Τα μεγάλα… οράματα για την Ελλάδα βουλιάζουν στη διαφθορά και τη διαπλοκή
Του Ρούντι Ρινάλντι
Τα δύο μεγάλα κόμματα, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάστηκαν, δια μέσου των αρχηγών τους και από βήματος της ΔΕΘ, σαν κάτοχοι μεγάλων οραμάτων για την Ελλάδα που δικαιούται η νέα γενιά, για την Ελλάδα του μέλλοντος. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν κανένα όραμα για τη χώρα και πολύ περισσότερο δεν εκπονούν αυτοί –τα επιτελεία και τα κόμματά τους- καμία από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Αυτές αποφασίζονται από τα τροϊκανά όργανα και τις ευρωενωσιακές αποφάσεις, και υλοποιούνται μέσα από τα πακέτα μέτρων των Μνημονίων που ψηφίζονται στο ελληνικό Kοινοβούλιο τα 7 τελευταία χρόνια.
Ο πολιτικός κόσμος, αφού για ένα διάστημα διχάστηκε ανάμεσα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, τώρα αποδέχεται τη νέα διαμορφωμένη πραγματικότητα και συναγωνίζεται ποιος είναι ικανότερος να προσελκύσει επενδύσεις, να εγγυηθεί για ασφάλεια και κοινωνική ειρήνη. Ο «αυτόματος πιλότος» των όσων συμφωνιών έχει συνάψει το ελληνικό κράτος με τους εταίρους, δεν επιτρέπει παρεκκλίσεις από το «πρόγραμμα» και πριμοδοτεί όσους μπορούν να το φέρουν σε πέρας με τη μεγαλύτερη αποδοτικότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρόσφερε τα μέγιστα μέχρι τώρα. Πέρασε ό,τι δεν μπορούσαν να περάσουν οι «κακοί», εγγυήθηκε μια κοινωνική κάλμα που κανείς άλλος δεν θα πρόσφερε για 2,5 χρόνια, καταρράκωσε κάθε ελπίδα για καλύτερη ζωή. Φθείρεται, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, και προβάλλει ως διάδοχη κατάσταση η Ν.Δ. που έχει μεγαλύτερη ευκολία να διακηρύττει και να εφαρμόζει το Πρόγραμμα. Χωρίς ιδεολογικούς φραγμούς, τύψεις και αναστολές.
Η σιωπή και των δύο για τον «αυτόματο πιλότο» είναι εξηγήσιμη. Τούτες τις μέρες, όμως, ήρθε στην επιφάνεια μια ακόμα σιωπή. Η ρύπανση του Σαρωνικού, όσο κι αν κουκουλώνουν το ζήτημα, φέρνει στην επιφάνεια από πολλές χαραμάδες, τη σχέση εφοπλιστών, υπουργείου Ναυτιλίας, Λιμενικού, πολιτικού κόσμου, ΜΜΕ με την –υπό διωγμόν κατά τ’ άλλα- διαφθορά και διαπλοκή.
Διαφθορά και διαπλοκή ζουν και βασιλεύουν και στη μνημονιακή Ελλάδα. Επιβάλλουν, μάλιστα, ομερτά σε ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο. Κανένας δεν λέει κανένα όνομα. «Μη λες ονόματα», λέει ο ένας στον άλλο. Ο Πολάκης, το παλληκάρι, δεν ξέρει τώρα τίποτα. Ο Δρίτσας από τους «53», που διετέλεσε και υπουργός ναυτιλίας, ήξερε μεν πως ήταν έμπειρος ο γέρος ξάδελφος του Λυκουρέζου στην Αίγινα που παρέσυρε και σκότωσε τόσους ανθρώπους, αλλά για το διαρκές έγκλημα της λαθρεμπορίας, τι να πει αφού δεν ξέρει. Ξέρουν όμως και οι 53 ότι η προσπάθεια να απλοποιηθεί η διαδικασία αλλαγής φύλλου είναι η κορυφαία μεταρρύθμιση, που ίσως τη μπλοκάρουν οι κάκιστοι των ΑΝΕΛ… Ο φοβερός και τρομερός ντετέκτιβ δημοσιογράφος Βαξεβάνης δεν έχει κανένα ρεπορτάζ για το θέμα; Δεν έχει ακούσει τίποτα; Η κυρία Άντα Ψαρρά της ΕφΣυν δεν μπορεί να ανοίξει τους φακέλους της και να κάνει αποκαλύψεις;
Αλλά και η Ν.Δ. τι να πει; Αφού κι αυτή δεν ξέρει τίποτα. Την ενδιαφέρει η πολιτική αξιοποίηση του θέματος και φυσικά το κουκούλωμα της υπόθεσης. Εκτός κι αν ο μεγάλος καυγάς στο βαθύ σύστημα εφοπλισμού και ΜΜΕ, απαιτήσει κάποιες αποκαλύψεις με ρέγουλα.
