Γιατί να αγχώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ για τις θέσεις των Γερμανών αριστερών; Του Γιάννη Σχίζα
Στις 17/9/13, πριν από τις γερμανικές εκλογές, έγραφα: «Ο κύριος Σόιμπλε δηλώνει αντίθετος με το “κούρεμα” του ελληνικού χρέους. Αλλά και ο επικεφαλής της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke), Μπερντ Ρίξινγκερ εκφράζει την αντίθεσή του στο ενδεχόμενο επιστροφής του αναγκαστικού κατοχικού δανείου στην Ελλάδα , με δήλωσή του στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Handelsblatt. Εν ολίγοις, γερμανική πανστρατιά, πασπαλισμένη με ολίγη ταξική πάλη: “δεν είναι θέμα μεταξύ Γερμανών και Ελλήνων, αλλά μεταξύ φτωχών και πλουσίων”, που λέει και ο κ. Ρίξινγκερ…» (oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2013/09/blog-post_17.html Η Μέρκελ κάνει πόλεμο, με νύφες και μ’ εγγόνια).
Στις 20/1/14 αναγνώριζα την πιθανότητα να έχω διαπράξει λάθος, οπότε και σημείωνα: «Δεν ξέρω αν υπέφερα από παραισθήσεις στην περίοδο πριν από τις πρόσφατες γερμανικές εκλογές, πάντως θυμόμουν ότι η γερμανική Αριστερά είχε θυμηθεί την… πάλη των τάξεων, γι’ αυτό και απαξίωνε να ασχοληθεί με δευτερεύοντα ζητήματα όπως οι επανορθώσεις της χώρας της προς την Ελλάδα… Όμως να που τα πράγματα ήταν αλλιώς ή πήραν νέα τροπή, αφού ο εκπρόσωπος Εξωτερικής Πολιτικής της Κ.Ο. του κόμματος Die Linke θεώρησε ληγμένο το ρήγμα που είχε προκληθεί στις σχέσεις του με τον ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τις γερμανικές επανορθώσεις. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Βήμα δήλωσε: “Το προεδρείο μας αποφάνθηκε ομόφωνα ότι η Ελλάδα έχει κάθε δικαίωμα να ζητεί αποζημίωση για τις καταστροφές που υπέστη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό δεν θα πάψουμε ποτέ να το ζητάμε από τη γερμανική Βουλή”». (oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/01/to-die-linke.html To Die Linke δικαιώνει την Ελλάδα για τις πολεμικές αποζημιώσεις).
Τα πράγματα πήγαιναν, έκτοτε, ρολόι – «αριστερή διαταγή και τα σκυλιά δεμένα», θα λέγαμε… Μέχρι που σε ένα άρθρο του Γιώργου Βάσσαλου στην Iskra (10/3/14) υπό τον τίτλο Διεθνισμός, μαθαίναμε, ούτε λίγο-ούτε πολύ ότι:
«Σε μεγάλο συνέδριο που διοργανώθηκε από το Eurodad, την περασμένη Παρασκευή, είχα την ευκαιρία να ακούσω τον Axel Troost, επικεφαλής του Τμήματος των Οικονομικών Πολιτικών του Die Linke στο γερμανικό κοινοβούλιο. Άκουσα με έκπληξη τον λόγο για τον οποίο ο Axel Troost είναι εναντίον του χαρακτηρισμού του ελληνικού χρέους προς την τρόικα ως απεχθούς και ως συνέπεια είναι ενάντια στη διαγραφή του…». (www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15587:bassalos-die-linke-ellhniko-xreos&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279).
Επακολούθησαν δύο κινήσεις: Αφενός η κυβερνητική Καθημερινή ανέλαβε σε πρωτοσέλιδο κείμενο να κάνει το τόσο-τόοοσο, υποστηρίζοντας ότι ψευδώς ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι το Die Linke συμπαρατάσσεται μαζί του στο θέμα του χρέους, και αφετέρου ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ότι «… Μια απλή ανάγνωση των επίσημων θέσεων του Die Linke και των αποφάσεων του ΚΕΑ θα αρκούσε για να αποφευχθεί το δημοσιογραφικό ολίσθημα (σ.σ. της Καθημερινής)»…
Προς το παρόν υπογραμμίζω αυτό το περί «επισήμων θέσεων». Γιατί δεν αποκλείει «ανεπισήμως» και ανεπαισθήτως –επί το Καβαφικότερον– να υπάρχουν μεταξύ των Γερμανών αριστερών και θέσεις αντίθετες, εναντίον της αναγνώρισης του χρέους, για τις οποίες προφανώς δεν έχει ευθύνη ο ΣΥΡΙΖΑ. Και για τις οποίες δεν πρέπει να αγχώνεται, δίνοντας αέρα στους αντιπάλους του. Ολίγη αταραξία ενώπιον της αειφορικής συκοφαντικής διάθεσης των μνημονιακών δυνάμεων δεν βλάπτει.
