Παρουσιάζουμε ορισμένες απόψεις που έχουν κατατεθεί στον δημόσιο διάλογο με αφορμή την πρόθεση της κυβέρνησης να φέρει προς ψήφιση το νομοσχέδιο σχετικά με τον γάμο και τη τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών.
Παρουσιάζουμε αυτές τις απόψεις γιατί δεν είναι γνωστό ότι άνθρωποι, συλλογικότητες και κόμματα που ανήκουν στο προοδευτικό και αριστερό χώρο διαφωνούν με αυτό το νομοσχέδιο – δεν είναι μόνο οι ακροδεξιοί που αντιδρούν όπως θέλει το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ να διαδίδουν προς κάθε κατεύθυνση.
Η πολιτική αφορά στην πραγματικότητα
του Δημήτρη Κούβελα
Επειδή με ρωτούν πολλοί, διευκρινίζω! Από τη στιγμή που η πολιτική αφορά στην πραγματικότητα και όχι φανταστικά ή ιδεολογικά κατασκευάσματα και εφόσον η επιστήμη συνεχίζει να έχει λόγο στη ζωή μας, θα πρέπει να γίνουν κατανοητά τα παρακάτω:
- Τα φύλα καθορίζονται από τα γονίδια και είναι μόνο δύο (2)
- Κάθε αποκλίνουσα γονιδιακή έκφραση (διπλοειδίες, ΧΧY, ΧΥΥ ή άλλη γονιδιακή ανωμαλία), αποτελεί εξαίρεση και όχι κανόνα της φύσης και πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον τρόπο που ορίζεται από την επιστημονική σκέψη και τη φιλοσοφική αντίληψη!
- Η αντίληψη του ίδιου φύλου, ως διαφορετικού από το γενετικά προσδιορισμένο, αν δεν υπάρχει κάποια σπάνια γονιδιακή ή φυσιολογική παρέκκλιση, θεωρείται διαταραχή προσωπικότητας και αντιμετωπίζεται ιατρικά, πάντα με απόλυτο σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ελευθερία του ατόμου.
- Η σεξουαλική προτίμηση για άτομα του ιδίου φύλου, είναι κοινωνικά αποδεκτή και απόλυτα σεβαστή, πρέπει να προστατεύεται, με γνώμονα τις ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες του ανθρώπου, καμία διάκριση (υπέρ ή κατά) πρέπει να συμβαίνει, από την κοινωνία και κυρίως από την πολιτεία, με απόλυτη αυστηρότητα.
- Το δικαίωμα σε οτιδήποτε, οποιουδήποτε καθορίζεται με μέτρο τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων ή/και κοινωνικών ομάδων και δεν πρέπει να προκαλούν διαταραχές του κοινωνικού ιστού, κάτι που η πολιτεία οφείλει επίσης να σέβεται και να προστατεύει!
- Το μυστήριο του γάμου, αποτελεί θρησκευτική πράξη και αφορά ρυθμιστικώς, αποκλειστικώς και μόνο τη θρησκευτική ομάδα στην οποία ανήκουν τα πρόσωπα.
- Η δυνατότητα νομιμοποίησης και μιας σχέσης για κοινωνικούς, οικονομικούς και κυρίως ψυχολογικούς/συναισθηματικούς λόγους, πρέπει να υπάρχει στην πολιτεία, για λόγους συνταγματικής ισονομίας και κοινωνικής ισοτιμίας, καλύπτεται δε με το σύμφωνο συμβίωσης.
- Η τεκνοποιία, αφορά μόνο φυσιολογικά βιολογικά ζευγάρια (ο ζυγώτης προκύπτει μόνο και αποκλειστικώς, από ένα αρσενικό και ένα θηλυκό γαμέτη) και επομένως δεν μπορεί να αποτελεί δικαίωμα, αλλά μόνο υποχρέωση των δύο φύλων.
- Ένα παιδί, που κυοφορείται πρέπει να έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να «γαλουχείται» από την βιολογική μητέρα του και όχι από οποιονδήποτε άλλο!
- Η έννοια της παρένθετης μητέρας, δεν μπορεί να αποτελεί επάγγελμα ή εκμετάλλευση. Η βίαιη απομάκρυνση του νεογέννητου, από τη φυσική του μητέρα είναι πράξη απάνθρωπη, αντικοινωνική και προφανώς μη αποδεκτή από μία κοινωνία θηλαστικών (πόσο δε μάλλον ανθρώπων!).
