Γκρίνιες, θολούρα και ελλείμματα διαδικασιών και λειτουργίας
Τα θυελλώδη γεγονότα που συμβαίνουν τον τελευταίο μήνα έχουν προκαλέσει ανάμεικτα και, σίγουρα, δυνατά συναισθήματα στον ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέλη του βιώνουν όσα γίνονται με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τη θέση τους, τη δυνατότητα πληροφόρησης και κυρίως υπό το έλλειμμα της λειτουργίας του κόμματος. Βεβαίως, ρόλο για τα σκαμπανεβάσματα έπαιξε και το γρήγορο πέρασμα από την ανείπωτη χαρά της εκλογικής νίκης στο πάγωμα από την επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και ιδιαίτερα η συμφωνία παράτασης/μνημόνιο.
Σε επίπεδο ηγεσίας και μηχανισμού, υπάρχει αποψίλωση του κόμματος από στελέχη, αφού τα περισσότερα κλήθηκαν να αναλάβουν κυβερνητικές θέσεις. Όπως ήταν φυσικό, χωρίς καμία προετοιμασία για το ρόλο του κόμματος στις νέες συνθήκες, το κέντρο βάρους των αποφάσεων και των επιλογών πέρασε σε κυβερνητικό επίπεδο. Το κόμμα, στην κυριολεξία, ενημερώνεται κυρίως από τα ΜΜΕ, τις δηλώσεις στελεχών και τις διαρροές που κάνουν διάφοροι μηχανισμοί στον Τύπο ή στο Διαδίκτυο.
Οι δηλώσεις Μανώλη Γλέζου και Μίκη Θεοδωράκη προκαλούν σοκ στα μέλη αλλά και στην κοινωνία. Εκνευρισμός σε κυβερνητικό επίπεδο και κινήσεις για κατευνασμό των ανησυχιών. Η επίσκεψη Τσίπρα στον Μίκη δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα, αφού ο τελευταίος εμμένει στις απόψεις του και επικροτεί πρωτοβουλίες ενάντια στο νέο Μνημόνιο (συγκέντρωση ΚΚΕ).
Μέσα στο… δύσκολο κλίμα που τροφοδοτούν οι τελευταίες εξελίξεις συνέρχεται η Κ.Ο. όπου καταγράφονται μεγάλες αντιρρήσεις για τη Συμφωνία (ενώ λίγες μέρες νωρίτερα είχε εκφραστεί μεγάλη δυσφορία για τις διαδικασίες και την επιλογή κεντροδεξιού υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας) και 40 περίπου βουλευτές ψηφίζουν κατά και λευκό, μεταξύ των οποίων πρωτοκλασάτα στελέχη και υπουργοί. Ακολούθως, η τοποθέτηση του υπεύθυνου Οικονομικής Πολιτικής, Γ. Μηλιού, για τη Συμφωνία έρχεται να ταράξει περισσότερο τα νερά.
Στα ΜΜΕ οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα, αφού πλέον δεν υπάρχουν οι ανέσεις του αντιπολιτευτικού καταγγελτικού λόγου άλλων εποχών.
Είναι προφανές ότι έχει χαθεί για λίγο η μπάλα. Το επιτελείο προσπαθεί να πάρει πρωτοβουλίες ώστε να αλλάξει το κλίμα.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες συνέρχεται η Κ.Ε. για να αποτιμήσει τις πολιτικές εξελίξεις και προτείνεται να αλλάξει ο γραμματέας και να αναδιαρθρωθεί η Πολιτική Γραμματεία του κόμματος, χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά συζήτηση για το ρόλο του κόμματος στις νέες συνθήκες.
Οι αναταράξεις θα συνεχιστούν όσο υπάρχει ασάφεια ή μεγάλες υπαναχωρήσεις στην πολιτική κατεύθυνση. Η γνωστή προχειρότητα, η έμφαση στην επικοινωνία και μόνο, οι λειψοί δεσμοί με τον κόσμο, η διαρκής υποτίμηση του κόμματος (και η λειτουργία του μέσα από μηχανισμούς και φράξιες) συναντιέται με μια μεγάλη αιμορραγία (και προτίμηση) στελεχών και μελών προς τον κρατικό μηχανισμό, αλλά και τη μεγάλη απειρία και έλλειψη συντονισμού σε όλα τα επίπεδα.
Θα ισχυριστεί κανείς ότι αυτά είναι φυσιολογικά για ένα κόμμα που για πρώτη φορά φθάνει στη διακυβέρνηση. Σωστό. Αλλά μην ξεχνάμε ότι οι συνθήκες δεν είναι ομαλές, η χώρα είναι στην άκρη του γκρεμού και περικυκλωμένη: Αυτήν τη συναίσθηση δεν φαίνεται να την έχουν όλοι, παρ’ όλο που η κρισιμότητα της κατάστασης καθορίζει, σε τελευταία ανάλυση, κάθε επιλογή και προοπτική.
Τ.Τ.
