Ένας βρόμικος πόλεμος με πολλαπλούς στόχους.
Είναι καιρό τώρα που τα συνδικάτα δέχονται έναν ανελέητο πόλεμο. Ο στόχος, σαφής πλέον και στους πιο αφελείς: όλα τα μνημονιακά μέτρα της κυβέρνησης δεν θα πέρναγαν τόσο εύκολα αν οι εργαζόμενοι εμπιστεύονταν και ακολουθούσαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Από τους πιο αγαπημένους στόχους κυβέρνησης και ΜΜΕ η άλλοτε κραταιά ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, το συνδικάτο των εργαζομένων στη μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας. Κι η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να ψάξει και πολύ, όποιος θέλει να επιτεθεί στη ΓΕΝΟΠ. Χρόνια διασύνδεση με τις διοικήσεις, συναλλαγές που αποτελούσαν μόνιμη εξάρτηση με το… βαθύ ΠΑΣΟΚ, εξυπηρέτηση ρουσφετολογικών και πολιτικών επιδιώξεων, αδιαφάνεια και απομάκρυνση από τους εργαζόμενους. Συνδικαλιστική δράση που αποτελούσε και εξακολουθεί και μέχρι σήμερα να αποτελεί μέρος του προβλήματος. Ο μέσος εργαζόμενος στη ΔΕΗ, εμπιστεύεται τόσο το συνδικάτο του, όσο και την ίδια την κυβέρνηση.
«Εύκολος» στόχος, λοιπόν, για διάφορους μηχανισμούς που ενορχηστρώνουν μια βρόμικη επίθεση χωρίς αρχές και κανόνες ενάντια στη ΓΕΝΟΠ, θυμίζοντας στους παλιότερους αντίστοιχες μεθοδεύσεις που χρησιμοποίησαν η CIA και το FBI για να διαλύσουν τα αμερικανικά συνδικάτα. Πρωτοπόρα η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο να αντιληφθούμε ποιον εξυπηρετούν αυτές οι επιθέσεις. Όσους καταστρώνουν τα σχέδια ξεπουλήματος της δημόσια περιουσίας ή ό,τι έχει απομείνει πια από αυτήν. Η παράδοση της παραγωγής ενέργειας στους ιδιώτες, τους βιομήχανους, αλλά και τους διάφορους αεριτζήδες «επενδυτές», μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς αντιστάσεις. Στη λίστα με τις δημόσιες επιχειρήσεις, όπου έχει στραφεί η κυβέρνηση για να εκχωρήσει επιπλέον ποσοστό ή να πωλήσει, η ΔΕΗ καταλαμβάνει την πρώτη θέση. Με την εκχώρηση ποσοστού 17% των μετοχών, οι ιδιώτες θα κατέχουν πλέον 66%!
Όμως, αυτό είναι πολύ βαρύ φορτίο, ακόμη και για τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές, που πριν από λίγους μήνες ψήφισαν στο συνέδριο της ΓΕΝΟΠ το διαμελισμό της επιχείρησης σε τρία κομμάτια. Η εξαγγελία της Εκτελεστικής Επιτροπής για επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες από τις 6 Μαΐου φαίνεται ότι είναι μονόδρομος. Αρκεί, φυσικά, να τις πραγματοποιήσει και να μην τις εκτρέψει σε «εναλλακτικές» μορφές δράσης, όπως τα… SMS στους κυβερνητικούς βουλευτές.
Είναι καιρός να οργανωθεί μια πραγματική αντίδραση των εργαζομένων στην επιχείρηση, οικοδομώντας ένα ενιαίο μέτωπο με τους εργαζόμενους όλων των επιχειρήσεων, όπου η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κολλήσει πωλητήριο (ΟΤΕ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΕΛΤΑ, ΛΑΡΚΟ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ κ.λπ.). Και αυτή η αντίδραση δεν μπορεί να οργανωθεί μακριά από τους χώρους δουλειάς, με ηλεκτρονικά μηνύματα και ακτιβισμούς που στοχεύουν σε τηλεθεάσεις.
Η προσφυγή στους ίδιους τους εργαζόμενους, η εμπιστοσύνη στον αγώνας τους, το οριστικό σπάσιμο των άρρωστων και δουλικών δεσμών με την κυβέρνηση, είναι η καλύτερη υπεράσπιση του μεγαλύτερου συνδικάτου της χώρας.