Ανάρτηση στο fb
Διακρίσεις σε παρένθεση
του Τάσου Βαρούνη
Είναι φοβερό το πόσο κράξιμο έφαγε ο κόσμος που αντιδρούσε στη Συμφωνία των Πρεσπών –οι «Μακεδονομάχοι» βρε!– από διάφορους αριστερούς και πόσο άνετα οι ίδιοι υπερασπίζονται την παρένθετη μητρότητα χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Μα δε βρίσκεται ένας γραφίστας, ένας σκιτσογράφος, ένας ινφλουένσερ έστω του χώρου, να τους κρεμάσει στα κεραμίδια; Τόσο μπετόν αρμέ είναι πια αυτός ο μεγάλος, ενιαίος χώρος της «αριστεροσύνης»; Τέτοιος σεβασμός στους «Παρενθετάκηδες» σε αντίθεση με τον «άνθρωπο της διπλανής πόρτας»;
Είναι συνήθως οι ίδιοι που έχουν κάνει καραμέλα τον «ηθικό πανικό» του μονίμως καθυστερημένου κυρ-Παντελή, λες και σήμερα κινδυνεύουμε από κάποιες «παραδοσιακές αξίες του Έλληνα» και όχι από τον ηθικό σχετικισμό που συνοδεύει την απαγόρευση κάθε φραγμού (κοινωνικού και βιολογικού μαζί) στο βωμό του απεριόριστου δικαιώματος και ενός αφηρημένου «τέλους των διακρίσεων». Δικαιώματος που δεν έχει ούτε ποιότητες, ούτε γενεαλογία παρά μόνο «εδώ και τώρα ικανοποίηση» – βλέπε ένταξη σε νέους κύκλους επέκτασης του κεφαλαίου και της αγοράς, για τους σκληρά μαρξιστές που δεν είδαν-δεν άκουσαν. Δικαιώματος που κάνει πάρτυ αριστερά και δεξιά, με όλες του τις φορεσιές, παρά τις ένθεν και εκείθεν κραυγές.
Μα το «τι είναι εγωιστικό» και τι όχι έχει κι αυτό την ιστορικότητά του και δεν είναι άσχετο με τους περιορισμούς και τις δυνατότητες κάθε εποχής, συμπεριλαμβανομένων και των αντίστοιχων νοητικών οριζόντων. Αν ο προγεννητικός έλεγχος έδειχνε σύνδρομο Down, θα το κρατούσατε το παιδί ή θα γινόσαστε κομμάτι μιας ορισμένης ευγονικής; Όσοι γεννήσανε εξωσωματικά πρέπει να αυτομαστιγωθούν γιατί θέλησαν το-δικό-τους-το-παιδί «την ώρα που τόσα παιδιά βρίσκονται σε ιδρύματα κ.λπ.». Λίγη ψυχραιμία και λίγη επίγνωση.
Πάντως πιο εύκολα τοποθετιέται κανείς στο ιδιαίτερα δύσκολο θέμα της ανατροφής και της βιολογίας –ε θα διάβασε κάτι στο google– παρά στο πεζό ερώτημα και «γιατί τώρα όλα αυτά»; Πιο μαζικό κοινωνικό αίτημα ανάγκασε μια τρισκατάρατη κυβέρνηση να μας ξεβλαχέψει ξανά και ξανά ώστε να πορευτούμε μαζί με την πολιτισμένη, δυτική ανθρωπότητα προς τα μπρος;
Υπάρχουν κι αυτοί που μας παραθέτουν το πόσο έτσι κι αλλιώς συνδεδεμένοι είμαστε με τις τεχνικές και την τεχνολογία και άρα τι να λέμε τώρα περί «φυσικού». Σωστά, δε γεννούν πια οι γυναίκες στα χωράφια, ενώ αρκετοί διαβάζουν αυτές τις γραμμές επειδή στις φλέβες τους κυλάει φαρμακάκι που ναι, το έφτιαξε η «κοινωνία». Κι έτσι πρέπει να διαλέξουμε, καθότι απαγορεύεται και εδώ η διάκριση. Τι σφράγισμα δοντιών, τι φακοί επαφής, τι γενετική μηχανική, όλα ίσωμα. Καμιά κριτική στην επιστήμη καθεαυτή, ας πούμε της αναπαραγωγής, και ας έρθουν μετά οι βιοηθικές και το νομικό πλαίσιο για να περισώσουν ό,τι μπορούν. Περιμένοντας λοιπόν την επιστήμη να μας απελευθερώσει και να μας επιτρέψει να επιτελεστούμε ολοένα και καλύτερα.
