Παράσταση: To Kιβώτιο, από το ομότιτλο βιβλίο του Άρη Αλεξάνδρου
Της Χριστίνας- Βαλεντίνας Θάνου
Μια λάμπα. Ένα τραπέζι. Μια καρέκλα. Χαρτί και μελάνι. Αυτά τα είναι τα υλικά με τα οποία συντίθενται όλες οι εικόνες μέσα στις οποίες ζει ο ερμηνευτής της παράστασης. Η εικόνα της Ρένας με τη λευκή νυχτικιά μέσα στη νύχτα. Όταν «σήκωσε το δεξί της χέρι… Εκείνη τη στιγμή που επέμενε να κρατάει το στόμα της κλειστό. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως της έλειπε το αριστερό της χέρι».
Κάποιες φορές η ερμηνεία του ηθοποιού είναι τόσο πειστική που χάνονται τα όρια μεταξύ παράστασης, λογοτεχνικού κειμένου και πραγματικότητας. Στο Κιβώτιο ο Φώτης Μακρής ζει μόνος του το δράμα του, με ύφος απολογητικό, με βλέμμα αθώο και τρομαγμένο, για λογαριασμό του ιδίου. Μετά το τέλος της παράστασης θα έλεγε «ο μόνος τρόπος να εκφράσω την απόγνωση μου είναι μέσα από αυτό το βιβλίο, μέσα από την τέχνη» -του συγγραφέα- που προσπαθεί να ερμηνεύσει τα ιστορικά γεγονότα αυτοτιμωρούμενος κάποιες φορές -αλλά και του ήρωα- του καθενός αγωνιστή που μπήκε στη διαδικασία να ελπίζει σε ένα πουκάμισο αδειανό, σε μια Ελένη.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στα τέλη του Εμφυλίου. Μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει να μεταφέρει, περνώντας μέσα από εχθρικό έδαφος, ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου, με παραλήπτες τη Διοίκηση μιας ανταρτοκρατούμενης πόλης. Στη διάρκεια της αποστολής αποδεκατίζονται, σε μια πορεία που θυμίζει αποστολή αυτοκτονίας ειδικού σκοπού. Μέχρι που τελικά σώζεται ένας μόνο αντάρτης, ο οποίος κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο το οποίο αποκαλύπτεται άδειο. Ο αντάρτης φυλακίζεται από τους συντρόφους του και καλείται να απολογηθεί για το περιεχόμενο του κιβωτίου. Προσπαθώντας να αποδείξει την αθωότητά του, αρχίζει να συντάσσει αναφορές στον ανακριτή, όπου προσπαθεί να ερμηνεύσει το νόημα της παράδοξης αποστολής τους.
Μη γνωρίζοντας ποιος είναι ο ανακριτής – άλλες φορές αναφέρεται «Σύντροφε» ή «Ανακριτή» ή «Δεν ξέρω σε ποιον π..η μιλάω»-, ούτε αν διαβάζονται οι επιστολές, κάποιες φορές λέει σκόπιμα ψέματα μήπως και του απαντήσουν. Το μυθιστόρημα ερμηνεύθηκε από αλληγορία για τον Εμφύλιο και ως καταγγελία της κάθε είδους υπέρτατης αλήθειας.
Με αφορμή την παράσταση, διοργανώνεται συζήτηση από τον Θεατρικό Οργανισμό Νέος Λόγος. Xθες προσκεκλημένος ήταν ο Τίτος Πατρίκιος. Στη συζήτηση, μεταξύ άλλων, θίχτηκαν θέματα όπως η αυτοκτονία στο όνομα της απόλυτης αλήθειας, ότι στην εξορία δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σε απομονώσει η ομάδα.
Εμείς. Μετά την εμπειρία κατάρρευσης των μεγάλων αληθειών. Πού θα τοποθετήσουμε τη λάμπα;
info
Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου. Σκηνογραφία: Διονύσης Μανουσάκης. Μουσική Γιώργος Νινιός. Ερμηνεία: Φώτης Μακρής. Ομάδα θεατρολόγων: Μελίνα Πλαστή, Εύη Κουκοράβα, Μάρθα Κοσκινά.
Στο Studio Μαυρομιχάλη κάθε Παρασκευή 9μμ, εισιτήριο: 5-10 ευρώ, διάρκεια: 80΄
Weblink: https://kivotio.tumblr.com/
