Το ΕΣΥ των «Mνημονίων»

Του Στρατή Πλωμαρίτη. Από την πρώτη στιγμή, τον Μάη του 2010, που ανακοινώθηκε η προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, γνωρίζοντας τι είχε συμβεί σε ανάλογες περιπτώσεις σε χώρες που επίσης είχαν προσφύγει στο ευαγές αυτό ίδρυμα, περιμέναμε ότι το ΕΣΥ θα δεχόταν ισχυρό χτύπημα.

Αυτό όμως που ζούμε σήμερα στα νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας, δεν μπορούσε να το διανοηθεί ούτε η πιο νοσηρή φαντασία. Το ΕΣΥ αυτή τη στιγμή καταρρέει.
Εγκαταλελειμμένο από την πολιτεία, χωρίς πόρους ύστερα από τις συνεχόμενες περικοπές, με τρομακτικές ελλείψεις σε νοσηλευτικό, ιατρικό και λοιπό προσωπικό ύστερα από τις μαζικές συνταξιοδοτήσεις των δύο τελευταίων ετών και το πάγωμα των προσλήψεων, χωρίς υλικά – και να διευκρινίσουμε εδώ ότι δεν αναφερόμαστε σε ακριβά υλικά αλλά στα απλά και καθημερινά. Και αυτά τα λίγα που διατίθενται για χρήση είναι κατά κανόνα τα χειρότερα που κυκλοφορούν στην αγορά, αφού αγοράζονται με συλλογή προσφορών και επιλέγονται τα φτηνότερα χωρίς διαγωνισμούς και χωρίς προδιαγραφές. Η κακή τους ποιότητα οδηγεί στο να χρησιμοποιούνται περισσότερα, έτσι ξοδεύονται περισσότερα και εδώ ισχύει το γνωστό «η φθήνια τρώει τον παρά». Πολίτες αποκλεισμένοι απ’ το ΕΣΥ γιατί πρέπει να πληρώσουν για να δουν τον γιατρό, να πληρώσουν για τις εξετάσεις οι ανασφάλιστοι αλλά και οι ασφαλισμένοι όταν αυτές ξεπερνούν ένα ορισμένο ποσό, ακόμα και νοσηλευόμενοι ασθενείς καλούνται να πληρώσουν κάποιες εξετάσεις γιατί, λέει, δεν τις έχουν κοστολογήσει τα ταμεία τους. Για να τις πληρώσουν όμως από την τσέπη τους οι ασθενείς είναι κοστολογημένες.
Εφημερίες απλήρωτες για τους γιατρούς και υπερωρίες επίσης απλήρωτες για τους υπόλοιπους εργαζόμενους.
Αυξημένη προσέλευση του κόσμου στην εφημερία, και όχι μόνο λόγω της φτώχειας και της ανεργίας, που πρέπει να αντιμετωπιστεί από λιγότερο προσωπικό λόγω των συνταξιοδοτήσεων, δημιουργούν συνθήκες κόλασης τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους εργαζόμενους.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες οι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ ξεσηκώνονται και προχωρούν σε καταλήψεις των διοικητικών υπηρεσιών, των εισπρακτικών μηχανισμών των νοσοκομείων, σε επισχέσεις εργασίας λόγω απλήρωτων υπερωριών και ζητούν τη στήριξη των τοπικών κοινωνιών, των δήμων, των εργατικών κέντρων για να αναλάβουν όλοι μαζί τη διαχείριση των νοσοκομείων. Ένα κίνημα που ξεκίνησε από την Κρήτη, πέρασε στο Κιλκίς, στη Νάουσα και εξαπλώνεται σε όλη την Ελλάδα.
Είναι στο χέρι των εργαζομένων και των πολιτών να ανατραπεί αυτή η βάρβαρη πολιτική και να επαναφέρουμε την επιταγή του γενέθλιου νόμου του ΕΣΥ: Το κράτος έχει την ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών υγείας ισότιμα σε κάθε πολίτη ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική του κατάσταση.

Σχόλια