Ούτε ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος λέει τίποτα αποκαλυπτικό. Το «γιατί» δεν είναι τόσο κρυμμένο. Στην Ελλάδα κυκλοφορεί πολύ μαύρο χρήμα και η συνύφανση (τα κονέ, πιο απλά) ανάμεσα στη φανερή οικονομία και τις «υπόγειες» δραστηριότητες παντός είδους, έχουν τυλίξει νευραλγικούς τομείς της κρατικής και πολιτικής λειτουργίας. Ο πολιτικός κόσμος, ποτέ δεν ήταν τόσο εξαρτημένος από τα κυκλώματα αυτά και ποτέ τόσο αδύναμος. Η γραμμή είναι «κουκούλωμα και διαχείριση». Όλοι θυμόμαστε το «όποιος έχει στοιχεία, να πάει στον εισαγγελέα». Θα ξανακουστεί σύντομα. Βέβαια το λαθρεμπόριο καυσίμων είναι ακόμα πλημμέλημα…
Κανένας, μα κανένας, δεν νοιάζεται για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Η επιτροπεία της χώρας έχει άλλους στόχους: Τη γενικευμένη φτωχοποίηση, την τοκογλυφική αφαίμαξη, την αναδιανομή του πλούτου υπέρ μιας ολιγαρχίας αεριτζίδικης, μεταπρατικής ή και μαφιόζικης, την καταστροφή μικρής και μεσαίας τάξης μέσω της αρπαγής (δάνεια, κατασχέσεις, καταθέσεις, αποποιήσεις κληρονομιάς, φορολογία). Αλλά και την εκποίηση φυσικού και ορυκτού πλούτου της χώρας προς όφελος μεγάλων δυτικών μονοπωλίων. Ο λόγος για τις επενδύσεις, αφορά ακριβώς τη φτηνή ιδιωτικοποίηση και «αξιοποίηση» όλων των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων που πέρασαν στο υπερταμείο.
Αυτά δεν τα ξέρουν ο Κουρουμπλής (που δεν θα παραιτηθεί ποτέ), ο Τσακαλώτος (που μάλιστα δεν του τραβούν τα αφτιά), ο Δραγασάκης (που κάνει τουρνέ ανά την Ελλάδα μαζί με τον Τσίπρα για την παραγωγική ανασυγκρότηση) ή ο Πάντζας (που θέλει γήπεδο στη Φιλαδέλφεια).
Ο πολύς μαρξισμός ζάλισε τους Δραγασάκη, Σταθάκη, Τσακαλώτο, Κατρούγκαλο και τώρα: «Τα ρέστα μου» ο ένας, «δικαίωμα» ο άλλος, «τα βλέπω» ο τρίτος, «πάσο» ο τελευταίος. «Πάμε για άλλους τρεις γύρους;» λέει ο Φλαμπουράρης. «Φτάνει ρε παιδιά, αύριο 8.30 πρέπει να είμαι Χίλτον» (Κατρούγκαλος). «Ρε Γιάννη, τι λέει ο Μαρξ για το παραγωγικό κεφάλαιο;». «Άσε τις πλάκες Ευκλείδη, δεν είναι ώρα για αστεία»…
Για τον μαρξισμό του άλλου «τραπεζιού» (Τσίπρας, Τζανακόπουλος, Βερναρδάκης, Τσέκερης, Καρανίκας), σε άλλη ευκαιρία. Ο Πιτσιόρλας, λένε οι κακές γλώσσες ότι παίζει ηλεκτρονικό πόκερ, στο κομπιούτερ. Δεν τον καλούνε οι άλλοι.
«Άδειο κιβώτιο» ο πολιτικός κόσμος. Παλιά λέγανε «τενεκές τρύπιος». Μεγάλα λόγια, κούφιες υποσχέσεις και πλήρης αδιαφορία για την κοινωνία, τον τόπο, τη νέα γενιά.
Τόσο ίδιοι…
Νομίζω, πιστεύω, και θέλω να μοιραστώ μαζί σας την εκτίμηση ότι ήρθε η ώρα να ανοίξουν η νεολαία, η χώρα, όλοι μας να ανοίξουμε τον βηματισμό μας προς τα μπροστά.
Η μετάβαση, όμως, από την εποχή του Grexit στην εποχή του Grinvest, δεν έγινε με αυτόματο πιλότο.
Και είμαστε αποφασισμένοι να το πετύχουμε και είμαστε αποφασισμένοι να το καταφέρουμε, είμαστε αποφασισμένοι να ξαναστηθεί αυτή η χώρα στα πόδια της, στις δικές της δυνάμεις.
Του χρόνου εδώ θα συζητάμε για το πώς θα οργανώσουμε το μέλλον κα το πώς θα σχεδιάσουμε και θα υλοποιήσουμε μαζί την Ελλάδα της νέας εποχής.
Την Ελλάδα της δίκαιης ανάπτυξης.
Την Ελλάδα της κοινωνικής προκοπής και της δικαιοσύνης.
Την Ελλάδα που αξίζει σε εμάς και κυρίως στη νέα γενιά αυτού του τόπου.
(Αλέξης Τσίπρας, στη ΔΕΘ)
Στις δικές μας πλάτες, στην επόμενη κυβέρνηση, πέφτει μια βαριά ευθύνη. Όχι μόνο να πετύχουμε μια μεγάλη πολιτική αλλαγή, αλλά να βγάλουμε οριστικά τη χώρα από την κρίση.
Να γίνει ένας κόσμος που ανατέλλει και όχι μια χώρα που δύει.
Μέσα στην καταχνιά της κρίσης, η Ελλάδα διψά για ένα καλύτερο αύριο. Και το δικαιούται.
Οραματίζομαι μια Ελλάδα με πραγματική ελευθερία, αλλά και με γνήσια αλληλεγγύη. Σε αυτήν την Ελλάδα οι άξιοι επιβραβεύονται. Και οι πιο αδύναμοι υποστηρίζονται. Αυτήν την Ελλάδα αξίζουμε. Διότι αξίζουμε καλύτερα…
Να χτίσουμε για πρώτη φορά μια σύγχρονη Ελλάδα που δεν θα είναι μια οφθαλμαπάτη, δεν θα είναι μια μετέωρη χώρα χωρίς προσανατολισμό, χωρίς θέση στην Ευρώπη και στον κόσμο. Θα είναι αντίθετα η νέα Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Πίσω από τη στάχτη της κρίσης να ξαναβρούμε τη φλόγα της δημιουργίας.
(Κυριάκος Μητσοτάκης, στη ΔΕΘ)
