Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Χωροθέτηση ΑΠΕ στην ήδη τροποποιημένη γη: η μόνη οικολογική λύση
Οι ΑΠΕ εξελίσσονται σε μια νέα μαζική χρήση γης που κάνει «εκμεταλλεύσιμες» εκτάσεις απαλλαγμένες μέχρι τώρα από επενδύσεις ή έντονες ανθρώπινες δραστηριότητες. Όμως αυτές ακριβώς είναι οι ακέραιες φυσικές περιοχές που είναι πολύτιμες για τη βιοποικιλότητα, η οποία ήδη ασφυκτιά από έλλειψη ζωτικού χώρου. Μοναδική σωτηρία είναι να χωροθετούνται οι ΑΠΕ κατά προτεραιότητα εκεί όπου ήδη υπάρχουν ανθρώπινες δραστηριότητες και όχι να καταλαμβάνουν άθικτες περιοχές.
Η παγκόσμια αγωνία για επιτάχυνση των μέτρων κατά της κλιματικής κρίσης, που εστιάζει στην απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, και η πολιτική επιλογή για επιτάχυνση της «ανάπτυξης» μέσω των ΑΠΕ αποτελούν έναν συνδυασμό κυριολεκτικά θανατηφόρο για την άγρια φύση: Αναζητώντας περιοχές ελκυστικές για τους επενδυτές, με γη άμεσα διαθέσιμη, χωρίς «ανταγωνιστικές» ανθρώπινες δραστηριότητες, καταλήγουν σε μαζικές (μικρές και μεγάλες) επενδύσεις σε φυσικές περιοχές που μέχρι τώρα δεν είχαν έντονη ανθρώπινη χρήση. Ωστόσο, ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, αυτές οι περιοχές είναι πολύτιμες για τη βιοποικιλότητα και παρέχουν τις καλύτερες οικοσυστημικές λειτουργίες. Ο οικολογικός χωροταξικός σχεδιασμός για τις ΑΠΕ πρέπει να αντιστρέψει τις προτεραιότητες: οι ΑΠΕ πρέπει πρώτα να χωροθετούνται σε γη που ήδη έχει τροποποιηθεί από τον άνθρωπο για γεωργία, κατοικία, μεταφορές, βιομηχανία, τουρισμό κ.λπ. Οι παρθένες φυσικές περιοχές πρέπει να είναι η τελευταία επιλογή, αλλιώς οι ΑΠΕ θα καλύψουν τα τελευταία κενά που έμειναν στον χάρτη.
Το ισχύον πολιτικοοικονομικό σύστημα έτσι κι αλλιώς βλέπει μόνο επενδύσεις ως λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα και αναζητεί επιχειρηματικές ευκαιρίες σε κάθε κρίση. Όσοι, όμως, υποστηρίζουν άκριτα τις ΑΠΕ, εστιάζοντας στο «ενεργειακό», οφείλουν να αφήσουν το αστήρικτο «έτσι κι αλλιώς όλα θα χαθούν από την κλιματική αλλαγή» και να αναγνωρίσουν τη σοβαρότατη απειλή για τη βιοποικιλότητα από την απώλεια ζωτικού χώρου από την καταστροφή και τον κατακερματισμό των οικοσυστημάτων.
Κώστας Παπακωνσταντίνου, petrovouni.blogspot.com
Ποιοι είναι οι εξωγήινοι…
Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) κάποτε χρηματοδοτούσε την έρευνα για εξωγήινους με 10 εκατ. δολάρια τον χρόνο, αλλά σταμάτησε να το κάνει το 1993, όταν η Γερουσία θεώρησε ότι επρόκειτο για σπατάλη χρημάτων. Έκτοτε προγράμματα αναζήτησης εξωγήινης νοημοσύνης όπως το SETI χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από πλούσιους ιδιώτες.
