφραγίζουν κάθε παράθυρο διαφυγής που τυχόν άφησαν ανοιχτό. Αυτό συνέβη και με την περίπτωση του ΤΑΙΠΕΔ. Στην 1η Δανειακή Σύμβαση της 8-Μαϊου-2010 στο άρθρο 4 και στις παραγράφους 1 και 2 υπήρχε συνολική δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, στη συνέχεια με τον Ιδρυτικό Νόμο του 3986/2011 έγινε η σύσταση του ΤΑΙΠΕΔ βάσει του άρθρου 1 υπό μορφή Ανωνύμου Εταιρίας με τη ρητή διατύπωση βάσει του άρθρου 2 ότι το προϊόν αξιοποίησης θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας, και τέλος βάσει της Γ’ Δανειακής Σύμβασης/ 19-8-2015 το ΤΑΙΠΕΔ γίνεται υπέρ-ταμείο, δηλ. περιλαμβάνει το παλιό ΤΑΙΠΕΔ, το ΤΧΣ, την ΕΤΑΔ, τις ΔΕΚΟ, και να δούμε τι άλλο θα μας φορέσουν οι δανειστές, γιατί έχουν τη δυνατότητα να το πραγματοποιήσουν και θα το εξηγήσουμε περαιτέρω. Ο δυσμενέστερος όρος μεταξύ των προηγουμένων που είναι εν ισχύ και μόνο σε αποικιακού τύπου συμφωνίες ή Λεόντειες μπορεί να περιληφθεί, συνίσταται στο εξής νομικό παράδοξο και παράνομο γεγονός, ότι ο ΕΜΣ βάσει του δικαιώματος που του παρέχει το ελληνικό κράτος και το ΤΧΣ δύναται να περιλαμβάνει και άλλους μη συμπεριλαμβανομένους προς ώρας φορείς ώστε να αποπληρωθούν χρέη προς τους δανειστές. Με τον όρο αυτό, ο ΕΜΣ θα μπορεί να αυθαιρετεί και επειδή ήδη το ΤΑΙΠΕΔ έχει χαρακτηρισθεί εγκληματική οργάνωση από τον καθηγητή κ. Γ. Κασιμάτη, πράγμα ακριβέστατο, θα μπορεί με αδιαφανείς διαδικασίες ακόμη και να αποβάλει έναν ανταγωνιστή των δανειστών από τη συμμετοχή του στη διαδικασία εκποίησης ενός περιουσιακού στοιχείου, ακόμη και αν διαθέτει καλύτερη προσφορά ή είναι ο πλέον αξιόπιστος. Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, πρόκειται για όρο που ξεπερνάει και την πιο καλπάζουσα αποικιοκρατική φαντασία. Μελετώντας τις τρεις Δανειακές Συμβάσεις, τα τρία μνημόνια και φυσικά και τους άλλους ζοφερούς μνημονιακούς Νόμους, όπως ο 4046/2012 που είναι το ΤΑΙΠΕΔ ασφαλιστικών ταμείων, κατά τα φαινόμενα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι μπαίνουμε σε καθεστώς ολοκληρωτικής απαλλοτρίωσης της χώρας.
Οι αποικιακού τύπου δανειακές συμβάσεις που είναι η βάση της δημιουργίας του ΤΑΙΠΕΔ, που προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις και συγκρούσεις σε νομικό και πολιτικό επίπεδο από τα αντίθετα μέρη, αφού η σύναψή τους είναι εξαιρετικά αμφίβολης νομιμότητας, έχουν παράνομους όρους παγκοσμίου πρωτοτυπίας, όπως η παραίτηση από την ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας από την πλευρά της Ελλάδος, απαγόρευση διεκδικήσεως ανταπαίτησης κατά των δανειστών (π.χ. κατοχικό δάνειο Γερμανίας), εκδίκαση διαφορών κατά το Αγγλικό Δίκαιο, καθώς και τη δήμευση της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας. Ακόμη και η ονομασία ΤΑΙΠΕΔ είναι ψευδεπίγραφος, αφού δεν πρόκειται για ιδιωτική αλλά δημόσια περιουσία.
