ΚΕΙΜΕΝΑ: Νίκος Ταυρής
Μόνο σαν αστείο –τόσο τραγικό που γίνεται στο τέλος κωμικό– μπορεί να χαρακτηριστούν η κυβερνητική και συνάμα προεκλογική προπαγάνδα ότι η πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας έχει καλυτερεύσει και αν ο ΣΥΡΙΖΑ επανεκλεγεί θα βελτιωθεί και άλλο. Το ίδιο αστείες μπορούν να χαρακτηριστούν και οι αντίστοιχες προεκλογικές εξαγγελίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των υπόλοιπων πολιτικών κομμάτων.
Είναι κοινό μυστικό –ο κόσμος το έχει βούκινο και εμείς κρυφό καμάρι– ότι η χώρα βιώνει το απόλυτο ξεχαρβάλωμα σε όλα τα επίπεδα. Δεν περνάει ούτε μία μέρα που να μην φαίνεται αυτό, δεν γίνεται ούτε μια συζήτηση –από τα πάνελ της τηλεόρασης μέχρι τα καφενεία– που να μην διαπιστώνεται αυτό μεταξύ των συνομιλούντων.
Δημόσιο στο «κόκκινο»
Μερικά μόνο παραδείγματα θα μας πείσουν για την ορθότητα αυτής της διαπίστωσης. Στην Παιδεία επικρατεί μια άνευ προηγουμένου μπαχαλοποίηση. Κανείς δεν ξέρει ακόμα τι μαθήματα θα δώσει στις εξετάσεις, πώς θα λειτουργεί το Λύκειο και τα συστήματα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, σε τι μορφή θα υπάρχουν τα τμήματα, τι θα γίνει με τους εκπαιδευτικούς, πώς θα καλυφθούν οι ελλείψεις, τα κενά, τα διαλυμένα σχολεία, η έλλειψη χρημάτων για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Για να καταλάβουμε που έχουμε φτάσει διαβάστε το εξής: στην πανεπιστημιούπολη της Αθήνας λειτουργεί μόνο η μία πύλη εισόδου στον χώρο γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για να υπάρχουν φύλακες και στις υπόλοιπες τρεις. Και βέβαια για όλα αυτά η διαδικασία επίλυσης είναι η γνωστή. Από τον Άννα στον Καϊάφα και πάλι πίσω. Δήμοι, περιφέρειες, υπουργείο Παιδείας, Βουλή, Μαξίμου, ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι συζητήσεων και διαξιφισμών για το ποιος φταίει αλλά η δουλειά δεν γίνεται.
Την προηγούμενο εβδομάδα έγινε ένα γενικευμένο μπλακ άουτ ρεύματος στην Κρήτη που δείχνει σε ποια κατάσταση είναι το ηλεκτρικό δίκτυο της χώρας. Στην Κρήτη πάλι οι κάτοικοι του Αλικιανού έφτιαξαν έναν δρόμο μόνοι τους γιατί μετά την κατάρρευση της ιστορικής γέφυρας του Κερίτη ήταν αποκομμένοι απ’ όλους κι όλα. Ποια ήταν η αντίδραση της κρατικής διοίκησης; Να ζητήσει η αντιπεριφέρεια Χανίων την παρέμβαση του εισαγγελέα γιατί δεν έχει γίνει μελέτη και μπορεί να θρηνήσουμε νέα θύματα. Αντί να φτιαχτεί η γέφυρα άμεσα ζητήθηκε η παρέμβαση της Δικαιοσύνης. Σωστό, άλλωστε ήταν αποκομμένοι έναν μόλις μήνα…
Συνολικά οι κρατικές δομές λειτουργούν στο κόκκινο και αρκεί μια μικρή αναποδιά για να καταρρεύσουν ολόκληρα συστήματα ενέργειας, συγκοινωνιών, πολιτικής προστασίας κ.ο.κ. Το ίδιο και οι δημόσιες υπηρεσίες. Αν δεν υπήρχε στις περισσότερες περιπτώσεις το φιλότιμο των δημοσίων υπαλλήλων, π.χ. νοσοκομεία, είναι ζήτημα τι θα λειτουργούσε και πώς.