Στο μεταξύ, κατά καιρούς, υπάρχουν ανά τον κόσμο ποικίλες αναφορές για τη θέαση άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων (UFO), για τα οποία δεν λείπουν οι ριζοσπαστικές θεωρίες, όπως αυτή του καθηγητή Βιολογικής Ανθρωπολογίας Μάικλ Μάστερς του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου της Μοντάνα, ο οποίος σε πρόσφατο βιβλίο του («Ταυτοποιώντας ιπτάμενα αντικείμενα : Μια Διεπιστημονική Επιστημονική Προσέγγιση στο φαινόμενο των ΟΥΦΟ» – Ιdentified Flying Objects: A Multidisciplinary Scientific Approach to the UFO Phenomenon) θεωρεί ως πιθανό ότι τα UFO «πιλοτάρουν» άνθρωποι από το μέλλον, οι οποίοι κάνουν ταξίδι πίσω στο χωροχρόνο, δηλαδή στη Γη σήμερα!
Όπως δήλωσε, «ξέρουμε ότι οι άνθρωποι έχουμε μια μακρά εξελικτική ιστορία σε αυτόν τον πλανήτη. Και γνωρίζουμε ότι η τεχνολογία μας πρόκειται να είναι πολύ πιο εξελιγμένη στο μέλλον. Νομίζω πως η απλούστερη εξήγηση είναι ότι οι “εξωγήινοι” είναι εμείς».
Εν μέρει, όπως υποστηρίζει, ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο για λόγους περιέργειας ή… τουρισμού. «Αναμφίβολα», ανέφερε, «στο μέλλον θα υπάρχουν εκείνοι που θα πληρώνουν πολλά χρήματα για να έχουν την ευκαιρία να πάνε πίσω και να παρατηρήσουν την αγαπημένη περίοδό τους στην ιστορία».
Παρόμοιες «εξωτικές» ιδέες έχουν και άλλοι αξιοσέβαστοι άνθρωποι, όπως η Έλεν Σάρμαν, η πρώτη Βρετανή αστροναύτης και χημικός του Imperial College του Λονδίνου, η οποία θεωρεί πιθανό ότι εξωγήινοι ζουν ανάμεσά μας, αλλά δεν γίνονται αντιληπτοί. Αυτό μπορεί να συμβαίνει, όπως υποστηρίζει, επειδή αποτελούν μορφές ζωής διαφορετικές από αυτές που υπάρχουν στη Γη, με τελείως διαφορετική βιοχημεία. Συνεπώς είναι ασύλληπτες με τα δικά μας αισθητήρια όργανα, αποτελώντας μια «σκιώδη» βιόσφαιρα παράλληλη με τη γήινη.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Μεσογειακή διατροφή
Η μεσογειακή διατροφή είναι υγιεινή για τον άνθρωπο, συμβάλλει στη διατήρηση του τοπίου και των φυσικών πόρων και ιδανική για το περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα, με χαμηλό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. «Αυτός ο παραδοσιακός τρόπος διατροφής υποχωρεί ολοένα και περισσότερο έναντι άλλων συνηθειών και τρόπων ζωής – από ποικίλα και ισορροπημένα γεύματα πάμε προς πιο μονότονα γεύματα με λίπη, ζάχαρη και αλάτι. Αποτέλεσμα είναι οι σωρευτικές αρνητικές συνέπειες τόσο για την ανθρώπινη υγεία όσο και για το περιβάλλον, λόγω της εντατικής υποβάθμισης φυσικών πόρων και της απώλειας βιοποικιλότητας. Πρόκειται για μια αρνητική τάση η οποία για να αντιμετωπιστεί πρέπει να διατηρηθούν και να προωθηθούν οι μεσογειακές και άλλες παραδοσιακές διατροφές, και την ίδια στιγμή να μελετηθεί περαιτέρω η συμβολή τους στη διατήρηση της βιοποικιλότητας, στη σύνδεση αστικών και αγροτικών περιοχών, στη μείωση της απώλειας τροφίμων».
Μ-Ε Σεμέντο, Αν. Γεν. Δ/τρια FAO, Ρώμη.