Ούτε υπήρχαν πάντα οικογένειες κι ούτε κανείς γνωρίζει το τι θα υπάρχει στο μέλλον μα κι από ποιες διεργασίες θα ξεφυτρώσει. Με κάποιο τρόπο πάντως τα μικρά των ανθρώπων θα γεννιούνται και θα μεγαλώνουν, προσαρμοζόμενα κι αυτά στο τι προσφέρεται. Προς το παρόν, υπάρχουν καλές και κακές οικογένειες. Χμ. Πατεράδες που δουλεύουν σαν τα σκυλιά για να μεγαλώσουν (χωρίς να τα βλέπουν) τα παιδιά τους, πατεράδες που παράτησαν τα παιδιά τους για να πολεμήσουν στα βουνά, μανάδες που τα σκοτώνουν κι άλλες που νιώθουν ότι το παιδί τους είναι το Παν. «Που να κάνεις τώρα δεύτερο παιδί» μα και «τα παιδιά είναι ευτυχία», ίσως μια πιο μέση κατάσταση.
Ναι. Τα παιδιά κινδυνεύουν. Πολύ. Από τη γενική κοινωνική συνθήκη μέσα στην οποία μεγαλώνουν. Επειδή δεν παίζουν, επειδή ζουν πολύ ψηφιακά, επειδή δε θέλουν να μορφωθούν, επειδή τρώνε μαλακίες ή επειδή πεινάνε, επειδή βαριούνται ή βιάζονται, επειδή βλέπουν πολλές τσόντες πριν τις κάνουν. Κι άλλα τόσα «επειδή» που περιγελούν σίγουρα όσους κουρνιάζουν στην ωραία τους/μας οικογένεια που προς το παρόν παίζει –και πάλι καλά– αμυντικό παιχνίδι. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν παίζει πρώτο θέμα.
Οι γυναίκες δεν είμαστε σκεύη, ούτε εργαλεία, ούτε εκκολαπτικές μηχανές
Πολλά χρόνια με τα γυναικεία κινήματα έχουμε αγωνιστεί για την ισότιμη σχέση των γυναικών στην οικογένεια, στην κοινωνία, στην εργασία. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. εξ όσων έχουν διαρρεύσει μέχρι σήμερα στον τύπο είναι η νομοθετική κατοχύρωση της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια μέσω παρένθετης μητρότητας.
Μια τέτοια ρύθμιση εκτιμώ ότι θα συντελέσει σε περαιτέρω εξαθλίωση της θέσης των γυναικών, οι οποίες, στην πλειοψηφία τους, παρά τους μέχρι σήμερα αγώνες, ανήκουν στα οικονομικά ασθενέστερα και ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας.
Δηλώνω ότι είμαι εντελώς αντίθετη με την παραπάνω προωθούμενη νομοθετική ρύθμιση και πιστεύω ότι είναι χρέος του φεμινιστικού κινήματος να τοποθετηθεί και να κινητοποιηθεί προκειμένου να ματαιώσει τη ψήφισή της.
Επίσης πιστεύω ότι άλλα θέματα, όπως η Γάζα, το ιδιωτικό χρέος, οι γυναικοκτονίες, οι «μεταρρυθμίσεις» Φλωρίδη κ.ά. είναι αμεσότερης προτεραιότητας από το παραπάνω ζήτημα.
Μπαίνει ακόμα το ερώτημα: επί του θέματος της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια –μέσω παρένθετης μητρότητας, πώς διαμορφώθηκε η θέση– πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ., μέσα από ποιά διαλεκτική διαδικασία, πότε συζητήθηκε στη βάση πότε τοποθετήθηκαν οι συνελεύσεις των οργανώσεων των μελών του.
Απάντηση: Kαμία διαδικασία, καμία συζήτηση στη βάση.
Επειδή δεν αποδέχομαι τη λειτουργία της οργάνωσης στην οποία συμμετέχω με «κοπτάτσια» του εκλεγμένου προέδρου και της –απ’ αυτόν διορισμένης– ηγετικής του ομάδας, δηλώνω ότι αποχωρώ από τον ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. και παύω να είμαι μέλος του.
Εξουσιοδοτώ την γραμματέα της 1ης Ο.Μ. Περιστερίου να γνωστοποιήσει την παρούσα μου στα λοιπά αρμόδια όργανα.