Στο τομέα της Δικαιοσύνης συνεχίζονται οι «μεγάλες επιτυχίες». Καταδικάζεται μια καθαρίστρια για πλαστογραφία απολυτήριου δημοτικού και αφήνονται να αλωνίζουν διευθυντές νοσοκομείων με παχυλούς μισθούς και πλαστά πτυχία, όπως αυτός του Κρατικού Νίκαιας. Για τις τραγωδίες στην Μάνδρα και στο Μάτι οι υπεύθυνοι τόσων παραλείψεων και τόσων θανάτων παραπέμπονται για πλημμελήματα ενώ τα επίσημα πορίσματα μιλούν για εγκλήματα. Τώρα η Δικαιοσύνη κυνηγάει –για προεκλογικούς λόγους, με εντολές της κυβέρνησης– δυο-τρεις της Ν.Δ. και μπορεί σύντομα κανά δυο του ΣΥΡΙΖΑ με ενθάρρυνση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Βέβαια λίστες ολόκληρες με φοροφυγάδες έμειναν στα συρτάρια και πολλές δικογραφίες διαπλεκόμενων ξεχάστηκαν. Ο αγώνας όμως κατά της διαπλοκής και της ανομίας συνεχίζεται.
Χάος σ’ όλα τα επίπεδα
Επτά μήνες μετά την περίφημη έξοδο από τα μνημόνια τίποτα δεν άλλαξε στην οικονομία και την κοινωνία. Η οικονομία έχει μπροστά της πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσει με αμφίβολα αποτελέσματα –ενώ είναι και δέσμια των πλεονασμάτων, 3,5% μέχρι το 2023 και 2% του ΑΕΠ μέχρι το 2060 για να εξυπηρετείται ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο– και η ανεργία συνεχίζει να κινείται σε υψηλά επίπεδα παρά τις κομπίνες τεχνητής ή ψεύτικης μείωσης της. Την ίδια στιγμή η κοινωνία αντιμετωπίζει καθημερινά προβλήματα επιβίωσης, η υπερφορολόγηση τσακίζει τα εισοδήματα και η καθημερινότητα γίνεται ολοένα πιο δύσκολη. Π.χ. Οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια των περισσότερων πόλεων είναι λες και έχουν βομβαρδιστεί πρόσφατα αλλά ποιος νοιάζεται…
Στον αθλητισμό, ειδικά στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, γίνεται της μουρλής. Η βία, επίσημη και ανεπίσημη, έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, οι ομάδες αντιμετωπίζονται με δέκα τουλάχιστον διαφορετικά μέτρα και σταθμά ανάλογα με τον βαθμό διαπλοκής τους. Άλλες τιμωρούνται σκληρά, άλλες μαλακά, άλλες υποβιβάζονται, άλλες σκέφτονται να πάνε σε άλλα πρωταθλήματα. Η εξυγίανση προχωράει κι εκεί…
Η Συμφωνία των Πρεσπών έχει δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα στην κοινωνία, τον λαό αλλά και συνολικά στη χώρα. Η Βόρεια Ελλάδα «βράζει» για αυτό το θέμα Η συμπολίτευση και αντιπολίτευση για το συγκεκριμένο ζήτημα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
Το δημογραφικό ζήτημα της Ελλάδας αρχίζει να παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις και τα κόμματα το βλέπουν λες και πρέπει να βγει μία ακόμα υποχρέωση, κάνοντας μια απλή συζήτηση στην Βουλή όπου ανταλλάσουν μπουρδολογίες και επιδοματολογίες. Στο μεταξύ οι στατιστικές και οι σχετικές έρευνες υποστηρίζουν ότι μέχρι το 2035 ο πληθυσμός της Έλλαδας θα έχει μειωθεί από 450 χιλιάδες ως 1,4 εκατ. κατοίκους. Και μέχρι το 2050 οι εφτά στους δέκα κατοίκους θα είναι συνταξιούχοι – με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την κοινωνία. Την ίδια στιγμή υποστηρίζεται και προωθείται από διάφορες πλευρές –επίσημες και ανεπίσημες, ντόπιες και ξένες– η ρευστοποίηση της χώρας ειδικά της περιοχής Θράκης-Μακεδονίας-Ηπείρου, οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, η συγκυριαρχία του Αιγαίου με την Τουρκία, ο εξοστρακισμός του Καστελόριζου από την ελληνική επικράτεια κ.ο.κ.