Η καταγγελία της αντισυνταγματικότητας των δανειακών συμβάσεων των παράνομων όρων τους, η αποκάλυψη δημιουργίας μιας εγκληματικής οργάνωσης για την υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας όπως το ΤΑΙΠΕΔ, έφεραν στο προσκήνιο δύο γνωστούς συνταγματολόγους που εντάχθηκαν αρχικά στο στρατόπεδο των αντιμνημονιακών και στη συνέχεια προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για τους Γ. Κατρούγκαλο και Κ. Χρυσόγονο, που όμως μετά την υπογραφή σύμβασης και του Γ’ Μνημονίου σταμάτησαν τα πύρινα άρθρα τους κατά των μνημονίων και τις καθημερινές παρεμβάσεις τους στα ΜΜΕ. Ο μεν Κ. Χρυσόγονος προσορμίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο ως ευρωβουλευτής τακτοποιημένος, ο δε Γ. Κατρούγκαλος, τακτοποιημένος και αυτός ως υπουργός, ετοιμάζεται να γίνει ο σφαγέας του Ασφαλιστικού. Ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε οι θεμελιώδεις ελευθερίες και τα κουραφέξαλα που μας αραδιάζει η Ευρωπαϊκή Συνθήκη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η λεγόμενη ΕΣΔΑ, επηρεάζουν τους βολεμένους συνταγματολόγους μας. Κάνουμε μνεία στους δύο φερέλπιδες συνταγματολόγους, οι οποίοι αφού έκαναν καριέρα με το δήθεν αντιστασιακό πνεύμα τους κατά των μνημονίων, στη συνέχεια φρόνιμα και τακτικά εντάχθηκαν στο μνημονιακό «Πάνθεον». Τους υπενθυμίζουμε ότι πέρα από το Συνταγματικό Δίκαιο υπάρχει και το Ποινικό, που ως νομικοί οφείλουν να το γνωρίζουν. Κάθε Δανειακή Σύμβαση και κάθε Μνημονιακός Νόμος είναι μεταξύ τους αλληλένδετα, διότι υπάρχει ρητή διατύπωση στα κείμενά τους μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών η αναγνώριση όλων των συμφωνιών και των ενεργούμενων πράξεων που πραγματοποιήθηκαν βάσει αυτών. Το αυτό ισχύει και για το παλιό ΤΑΙΠΕΔ και την τροποποίηση του νέου Υπέρ-ΤΑΙΠΕΔ. Γι’ αυτό ο Τσίπρας επιχειρεί να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό και να συγκρατήσει τους δικούς του οπαδούς γιατί έχει αποκαλυφθεί. Ο ρόλος του πλέον είναι σαφής.
Η εμμονή των δανειστών και ειδικά των Γερμανών να υφαρπάξουν τη δημόσια περιουσία φάνηκε και από τον χειρισμό του ίδιου του Σόιμπλε να κατοχυρώσει το Λουξεμβούργο ως έδρα του ΤΑΙΠΕΔ και να εποπτεύεται από δικούς του ανθρώπους, είτε ξένους είτε Έλληνες. Μπορεί η έδρα τελικά να ήρθε στην Αθήνα, αλλά το ζήτημα είναι ποιος θα το διευθύνει – και περί αυτού δεν υπάρχει αμφιβολία. Η αλήθεια είναι ότι, παρά τους βερμπαλισμούς του Τσίπρα, είναι αυτός που τα έδωσε όλα στους Γερμανούς. Άλλο ένα στοιχείο που δένει με τα παραπάνω είναι ότι η μεθόδευση του Σόιμπλε για το Υπέρ-ταμείο στηρίχθηκε και στη βοήθεια του Γ. Στουρνάρα, ο οποίος εγγυήθηκε και αυτός με τη σειρά του για τον Ε. Τσακαλώτο, με τον οποίο έχει στενές οικογενειακές σχέσεις και η γυναίκα του τελευταίου εργάζεται στην Τράπεζα της Ελλάδος. Έχω την αίσθηση ότι ο Αλέξης Τσίπρας και οι άνθρωποί του δεν εξαναγκάστηκαν να υπογράψουν την 3η Δανειακή Σύμβαση και το 3ο Μνημόνιο με την ολοκληρωτική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας, πουλώντας την με επαίσχυντο τρόπο. Αυτή η πεποίθηση εδραιώνεται διαπιστώνοντας ότι με τον τρόπο άσκησης της εξουσίας εκ μέρους τους με ταχύτατους ρυθμούς δημιουργούν οικονομικές δομές κατά το πρότυπο του νεοφιλελεύθερου μοντέλου και μάλιστα στην πιο ακραία του μορφή που επιτελείται με την ιδιωτικοποίηση των πάντων κατά το προηγούμενο της Θατσερικής τακτικής στη Μ. Βρετανία. Επιπλέον ο μεγάλος μάγιστρος της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων του, ακόμη και από το βήμα της Βουλής, μιλούσε πάντοτε για επέκταση της δανειακής σύμβασης, ποτέ για ακύρωσή της. Αλλά και ο Superman της διαπραγμάτευσης, ο Γ. Βαρουφάκης, στο e-mail προς τους δανειστές αναγνώρισε αμέσως την εγκυρότητα όλων των ενεργειών που έγιναν από το ΤΑΙΠΕΔ για πώληση περιουσιακών στοιχείων και καμία αντίρρηση δεν προέβαλε για τους όρους των μνημονιακών νόμων που το αφορούσαν.
Είναι γεγονός ότι ο εναγκαλισμός της Ελλάδας και του λαού της είναι θανάσιμος. Θα τους αφήσουμε να μας πνίξουν ή θα αναμετρηθούμε με ένα κυρίαρχο σύνθημα «ή αυτοί, οι εγχώριοι σάπιοι πολιτικοί-ανδρείκελα, ή εμείς»;
*Η Αθανασία Φωτιάδη είναι νομικός