Περιστέρι 10 Ιανουαρίου 2024
Μαρία Ζερβάκη
Δικηγόρος – τ. Αντινομάρχης Αθήνας
Η φύση δεν είναι δική μας ή κτήμα μας
του Δημήτρη Μπελαντή
Τα παιδιά σε μια οικογένεια, νομική ή έστω φυσική, χρειάζονται έναν πατέρα και μια μητέρα. Εννοώ βιολογικό πατέρα και βιολογική μητέρα, όχι κατά κατασκευή ή ερμηνεία ή ενοικίαση. Αυτό δεν είναι διόλου εγγύηση ευτυχίας για τα παιδιά, θα ήταν ανόητο να το πει κανείς, αλλά ελάχιστη αφετηρία. Επίσης, αυτό δεν είναι προϊόν της πατριαρχίας αλλά του ανθρώπινου πολιτισμού όπως έχει υπάρξει περίπου από την παλαιολιθική εποχή ως σήμερα. Ήταν όλη η πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού από την παλαιολιθική εποχή ή τον Νεάντερνταλ ακόμη ως τον 21ο αιώνα ένα λάθος ή μία απουσία και έλλειψη; Το φύλο μπορεί να έχει ως επίστρωση χιλιάδες κοινωνικές κατασκευές και χειραγωγήσεις αλλά αυτό που τις επικαθορίζει ως βάση είναι η βιολογία. Αν κάποιος έθετε το ζήτημα μιας τεκνοθεσίας ομόφυλων ζευγαριών, στον Μαρξ ή τον Λένιν ή τον Ρουσσώ ή τον Σπινόζα ή την Λούξεμπουργκ ή την Χάννα Άρεντ ή ακόμη και στους κλασσικούς μεγάλους ομοφυλόφιλους ή αμφιφιλόφυλους στοχαστές ή καλλιτέχνες/ιδες ως τριάντα, σαράντα χρόνια, εκατό πριν, π.χ. στον Φουκώ ή στον Στέφαν Γκέοργκε ή στον Όσκαρ Ουάιλντ ή στην Ντόρις Λέσινγκ ή στον Ζαν Ζενέ κ.π.α., δεν θα το θεωρούσαν απαράδεκτο αλλά απλώς λογικά παράλογο και υπαρξιακά άνευ ουσίας. Κι αυτό όχι μόνο γιατί θα τους επετίθετο ωμά η κατεστημένη κοινωνία αν τολμούσαν να το ζητήσουν, αλλά γιατί η αξίωση της ελευθερίας της ομοφυλόφιλης επιθυμίας –έτσι το έλεγαν τότε και δεν αξίωναν μια μίμηση του ετεροφιλόφυλου θεσμικού μοντέλου– συνδεόταν ακριβώς με την μη αναπαραγωγική σεξουαλικότητα (Μαρκούζε), τη σεξουαλικότητα του παιχνιδιού και του έρωτα, σωματικού και ψυχικού, χωρίς ευθύνη για την ανατροφή παιδιών, στον βαθμό τουλάχιστον που δεν ήταν φυσικά δικά τους παιδιά.
Σήμερα ζούμε σε μια εποχή όπου κανείς δεν παίρνει ευθύνη για το μέλλον αλλά μόνο αποζητά την εκπλήρωση του ναρκισσισμού του/της. Σημασία δεν έχει αν κάτι θα περάσει νομοθετικά η όχι ,αλλά τι θα εγγραφεί ως υποθήκη για το μέλλον. Και επιμένω ότι ο γάμος ή η νομική συμβίωση ομόφυλων με εμπράγματα δικαιώματα καθόλου δεν με ενοχλεί ως θεσμική σχέση. Η τεκνοθεσία που αναπόφευκτα θα συνδυασθεί αργά η γρήγορα με φυσικές μητέρες δουλεμπορικού τύπου με ενοχλεί και πάρα πολύ μάλιστα. Colonizing Greece.
Να γίνω λίγο προκλητικός. Δεν θα υπάρξει μια επόμενη φάση όπου κάποιοι θα πουν ότι τα μη ανθρώπινα ζώα είναι ακριβώς σαν άνθρωποι και να υπάρξουν νομικά δεσμευτικές συμβιώσεις ανθρώπων και μη ανθρώπινων ζωών; Ή ανθρώπων και ανδροειδών μηχανών; Όλο αυτό που αγνοεί και αδιαφορεί για τη φύση, έχει κάποιο όριο; Και αν μπορεί κάποιος να ανακατασκευάσει νοητικά τα φύλα ή τα έμβια όντα και τις σχέσεις τους, γιατί μετά να μην το αναπαράγει και μηχανικά;
Η φύση δεν είναι δική μας ή κτήμα μας για να την εξουσιάζουμε όπως εμείς θέλουμε. Ούτε παίρνουμε στη ζωή ομήρους. Και όταν το κάνουμε, υπάρχουν μετά σοβαρές συνέπειες. Και αντεπιδράσεις πολύ τραγικές, χωρίς όμως το ρολόι να μπορεί να γυρίσει εύκολα πίσω.