Και εκεί που φαίνεται το κατά πόσο πιστεύει ο λαός και η κοινωνία πως ζούμε το μεγάλο μας ξεχαρβάλωμα είναι από το γεγονός ότι κανένας λογικός άνθρωπος δεν περιμένει να λυθούν τα μεγάλα προβλήματα της χώρας μας από τον Αλέξη, τον Κυριάκο και το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό. Και την ίδια στιγμή η πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει ότι χρειάζεται μια μεγάλη αλλαγή για να μπορέσει να αντιμετωπίσει η χώρα τα αδιέξοδά της.
Πολιτική παρακμή
Η διάλυση δεν είναι μια κατάσταση που βιώνει μόνο ο κρατικός μηχανισμός, οι δημόσιες υπηρεσίες, η κοινωνία κ.ο.κ. Το αναμφισβήτητο αυτό γεγονός πηγαίνει πια χέρι-χέρι με το πολιτικό ξεχαρβάλωμα. Γιατί όταν το ψέμα, η υποκρισία και η απογείωση από την πραγματικότητα γίνεται τρόπος ζωής, επιβίωσης και πλασαρίσματος για όλους τους μικρούς ή μεγάλους πρωταγωνιστές του πολιτικού σκηνικού, τότε από μια στιγμή και έπειτα εμφανίζεται και η παρακμή – μάλλον καλύτερα γίνεται ολοφάνερη ακόμα για τον πιο ανυποψίαστο πολίτη.
Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί όλο αυτό που βλέπουμε να εξελίσσεται σαν πολιτικό σκηνικό μπροστά στα μάτια μας; Όταν μεγαλοπαράγοντες της διαπλοκής και μαφίας παίρνουν, ανοικτά και ξεδιάντροπα, μέρος στην πολιτική ζωή του τόπου μέσα από ψηφοδέλτια, ΜΜΕ, ποδοσφαιρικές ομάδες. Όταν η υπεξαίρεση και η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος έχει γίνει κανόνας και μάλιστα επιβραβεύεται με θέσεις υποψηφίων όλων των ειδών. Όταν η κυβέρνηση ξεπουλάει την χώρα στις μεγάλες δυνάμεις και στα πολυεθνικά συμφέροντα και αυτό το ονομάζει «αληθινό πατριωτισμό». Όταν σύσσωμη η αντιπολίτευση σιωπά δια της συμφωνίας της, της απουσίας της ή της φαντασίωσής της. Όταν όποιος αντιδρά χαρακτηρίζεται «φασίστας», τρώει χημικά και ξύλο από μια κυβέρνηση που διατείνεται ότι η προοδευτικότερη της Ευρώπης και η αντιπολίτευση σιωπηλά χειροκροτεί γιατί ξέρει ότι γίνεται πιο εύκολο το μελλοντικό έργο της. Όταν η κοινωνία ακρωτηριάζεται στο οικονομικό κρεοπωλείο των δανειστών και οι πολιτικοί όλοι μαζί υποστηρίζουν ότι βγήκαμε από το τούνελ. Όταν η Ελλάδα συρρικνώνεται πληθυσμιακά και στο κοντινό μέλλον, απ’ ότι φαίνεται και εδαφικά – και για το πολιτικό σύστημα πέρα βρέχει. Και πολλά ακόμα όταν, όταν, όταν…
Αυτή είναι η πολιτική παρακμή, το μεγάλο ξεχαρβάλωμα του πολιτικού τσίρκου που κυβερνάει ή θέλει να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο. Πόσο λίγοι, πόσο μικροί ακόμα και σαν μαριονέτες δημαγωγοί…
Η διαπίστωση της πραγματικότητας και η αισιοδοξία
