Tα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι βρήκαν τον καινούργιο εχθρό. Τους συνδικαλιστές. Και σε επόμενη φάση δεν αποκλείεται να βγάλουν στον αέρα τα κουμπούρια τους και να πυροβολούν κάθε αντίθετη άποψη ή δράση, αναλαμβάνοντας απευθείας και το ρόλο του δήμιου, αφού το κράτος, κατά τη γνώμη τους, ολιγωρεί και δεν φυλακίζει εδώ και τώρα όσους τολμούν να απεργήσουν ή να αμφισβητήσουν τους νόμους.
Προς το παρόν σε ρόλο κλακαδόρου των φανερών και αφανών αφεντικών τους, φορώντας την τήβενο του δικαστή και του εισαγγελέα απαγγέλλουν κατηγορίες και καταδικάζουν εντός τριών λεπτών. Αυτή τη βδομάδα στο στόχαστρό τους βρέθηκαν οι συνδικαλιστές, το ΠΑΜΕ, οι ναυτικοί. Το προηγούμενο διάστημα οι συνδικαλιστές του Μετρό, ακόμη παλαιότερα οι καθηγητές. Αύριο στο «τηλεοπτικό εδώλιο» θα βρεθεί οποιοσδήποτε συνδικαλιστής τολμήσει να προτείνει δράσεις και κινητοποιήσεις ενάντια στην επιβολή των μέτρων του ΔΝΤ.
Τα επεισόδια στο λιμάνι του Πειραιά ήταν σοβαρά και δείχνουν μια δυναμική συγκεκριμένων δράσεων σε εποχές κοινωνικής αναταραχής, καθώς αμφισβητούν τη νομιμότητα των μέτρων ενάντια στο λαό. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί κατά κύριο λόγο αλλά και εφημερίδες και μεγαλο-blogs δημοσιογράφων έστησαν το σκηνικό ικριώματος, έχοντας ήδη αποφασίσει να ποινικοποιήσουν τη συνδικαλιστική δράση. Υστεριάζοντας σχεδόν στον αέρα, υπέπεσαν σε ολίσθημα για επαγγελματίες δημοσιογράφους, να αμφισβητήσουν το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία. Οι πιο «ξύπνιοι», μαθημένοι και γαλουχημένοι στους όρους του τηλεοπτικού σόου, εφάρμοσαν τη γνωστή τακτική. Προσωποποίησαν και δραματοποίησαν τα γεγονότα με άξονα το ατομικό και προσωπικό.
Δεν υπάρχουν αιτήματα και αντίσταση εναντίον των μέτρων, ούτε αποφάσεις σωματείων -κακές ή καλές, ούτε αυτό τους ενδιαφέρει. Γιατί αν μπουν στην ουσία της συζήτησης για τις μορφές δράσης, θα αναγκαστούν να πουν εναντίον ποιων στην πραγματικότητα στρέφονται οι αντιδράσεις των απεργών και τι θέλουν. Για αυτούς υπήρχαν το ΠΑΜΕ ως υποκινητής (γενικά) και οι ταλαίπωροι επιβάτες που δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν για τις διακοπές τους. Το παραλήλημα τους εξελίχθηκε σε αρκετές πράξεις δραματοποίησης για τους κινδύνους στο ελληνικό τουρισμό και τη ζημιά στο ελληνικό έθνος. Εννοείται πως για αυτούς δεν υπάρχει καμία ζημιά στον τουρισμό και το κράτος από τα πανάκριβα εισιτήρια, τα σαπιοκάραβα στην άγονη γραμμή, τον αποκλεισμό πολλών νησιών της χώρας επειδή δεν συμφέρει τους εφοπλιστές να στέλνουν καράβια εκεί. Αυτά δεν είναι πατρίδα μας, επειδή δεν τους έδωσαν… σχετική εντολή.
Η διαφορά με άλλα ανάλογα σόου ενάντια σε κινητοποιήσεις και απεργίες, στα οποία επίσης δεν έλεγαν κουβέντα για τα αιτήματα, είναι ότι αυτή τη φορά απαίτησαν την άμεση άσκηση ποινικών διώξεων στο όνομα της εθνικής (τους) οικονομίας. Επικίνδυνα μονοπάτια επέλεξαν οι έχοντες τα ηνία της ενημέρωσης, δημοσιογράφοι στα ΜΜΕ. Πολύ περισσότερο που την ίδια στιγμή -όπως διαβάσαμε στον Ριζοσπάστη- όταν στο Mega φιλοξενήθηκε ο εκπρόσωπος της ΑΝΕΚ οι ίδιοι δημοσιογράφοι δεν τόλμησαν να κάνουν καμία ερώτηση που να παραπέμπει στα αιτήματα των ναυτικών. Έστω και για τα μάτια του κόσμου.
Τα ίδια και στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ που ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην απόπειρα ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης. Γιατί, λοιπόν, να μη σκεφθεί ο κάθε νοήμων πολιτικοποιημένος τηλεθεατής που τους παρακολουθεί πως επιδεικνύουν μοναδικό τσαμπουκά έναντι των συνδικαλιστών, αλλά κάθονται κλαρίνο μπροστά στα αφεντικά τους που έχουν συμφέροντα στη θάλασσα;