Τέλος, δεν είναι βάσιμο ότι η μη τεκνοθεσία για τα ομόφυλα ζευγάρια, ως έχει μέχρι σήμερα, συνιστά νομικά δυσμενή διάκριση ή άρνηση της αρχής της ισότητας. Μια διαφορετική ρύθμιση που στηρίζεται σε ουσιωδώς διαφορετικές προϋποθέσεις, ουσιωδώς μη ταυτόσημες καταστάσεις, δεν συνιστά δυσμενή διάκριση.
Ανάρτηση στο fb
Για τον πολιτικό γάμο ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία
Αποσπάσματα από άρθρο του Ριζοσπάστη σχετικά με τη συνέντευξη του Κ. Μητσοτάκη
Στο άρθρο του Ριζοσπάστη αναφέρεται ότι το νομοσχέδιο για «τον πολιτικό γάμο ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία» […] «στην πραγματικότητα ανατρέπει το δικαίωμα του παιδιού στη μητρότητα και στην πατρότητα, που στηρίζεται στη συμπληρωματική σχέση ανδρικού και γυναικείου οργανισμού στην τεκνοποίηση.»
Ότι ο πρωθυπουργός «υποστήριξε ότι στο εν λόγω νομοσχέδιο θα κατοχυρώνει την τεκνοθεσία, δεν θα υιοθετεί το “Γονέας 1 – Γονέας 2”, προσπαθώντας να αποκρύψει ότι αντικειμενικά διαγράφονται η μητρότητα και η πατρότητα, αντικαθίσταται από μια θολή “γονεϊκότητα”. Αυτό προκύπτει εξάλλου και από την πείρα χωρών της Ε.Ε., όπως και από την πρόσφατη απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, όπου αναγνωρίζεται ότι ένα παιδί μπορεί να έχει γονική σχέση ακόμα και με περισσότερους από δύο γονείς.
Την ίδια στιγμή, η τεκνοθεσία δεν μπορεί να προχωρήσει παρά μόνο μέσω της εμπορευματοποίησης, καθώς υπάρχουν μόνο 149 παιδιά για τεκνοθεσία στις δομές παιδικής προστασίας στην Ελλάδα και περίπου 2.700 αιτήσεις από υποψήφιους γονείς. Επομένως, ανοίγει παραπέρα ο δρόμος για ιδιωτικές υιοθεσίες παιδιών και από το εξωτερικό, που σημαίνει ουσιαστικά εμπόριο παιδιών.»
Επίσης το άρθρο τονίζει ότι ο πρωθυπουργός ακόμα δήλωσε ότι το νομοσχέδιο δεν θα επιφέρει «καμία αλλαγή στο ζήτημα της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. Μάλιστα, σχολίασε αρνητικά τις πρακτικές που μετατρέπουν τις γυναίκες σε “μηχανές παραγωγής παιδιών κατά παραγγελία”, προφανώς στο πλαίσιο της παρένθετης κυοφορίας.»
Το άρθρο αναφέρει τις «απαράδεκτες δηλώσεις του Στ. Κασσελάκη, που όντως παρέπεμπαν σε παιδιά “κατά παραγγελία” και μάλιστα με συγκεκριμένες … προδιαγραφές», ότι «η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει συμβάλει ιδιαίτερα στην εμπορευματοποίηση της παρένθετης κυοφορίας» και ότι «αντί για βελτίωση ή τροποποίηση κάποιων ρυθμίσεων που θα μπορούσαν να διευθετούν τέτοια ζητήματα, στην πραγματικότητα η κυβέρνηση προχωρά με τον νόμο στην ακύρωση της μητρότητας-πατρότητας.»
Ακόμα στο άρθρο εκτιμάται ότι ο πρωθυπουργός «σκιαγράφησε […] τη συγκεκριμένη συζήτηση ως ένα πεδίο πρόσφορο για “συναινέσεις”, λέγοντας: “Για να ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο, από τη στιγμή που εκτιμώ ότι δεν θα το ψηφίσουν όλοι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, προφανώς είναι σημαντικό να μπορέσουμε να πείσουμε και βουλευτές και από άλλα κόμματα να το ψηφίσουν.”»