Το τελευταίο σχόλιο του Μίκη που δημοσιεύεται παρακάτω δεν αποπνέει απαισιοδοξία. Η αναγνώριση της πραγματικότητας, όσο δύσκολη κι αν είναι, αποτελεί όρο για μια αντιθετική πορεία. Επομένως το ζήτημα δεν είναι να είμαστε γενικώς αισιόδοξοι χωρίς να ξέρουμε το λόγο, ούτε πάλι, να είμαστε απαισιόδοξοι γιατί η πραγματικότητα δεν είναι όπως θα την θέλαμε. Ο Μίκης έχει το χάρισμα να μιλά και να δίνει φωνή στον Έλληνα, να λέει αυτό που θέλει και πρέπει να ακούσει ο Έλληνας, έχει την ευλογία να έχει μιλήσει στον Έλληνα όσο κανείς άλλος σύγχρονος μας. Έχει όμως και την θλίψη να ζει και να βλέπει το χάλι της χώρας και τις απειλές που υπάρχουν, χωρίς να μπορεί να κάνει ότι θα έπρεπε. Παραμένει μεγάλος και μέσα από αυτήν τη αγωνία και την κατάθεση ψυχής, διάθεσης, λύπης που μιλά για ακόμα μια φορά στην καρδιά και στο νου των Ελλήνων. Κι αυτό είναι μια προσφορά. Μεγάλη προσφορά. Και να ενθυμούνται οι –σε ιδιωτικότητα– παραμένοντες αριστεροί «παλαίμαχοι». Πάντα τα στερνά τιμούν τα πρώτα…
Απάντηση Μίκη Θεοδωράκη
«Επειδή όλο και περισσότεροι, είτε πρώην μέλη της Σπίθας είτε και μη Σπιθίτες μου γράφουν ότι θα πρέπει να ξανακάνουμε μια Κίνηση ανάλογη της Σπίθας, θα ήθελα να τους απαντήσω δημοσιοποιώντας τις εξής σκέψεις:
Δυστυχώς η ζωή δεν γυρίζει πίσω. Στα 2010 ο Λαός ήταν όρθιος. Ενώ σήμερα, μετά από τέσσερα χρόνια ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είναι γονατισμένος. Επειδή ακριβώς του λείπει η εθνική προοπτική. Ο κ. Τσίπρας και η ομάδα του μας πούλησαν στους Αμερικανούς, που και μόνο η σκιά τους φοβίζει τους Έλληνες. Όσο για την Ν.Δ. που θα μπορούσε να δημιουργήσει γύρω της το εθνικό-παλλαϊκό Μέτωπο όπως ο Ντε Γκωλ και ο Αντενάουερ (δυο …«άθλιοι» δεξιοί) έχουν διαβληθεί από την αντιδεξιά ρητορική του Ανδρέα, του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Με δυο λόγια σήμερα η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ έγιναν ουσιαστικά εξαρτήματα της νατοϊκής επιθετικής στρατηγικής. Ο νέος μας ηγέτης είναι και πάλι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Είμαστε αποικία. Τελεία και παύλα. Για πόσο καιρό ακόμα; Φοβάμαι, για πολλές δεκαετίες.
Εγώ δεν βλέπω φως από πουθενά. Αυτό που με φοβίζει πολύ είναι το ενδεχόμενο ακρωτηριασμού από Αλβανία, Σκόπια και Τουρκία.
Στα 2010, όπως είπα και πριν, ο Λαός μας ήταν ακόμα όρθιος. Η Σπίθα ήρθε στην σωστή στιγμή. Όμως κάποιοι σύντροφοί μας στην Σπίθα πίστεψαν δυστυχώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η λύση.
Πιστεύω ότι το λάθος τους ήταν μοιραίο τόσο για την Σπίθα όσο προ παντός για την Ελλάδα. Μπορούσε τότε να δημιουργηθεί και να αποδώσει καρπούς η Κίνηση που μου ζητούν να κάνω σήμερα. Τώρα, εγώ είμαι εκτός μάχης και στο μεταξύ χάθηκαν οκτώ πολύτιμα χρόνια.
Δεν φτάνει μόνο να σκέφτεται κανείς ορθά αλλά παράλληλα θα πρέπει και να μπορεί να μετατρέπει τις ιδέες του σε πολιτικές πράξεις.
Λυπάμαι.
Αθήνα, 26/3/2019
Μίκης Θεοδωράκης»
